ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 374

ชารอนจ้องมองชายผู้ดุร้ายตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเขาดูตึงเครียด และคิ้วของเขาก็ขมวดเป็นปม แม้แต่ริมฝีปากของเขาก็ยังเม้มจนกลายเป็นเส้นบาง ๆ

อย่างไรก็ตาม เธอมองเห็นความวิตกกังวลในดวงตาของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน และมันแฝงไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ในนั้น...

เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่เธอถูกยิงก่อนจะหมดสติไป เขาพาเธอมาส่งโรงพยาบาล และเธอก็เห็นความหวาดหวั่นในดวงตาของเขาในตอนนั้นด้วย

ชายผู้ยิ่งใหญ่เช่นเขามักจะเป็นคนที่ชอบครอบงำผู้อื่น และเยือกเย็นอยู่เสมอ เขาไม่แม้แต่จะตื่นกลัวเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกยิง อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาอุ้มเธอขึ้นมาหลังจากที่เธอถูกยิง เขาก็แสดงความกลัวออกมาให้เห็น

เธอเข้าใจดีว่าอารมณ์บางอย่างไม่สามารถปกปิดได้ และความรู้สึกหวาดกลัวของเขาในตอนนั้นก็เป็นอารมณืที่แท้จริงของเขา เขากลัวมากว่าเธอจะตาย

อันที่จริง เธอไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะมีความกล้าที่จะกระโดดรับกระสุนแบบนั้น แต่เมื่อเธอเห็นปืนชี้มาที่เขา เธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้วิ่งไปหาเขาได้

เมื่อเธอหวนนึกถึงเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง เธอก็รู้สึกทั้งสยดสยองและประหลาดใจในเวลาเดียว มันกลับกลายเป็นว่าเขาเป็นผู้เดียวที่ได้ครอบครองพื้นที่ในใจของเธอ

การตระหนักรู้นั้นทำให้เธอค่อนข้างวิตกกังวล นั่นเป็นเพราะว่าคราวนี้เธอสังเกตเห็นว่ามีปัญหามากมายเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

เธอลดสายตาลง และหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เธอก็พูดว่า “ก่อนหน้านี้คุณยังสามารถอ้างได้ว่าชีวิตของฉันเป็นของคุณ แต่นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว”

ไซมอนจ้องหน้าเธอ เขามีสีหน้าที่มืดมนลงในทันใด แต่เขาก็ยังรอให้เธอพูดต่อ

ชารอนกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า "ฉันเพิ่งช่วยชีวิตคุณไว้ ดังนั้นให้คิดซะว่าฉันได้ชดใช้ทุกอย่างที่ฉันเคยติดหนี้คุณไว้หมดแล้ว เราไม่มีอะไรติดค้างกันอีกต่อไปแล้ว" หลังจากพูดจบ เธอก็เงยหน้าขึ้นและจ้องมองเขา

ชายคนนั้นขมวดคิ้ว ร่างกายของเขาส่งกลิ่นอายของความเยือกเย็นออกมา เขาจ้องมองดวงตาอันแหลมคมของเธอ ซึ่งดูเย็นชาและมืดมน “ทั้งหมดนี้เป็นแผนของคุณใช่ไหม?”

'เธอคิดว่าการรับกระสุนแทนฉันเป็นวิธีที่ดีในการตอบแทนบุญคุณที่ฉันมีต่อเธอ และการเอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราจบลงได้อย่างนั้นเหรอ?'

ความกดดันอันรุนแรงจากไซมอนอาจทำให้ใครก็ตามต้องตกตะลึงด้วยความกลัว มือของชารอนใต้ผ้าห่มสั่นขณะที่เธอกำมันแน่น เธอบังคับตัวเองไม่ให้ละสายตาจากเขา “ใช่แล้ว มันเป็นแผนของฉันเอง ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณคุณอีกต่อไปแล้ว!”