“คุณย่า...” ซัมเมอร์กอดหญิงชราที่ล้มลง เลือดอุ่น ๆ จากร่างของหญิงชราเปรอะเปื้อนมือของเธอทันที เธอร้องไห้และวิงวอนด้วยความหวาดกลัว “คุณย่า ไม่ อย่าทิ้งพวกเราไป ไม่...”
คุณหญิงกาเบรียลหายใจรวยริน เธอจับมือซัมเมอร์ไว้แน่น ขณะที่เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเอ่ยคำพูดใด ๆ ออกมาในตอนนี้ เธอหายใจเข้าเป็นเฮือกสุดท้าย และมือของเธอก็ตกลงข้างกายของเธอ
"คุณย่า!" ซัมเมอร์อุ้มคุณย่าของเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และคร่ำครวญด้วยความโศกเศร้า ในตอนนี้ความโกรธแค้นอย่างมหาศาลเข้าครอบงำจิตใจของเธอ!
เธอหยิบปืนออกมาแล้วชี้ไปที่คัวโตร ก่อนจะตะโกนด้วยความเกลียดชัง "ทำไมแกถึงโหดร้ายขนาดนี้? ถึงคุณย่าจะเป็นคนผิด แต่เธอก็เป็นคนที่เลี้ยงดูแกมา ไอ้คนสารเลว แกมันโหดร้ายและไร้ยางอาย แกจะต้องชดใช้ให้คุณย่าของฉันด้วยชีวิต!”
ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวางการกระทำของคัวโตร เขาเงยหน้าขึ้นและหัวเราะเยาะ จากนั้นเขาก็ชี้ปืนไปที่โจอี้แล้วพูดว่า "มาดูกันว่าแกจะยิงฉันตาย ก่อนที่ฉันจะยิงเขาตายหรือเปล่า!"
ปืนที่ซัมเมอร์ถืออยู่ในมือสั่นเทา 'โจอี้...'
“คุณกาเบรียล ไม่ต้องห่วงผม ยิงเลย!” นี่เป็นครั้งแรกที่คำพูดหลุดออกมาจากปากของเขา นับตั้งแต่เขาปรากฏตัว
ซัมเมอร์หันไปมองเขา เธออยากจะเหนี่ยวไก แต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อชีวิตของโจอี้ได้!
“คุณกาเบรียล ผมไม่ได้มีค่าอะไร ไม่ต้องสนใจผม ยิงเขาเพื่อล้างแค้นให้คุณหญิงซะ!” ดูเหมือนว่าโจอี้จะโกรธคัวโตรมาก จนอยากจะตายไปพร้อมกับเขา!
มือของซัมเมอร์ที่ถือปืนยังคงสั่นไหวครั้งแล้วครั้งเล่า และเธอก็ไม่สามารถเหนี่ยวไกปืนได้
“คัวโตร ผมแนะนำให้คุณวางปืนลง คุณเพิ่งจะฆ่าคนตายนะ” ไซมอนที่ยืนอยู่ข้างซัมเมอร์พูดออกมาในที่สุด
คัวโตรหันไปมองเขาแล้วเยาะเย้ย "ประธานแซคคารี่ นี่เป็นเรื่องของคนในครอบครัวกาเบรียล คุณไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวาย ผมจะยอมปล่อยคุณไป ถ้าคุณพยักหน้า แล้วทำตามที่ผมบอก"
คัวโตรไม่ต้องการสร้างปัญหาเพิ่มอีก เขารู้ดีว่าตระกูลแซคคารี่สามารถทำอะไรได้บ้าง เขาแค่อยากให้ไซมอนเอาตัวเองออกห่างจากเรื่องนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO