ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่และบ่นพึมพำ “เขา... คือคนที่ลูกรู้จักอยู่แล้วแหละจ้ะ คุณลุงไซม่อนไง”
เซบาสเตียนตกใจ “แม่กำลังจะบอกว่าคุณลุงตัวเหม็นเป็นพ่อของผมงั้นเหรอ? ล้อกันเล่นหรือเปล่าเนี่ย แม่?”
ชารอนเผยสีหน้าเคร่งขรึมราวกับต้องการบอกลูกชายว่าแม่ไม่ได้ล้อเล่น เธอสังเกตดูการเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของเซบาสเตียนอย่างประหม่า เขาจะยอมรับเรื่องนี้ได้ไหมนะ?
“งั้นก็ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนบอกว่าเราหน้าเหมือนกัน เพราะว่าเขาเป็นพ่อแท้ ๆ ของผมจริง ๆ ด้วย!”
“แล้วลูกยอมรับให้เขาเป็นพ่อได้ใช่ไหม?” ชารอนถามอย่างสงสัย
“แน่นอนสิครับ ผมโอเคที่คุณลุงจะเป็นพ่อของผม แม่ครับ คุณลุงตัวเหม็นคนนั้นรวยมากเลยนะครับ ผมว่าเขาต้องดูแลและรับผิดชอบเราสองคนได้แน่นอน”
ริมฝีปากของชารอนกระตุกทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เซบาสเตียนกำลังคิดอะไรอยู่กันนะ?
ก่อนที่ทั้งสองจะพูดคุยกันเสร็จ โทรศัพท์ของชารอนก็ดังขึ้น ไซม่อนโทรมาบอกเธอว่าตอนนี้เขารออยู่ชั้นล่างแล้ว ไซม่อนขอให้ทั้งสองลงไปเลย
เธอวางสาย หลังจากนั้น เซบาสเตียนก็รีบดึงมือเธออย่างตื่นเต้น “ลงไปกันเถอะครับแม่”
ชารอนยังคงไม่นั่งนิ่งและกล่าวคำพูด “ลูกยอมรับเขาจริง ๆ เหรอ? เรากำลังจะไปทานอาหารเย็นที่บ้านของคุณลุง แล้วก็ไปพบญาติของเขาด้วย ลูกไม่กลัวเหรอ?”
“มันก็แค่อาหารไม่ใช่เหรอครับ? ยังไงก็เถอะ แม่ครับ ถ้าแม่กลัว เดี๋ยวลูกชายคนนี้จะปกป้องแม่เอง” เซบาสเตียนพลันตบหน้าอกของตัวเอง
ชารอนรู้สึกประหม่าเล็กน้อยในตอนแรก แต่ทว่า ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
เซบาสเตียนลากชารอนลงไปชั้นล่าง ระหว่างที่ทั้งสองลงไป พวกเขาก็เห็นรถหรูสีดำจอดอยู่ไม่ไกล
แฟรงกี้ยืนอยู่ข้างรถ ดูเหมือนเขากำลังทั้งคู่อยู่
ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่และเดินไปพร้อมกับลูกชาย
"คุณนายแซคคารี่ครับ นายน้อยด้วย โปรดขึ้นรถได้เลยครับ” ทันทีที่พวกเขามาถึง แฟรงกี้ก็เปิดประตูรถให้
ทันทีที่ได้ยินว่าแฟร้งกี้พูดกับเธออย่างไร ชารอนก็ยังคงมึนงงอยู่บ้าง เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอกับไซม่อนแต่งงานกันแล้วจริง ๆ เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังเป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้างเท่านั้น
หลังจากที่ได้เซ็นสัญญาแต่งงานเมื่อวันก่อน ไซม่อนก็ได้ส่งคนมาถ่ายสำเนาบัตรประจำตัวของเธอเอาไว้ ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็ได้รับทะเบียนสมรส
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO