ความเจ็บปวดแพร่กระจายจากไหล่ซ้ายของเธอไปจนถึงทั่วร่างกาย และเลือดยังคงไหลออกมาจากบาดแผลของเธออย่างต่อเนื่อง กลิ่นคาวเลือดทำให้ชารอนรู้สึกเวียนหัว และเธอกำลังสงสัยว่าชีวิตของเธอจะต้องจบลงในวันนี้หรือไม่
เธอไม่รู้ว่าเธอรวบรวมความกล้าจากไหน เพื่อวิ่งออกไปรับกระสุนแทนเขา
เมื่อเห็นใบหน้าที่ดูบึ้งตึงของชายคนนั้น และความตื่นตระหนกที่ไม่สามารถปกปิดได้ในดวงตาของเขา เธอก็ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว "คุณช่วยฉันมาหลายครั้งแล้ว ถึงเวลาแล้ว... ที่ฉันจะต้องช่วยคุณบ้าง ฉัน... ฉันไม่ติดหนี้คุณอีกต่อไปแล้วนะ"
ไซมอนตะโกนเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะหมดสติ “อย่าหลับนะ! ลืมตาขึ้นแล้วมองผม ใครบอกว่าคุณไม่ติดหนี้ผมแล้ว ชารอน ผมบอกคุณไปแล้วไงว่าคุณยังติดหนี้ผมอีกเยอะ คุณยังเป็นหนี้ผมอยู่ ชีวิตของคุณเป็นของผม ได้ยินไหม?”
ชารอนอยากจะยิ้มอีกครั้ง แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีกำลังเหลือมากนัก ดังนั้นเธอจึงได้แต่กระซิบว่า "ใช่แล้วค่ะ ชีวิตฉันเป็นของคุณ... คุณเอามันไปได้เลย"
แฟรงกี้โทรเรียกรถพยาบาลแล้ว ในเวลานี้ เขาทำได้เพียงอธิษฐานขอให้ชารอนเข้มแข็งและอดทนต่อไป
ยูจีนวิ่งเข้าไปตรงจุดที่ชารอนถูกยิง และเห็นชารอนกำลังอยู่ในอ้อมแขนของไซมอน เขารู้สึกเจ็บปวดใจและอยากจะพาเธอกลับไปกับเขา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เธอคงอยากอยู่กับไซมอนมากกว่า
สายตาที่อาฆาตของไซมอนกำลังจับจ้องไปที่คัวโตรที่ถูกยิงเช่นกัน ตอนนี้เขามีปืนอยู่ในมือ และกำลังเล็งมันไปที่คัวโตร
“ผมไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายคุณ แต่คุณแตะต้องผู้หญิงของผม ดังนั้นผมจำเป็นต้องจัดการกับคุณด้วยตัวเอง!”
มือของคัวโตรก็มีเลือดออกเช่นกัน ปืนของเขาหล่นลงพื้น และเขาหยิบมันขึ้นมาไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาเสียเปรียบ แต่เขาก็ยังหัวเราะอย่างเย่อหยิ่ง
“ฮ่าฮ่า... ประธานแซคคารี่ ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของคุณ คุณคิดว่าคุณจะทำอะไรผมได้?” คัวโตรกำลังจะเรียกคนของเขาที่เตรียมพร้อมอยู่ด้านนอก ทันใดนั้น หนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่ได้รับบาดเจ็บก็รีบเข้ามารายงานว่า "ท่านครับ ผมมีข่าวร้ายจะแจ้ง คนของเราถูกจัดการหมดแล้วครับ"
สีหน้าของคัวโตรเปลี่ยนไป ในขณะที่เขาถามว่า "นายว่ายังไงนะ?"
“คนของเราถูกควบคุมตัวไว้หมดแล้ว ผมยังโชคดีที่รอดมารายงานเรื่องนี้กับท่านได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO