ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 325

“อ๊าย… ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้าเล่า?”

ทว่า เมื่อชารอนเปิดประตู สิ่งแรกที่เธอเห็นคือไซม่อนยืนอยู่ข้างอ่างน้ำ

ไซม่อนยักไหล่อย่างไร้เดียงสา “ถ้าผมมีเสื้อผ้า ผมก็คงไม่รบกวนให้คุณเข้ามาหรอก”

“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันถามสักหน่อย...” ในตอนนี้ ชารอนรีบหันหน้าไปด้านข้างและไม่ได้มองที่เขาอีก

“ใส่เดี๋ยวนี้เลยนะ คุณจะได้ไม่เป็นหวัด” เธอโยนเสื้อผ้าให้ไซม่อนและหนีไปอย่างว่องไว

ชารอนแทบหายใจไม่ออกหลังจากวิ่งออกจากห้องน้ำ เธอเริ่มใช้มือปัดใบหน้า แก้มของเธอเริ่มร้อนขึ้นในทุกวินาที

ทันทีที่ไซม่อนเดินออกมาในชุดนอน ชารอนก็ตัดสินใจไปจากที่นี่

“ฉันคิดว่าอุณหภูมิร่างกายของคุณกลับมาเป็นปกติแล้วแหละ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย ฉันขอกลับก่อนนะ” ชารอนกล่าวพร้อมหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหันหลังเดินจากไป

ดวงตาของไซม่อนมืดลงเล็กน้อย เขาสังเกตเห็นว่าแก้มของเธอดูเป็นสีดอกกุหลาบ เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามจะหนี

ทันทีที่ชารอนก้าวไปข้างหน้า ไซม่อนก็จับข้อมือเธอและกล่าวคำพูดออกมา “คุณยังไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเลยนะ”

ใบหน้าของชารอนเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ “แต่พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานนะ” เธอดูแลเขาตลอดทั้งคืนไม่ได้หรอก

“แล้วถ้าผมเป็นไข้อีกตอนกลางดึกล่ะ?” สายตาของไซม่อนดูสงบ เขามองตรงเข้าไปในดวงตาของชารอน

ชารอนรู้สึกมืดมนมากในตอนนี้ ถึงกระนั้น มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับชารอนที่จะโต้แย้งกับคนป่วยอย่างเขา

“แล้วคุณอยากให้ฉันทำอะไรอีกล่ะ?” เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“ก็อยู่ที่นี่ดูแลผมไง” ไซม่อนทำตัวแบบนี้อีกแล้ว

หางตาของชารอนเริ่มกระตุก ไซม่อนกำลังขอให้เธอนอนที่นี่ทั้งคืนเพื่อดูแลเขางั้นหรือ?

ครู่ต่อมา ไซม่อนพาเธอไปที่ห้องนอน “คุณอาจจะต้องนอนข้างผมด้วย เพราะถ้าผมมีไข้และหมดสติขึ้นมา คุณจะได้ช่วยผมทัน"

“อ๋อ กลัวตายนี่เอง...”

ชารอนยุ่งมาทั้งนั้น ในตอนนี้ เธอเหนื่อยมากจนเผลอหลับไปทันทีที่เธอหลับตาหลังจากถูกใช้งานมาทั้งคืน

ระหว่างหลับ ชารอนฝันถึงชายหนุ่มรูปงามกำลังจุมพิตริมฝีปากของเธอ นั่นทำให้เธอเผยยิ้มได้ราวกับคนโง่ที่กำลังตกหลุมรักเขาอยู่...

พอลืมตาขึ้นมา แสงแดดพลันส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง เช้าแล้วเหรอ?

ชารอนต้องการยืดเส้นยืดสาย แต่ถึงกระนั้น ชารอนนึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไปเมื่อเธอพยายามขยับตัว เธอ... เธอกับไซม่อนนอนกอดกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

อันที่จริง ชารอนเป็นคนที่กอดไซม่อนราวกับเขาเป็นตุ๊กตาหมี เธอเอาขาพาดไว้บนตัวเขาด้วย!

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้าไปแล้ว...

หลังจากพยายามดิ้นรนเพื่อหนีจากสถานการณ์ที่น่าอับอายอยู่นาน ไซม่อนก็ตื่นขึ้นและพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “คุณตื่นแล้วเหรอ?”

ชารอนตัวแข็งทื่อ หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงอย่างรวดเร็ว