ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 330

ภายในห้องขนาดเล็ก ทั้งสองมองไปยังเตียงไม้และเงียบไปครู่หนึ่ง

ชารอนแทบน้ำตาไหล เธอยังคงต้องยอมรับชะตากรรมที่โหดร้ายของตัวเอง เพราะพวกเขาดูเหมือนสามีภรรยาที่ต้องนอนอยู่ห้องเดียวกัน แถมยังต้องนอนบนเตียงเดียวกันด้วย แต่ถึงกระนั้น ขอเตียงใหญ่กว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง?

สิ่งที่โชคร้ายกว่านั้นคือทั้งสองไม่มีทางเลือกอื่น

ทั้งห้องมีเตียงเดียว พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะนอนบนโซฟาได้เลยด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าจะต้องการ

ชารอนเหลือบมองชายผู้เงียบงันที่อยู่ข้างกาย เขาคงจะรู้สึกอึดอัดใจใช่ไหม?

แต่ทว่า ในเวลาต่อมา ไซม่อนนั่งลงบนเตียงเล็ก ๆ และมองชารอนด้วยสายตาที่นุ่มนวลและลึกล้ำ เขาพูดด้วยเสียงต่ำ “มานี่สิ”

ชารอนตกตะลึง เขาจะนอนเร็วงั้นเหรอ?

เธอค่อย ๆ เดินไปหาไซม่อน ทันทีที่ชารอนไปถึงเตียง ชายคนนั้นก็เอื้อมมือดึงเธอลงมา

ลมหายใจของชารอนหยุดชะงัก “จะทำ...”

ประโยคถัดมาของไซม่อนทำให้เธอตกใจมากขึ้นไปอีก เขาจ้องไปที่เธอโดยไม่กะพริบตา “ถอดเสื้อผ้าของคุณออกสิ”

ดวงตาของชารอนเบิกกว้างด้วยความงุนงง เธอยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพื่อปกปิดส่วนหน้าของร่างกายตัวเอง “อย่ามายุ่งนะ! นี่ไม่ใช่บ้านคุณสักหน่อยนะ!”

เนื่องจากเจ้าบ้านและครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ห้องข้าง ๆ พวกเขาจะต้องได้ยินเรื่องวุ่นวายที่ทั้งสองก่อขึ้นที่นี่อย่างแน่นอน

ไซม่อนรู้สึกตลกเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของชารอน เขาอดไม่ได้ที่จะขดริมฝีปากและขยับเข้าไปใกล้เธอ หลังจากนั้น ไซม่อนก็กล่าวคำพูดออกมาด้วยเสียงต่ำ “เร็วสิ ผมมีความอดทนไม่มากหรอกนะ”