ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 31

"เกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?” ไซม่อนได้ยินว่าชารอนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทันใดนั้น ไซม่อนสั่งหยุดการประชุมทันทีและรีบไปโรงพยาบาลโดยไม่ได้ถามถึงสถานการณ์อะไรเพิ่มเติมเลย

ไซม่อนแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่เห็นว่าชารอนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าห้อง เธอยังมีชีวิตอยู่และสบายดี มีเพียงแค่หน้าผากของชารอนเท่านั้นมีได้รับบาดเจ็บและมีเลือดไหล ไซม่อนถึงกับขมวดคิ้วทันทีที่เห็นเช่นนั้น

ทว่า ชารอนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมาระหว่างที่ยังนั่งอยู่ ทันใดนั้น ประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกผลักออก ชารอนรีบลุกขึ้นและวิ่งไปทันที “คุณหมอคะ เขาเป็นยังไงบ้างคะ? คุณช่วยเขาได้ไหมคะ?” ชารอนรีบคว้าคุณหมอที่เดินออกมาและเอ่ยถามอย่างประหม่า

ทว่า คุณหมอกลับส่ายหัว “อาการบาดเจ็บของคนไข้รุนแรงเกินไปครับ เราช่วยเขาเอาไว้ไม่ทัน คนไข้เสียชีวิตแล้วครับ"

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ชารอนตัวแข็งทื่อ เธอรู้สึกราวกับมีสายฟ้าฟาดเข้ามายังหัวใจของตัวเอง!

หลังจากนั้น ชารอนก็ชำเลืองมองไปยังผู้จัดการคุกที่ถูกผลักออกมาจากประตู เขาอยู่บนเตียงโดยมีผ้าขาวคลุมอยู่ ชารอนถึงกับอยู่ในภวังค์ไปครู่หนึ่ง ชารอนไม่อยากเชื่อว่าผู้จัดการคุกได้เสียสละตัวเองเพื่อช่วยเธอเอาไว้

ทันทีที่ทราบข่าว ครอบครัวของผู้จัดการคุกก็รีบไปโรงพยาบาล ภรรยาของผู้จัดการคุกถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้นในระหว่างที่พุ่งเข้าไปกอดสามีและอ้อนวอนกับคุณหมอ “คุณหมอคะ ช่วยสามีของฉันด้วยเถอะนะคะ ถ้าเขาไม่รอด ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไมแล้วค่ะ...”

คุณหมอพลันส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “เราพยายามอย่างเต็มที่แล้วครับ แต่อาการบาดเจ็บของคนไข้รุนแรงเกินไป”

ชารอนสามารถสัมผัสได้ทันทีว่าคุณนายคุกกำลังรู้สึกหดหู่ใจขนาดไหนในระหว่างที่เธอกำลังร้องไห้ฟูมฟาย ในตอนนี้ ความรู้สึกผิดและความเศร้ากำลังท่วมท้นอยู่ในอกของชารอน มันทำให้เธอหายใจแทบไม่ค่อยออก "ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ มันเป็นความผิดของฉันเอง เขาพุ่งเข้ามาช่วยชีวิตฉัน แล้วก็...” ชารอนสะอึกสะอื้นจนไม่สามารถพูดต่อได้

คุณนายคุกหันกลับมาและจ้องเขม็งไปที่ชารอน หลังจากนั้น คุณนายคุกพุ่งเข้ามาคว้าไหล่ของชารอนแล้วตะโกนใส่หน้า “ทั้งหมดเป็นเพราะเธอ! เธอฆ่าสามีของฉัน! เอาสามีของฉันคืนมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

คุณนายคุกเขย่าชารอนอย่างแรงในระหว่างที่กำลังสาปแช่งเธอไปด้วย ชารอนรู้สึกผิดไม่น้อย แต่ทว่า ชารอนก็ทำได้เพียงแค่ก้มหน้าลงโดยไม่พูดอะไรออกมาเท่านั้น เธอทำได้แค่ปล่อยให้อีกฝ่ายระบายอารมณ์กับเธอ

"พอได้แล้วครับ!" เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาอย่างทรงพลัง หลังจากนั้น ชายคนนั้นก็ดึงชารอนออกมา ระหว่างนั้น ผู้ชายคนนั้นก็ยังคงพูดต่อ “คนที่ฆ่าผู้จัดการคุกคือคนที่อยู่หลังพวงมาลัยต่างหากล่ะครับ ไม่ใช่เธอสักหน่อย อีกอย่าง บริษัทของผมจะจัดงานศพให้กับสามีของคุณเอง เพราะฉะนั้น สิ่งที่คุณควรทำตอนนี้คือระงับความเศร้าโศกและยอมรับชะตากรรมของเขาเสียก่อน ถ้าทำได้แบบนั้น วิญญาณของผู้จัดการคุกจะได้พักผ่อนและจากไปอย่างสงบสุขแน่นอน พวกคุณไม่ควรมาโหวกเหวกโวยวายกันที่นี่เลยด้วยซ้ำ”

เมื่อชารอนเงยหน้าขึ้น เธอก็พลันเห็นท่าทีสุดสงบเงียบของไซม่อน ระหว่างที่ไซม่อนกำลังพูด ชารอนสามารถสัมผัสได้แต่ความรู้สึกที่ทรงเกียรติ หาได้หยิ่งผยองไม่

บางที มันอาจเป็นเพราะคำพูดของไซม่อนก็ได้ ไม่นานนัก คุณนายคุกก็ได้สติขึ้นมา เธอไม่พยายามหาเรื่องชารอนอีกต่อไปแล้ว เธอเพียงแค่ร้องไห้พร้อมกับเข็นผู้จัดการคุกไปกับนางพยาบาลเท่านั้น

การจากไปของผู้จัดการคุกทำให้ชารอนสลัดความตึงเครียดออกไปไม่ได้เลย เพราะเธอยังคงตกอยู่ในภวังค์

ทันใดนั้น ไซม่อนก็สังเกตเห็นว่าแผลที่หน้าผากของชารอนไม่ได้รับการรักษา เขาจึงใช้ฝ่ามือของตัวเองจับข้อมือของชารอนและพาเธอไปพบแพทย์ทันที