ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 306

ชารอนเม้มปากเงียบทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เธอรู้ดีว่าภูมิหลังทางครอบครัวของยูจีนค่อนข้างซับซ้อนหลังจากเขาได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าตระกูลนิวตัน อันที่จริง ชารอนก็ยังเชื่ออยู่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในครอบครัวนิวตันนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย

ในตอนนี้ เธอกับยูจีนนั้นเกินกว่าคำว่าเพื่อนกันแล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้น ยูจีนจะคอยดูแลชารอนราวกับเธอเป็นน้องสาวของเขาที่หายสาบสูญไปนาน ความสัมพันธ์ของทั้งสองแทบไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย

ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาของบริษัทเลยด้วยซ้ำ เธอไม่มีเหตุผลอะไรที่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลนิวตันเลยด้วยซ้ำ

ทว่า พี่ชายของยูจีนกลับจ้างกลุ่มผู้ชายมาลักพาตัวเธอ 'ฉันเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้แบบประจัญบานของครอบครัวนิวตันรึเปล่า?

'เราสำคัญกับยูจีนขนาดนั้นเลยเหรอ?'

เมื่อเห็นว่าชารอนนิ่งเงียบไป สายตาของไซม่อนก็มืดลงเล็กน้อย เขากล่าวคำพูดออกมาอย่างเฉยเมย “ตอนนี้คุณเชื่อผมรึยังล่ะ?”

ชารอนเงยหน้าขึ้นและสบตากับไซม่อน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอพลันกล่าวคำพูดออกมา “เดี๋ยวฉันจะไปถามยูจีนเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้เอง"

ไซม่อนขมวดคิ้ว 'คุณกำลังบอกผมว่าคุณยังไม่อยากออกมาจากชีวิตของยูจีนงั้นเหรอ?'

ไซม่อนเอียงหน้าและกล่าวคำพูดออกมา “งั้นช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าคุณจะยอมจ่ายเงินค่ารักษาบาดแผลที่เกิดจากการช่วยชีวิตคุณรึเปล่า?"

ชารอนละสายตาไปยังแขนที่บาดเจ็บของไซม่อน 'เขากำลังขอให้เราจ่ายค่าเสียหายงั้นเหรอ?'

'ผู้ชายคนนี้กลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?'

'แต่ยังไงก็เถอะ เขาช่วยเราเอาไว้ แถมเขายังถูกแทงด้วย แค่คำ 'ขอบคุณ' คงไม่พอหรอกมั้ง'

"งั้นคุณอยากให้ฉันทำอะไรล่ะ? เลี้ยงข้าวเหรอ? หรือให้ดูแลจนกว่าคุณจะหายดี?” บางที เธอก็อยากจะแทงตัวเองเพื่อเป็นการตอบแทนเหมือนกัน มันถือเป็นเรื่องยากไม่น้อยเลยที่จะต้องมาจ่ายเงินสำหรับหนี้บุญคุณทั้งหมดให้กับไซม่อน

ไซม่อนพลันหรี่ตาและมองลึกเข้าไปที่ชารอนและส่ายศีรษะ "คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดที่ผมต้องการคือ.... เลิกยุ่งกับยูจีนไปเสีย"

ชารอนตกตะลึงไม่น้อย ดวงตาทั้งสองของเธอปิดสนิท 'เวลาผ่านมาเนิ่นนานขนาดนี้แล้ว เขายังไม่คุ้นชินกับการที่เราทำงานในบริษัทของยูจีนอยู่อีกหรือ?'