ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 337

“ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วยครับคุณยีนส์ เรา... เราถูกจ้างให้มาทำงานของเรา” ทั้งสองร้องขอความเมตตาขณะคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“ใครจ้างพวกแกมา” เธอถามอย่างเย็นชา

“คือ…” ทั้งสองมีสีหน้าลำบากใจ ดูเหมือนพวกเขาจะรู้สึกวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย

ชารอนขอมีดคม ๆ เล่มหนึ่งจากบอดี้การ์ดแล้วนั่งลง เธอจงใจโบกมีดไปมาต่อหน้าชายทั้งสองก่อนจะพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าถ้าใครเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ พวกเขาจะไม่มีทางพูดโกหกได้อีก ถ้าเราตัดลิ้นของพวกเขาออก ในเมื่อพวกแกไม่ยอมบอกความจริงกับฉัน ฉันคิดว่าลิ้นของพวกแกก็คงไม่มีประโยชน์อีกต่อไป งั้นฉันตัดมันออกเลยดีกว่า”

ขณะที่เธอพูดคำเหล่านี้ เธอชี้มีดคมกริบไปที่ริมฝีปากของอันธพาลคนหนึ่ง และเตรียมพร้อมที่จะตัดมัน...

“ผมยอมบอกแล้ว ผมจะเล่าให้คุณฟังทุกอย่าง! อย่าทำร้ายผมเลย!” อันธพาลร้องขอความเมตตาอย่างหวาดกลัว

“งั้นก็รีบพูดมา!” เธอวางมีดไว้ข้างริมฝีปากของชายคนนั้น เธอเตรียมที่จะตัดมันทิ้งถ้าเขาไม่ยอมพูดความจริง

“คือ… คุณลุค เธอให้เงินเรา และบอกให้เรามาลักพาตัวคุณครับ”

"คุณลุค? แกหมายถึง แซลลี่ ลุค เหรอ?” ชารอนขมวดคิ้ว นอกจากแซลลี่ที่ชั่วร้ายแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าจะมีคนที่ชื่อลุคคนไหนที่กล้าทำแบบนี้กับเธออีก

อันธพาลพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีก “ใช่แล้ว คนนั้นแหละครับ”

“เธอบอกให้แกมาลักพาตัวฉัน แล้วไงต่อ?” เนื่องจากเธอรู้จักแซลลี่มาหลายปี ชารอนจึงตระหนักดีว่าเรื่องนี้คงไม่จบแค่การลักพาตัว

อันธพาลเริ่มลังเลอีกครั้ง เขาไม่กล้าที่จะพูดมันออกมา หัวใจของชารอนลุกเป็นไฟ และเธอก็สูญเสียการควบคุมตัวเอง เธอกดมีดไปที่ใบหน้าของชายคนนั้นแล้วกรีดร้อง “บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”

ความเจ็บปวดรวดร้าวทำให้อันธพาลหวาดกลัว และเขาก็ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป “จากนั้น เธอก็บอกให้เราไปหาคนมาสองสามคน… เพื่อทำคุณป่นปี้”

ชารอนจับมีดแน่นยิ่งขึ้น เธอไม่สามารถหยุดความสั่นไหวเอาไว้ได้ เธอกำมันแน่นจนข้อนิ้วของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวอย่างรวดเร็ว

แซลลี่ ลุค! นังผู้หญิงร้ายกาจ!

เธอไปไกลถึงขึ้นจ้างคนมาทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่หลายคน!