ชารอนและชายคนนั้นจ้องมองกันอยู่ภายในรถ รอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอเริ่มเกร็งขึ้น เธออธิบายเหตุผลให้เขาฟังมากมาย แต่เขาได้ตั้งใจฟังบ้างหรือเปล่า?
บางทีเขาอาจจะยังไม่พอใจกับคำอธิบายของเธอ
เธอไม่สามารถรักษารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอไว้ได้อีกต่อไป และในที่สุดชายคนนั้นก็พูดว่า “คุณกำลังบอกว่าผมกล่าวหาคุณแบบผิด ๆ งั้นเหรอ? คุณแค่พยายามที่จะปิดบังเรื่องความสัมพันธ์ของเรา เพื่ออนาคตของเรา? แค่นั้นจริงเหรอ?”
"ก็ใช่น่ะสิคะ เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรเปิดเผยให้คนอื่นรับรู้มากจนเกินไป ดังนั้นเราจึงไม่ควรทำตัวโจ่งแจ้ง”
ใบหน้าของไซม่อนยังคงดูตึงเครียด เขายกคางของเธอขึ้นแล้วพูดว่า “ชารอน เรื่องของเราจะไม่ถูกปิดเป็นความลับไปตลอดหรอก คุณเข้าใจไหม?"
"ฉันรู้ค่ะ มันก็เหมือนกับตอนที่เราเคยแต่งงานกัน มันเป็นการแต่งงานที่ไม่ถูกเปิดเผย แต่ก็ยังถูกกฎหมาย”
สีหน้าของเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ อย่างไรก็ตาม เขายังคงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย “แล้วคราวนี้คุณจะชดใช้ให้ผมยังไงล่ะ?”
ชดใช้? เมื่อกี้เธอทำอะไรผิด?
เขามักจะหาข้ออ้างมาให้เธอชดใช้เขาอยู่เสมอ!
เธอเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้น และลังเลเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “ให้ฉันจะทำอาหารให้คุณทานไหม?”
“ตกลง” เขาตอบรับอย่างรวดเร็ว
ผู้ชายคนนี้เกลี้ยกล่อมได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? แค่อาหารมื้อเดียวก็ทำให้เขาหายโกรธเธอได้แล้วหรือ?
“อีกอย่าง ฉันอยากรู้ว่าคุณพอจะช่วยฉันอีกเรื่องได้ไหมคะ?”
"มีอะไรเหรอ?" ทำไมเธอถึงยังสุภาพกับเขาขนาดนี้?
ชารอนหยุดคิดก่อนจะพูดต่อว่า “ดูเหมือนคุณจะมีบอดี้การ์ดอยู่หลายคน คุณช่วยขอให้ใครสักคนมาคอยตามดูแลฉันอยู่ห่าง ๆ ได้ไหมคะ”
ไซม่อนขมวดคิ้ว “มีคนสะกดรอยตามคุณอยู่เหรอ?” หากไม่เป็นเช่นนั้น ทำไมเธอถึงอยากได้บอดี้การ์ดไว้คอยปกป้องเธอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO