ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 42

ภายในห้องหนังสือ ไซม่อนได้แสดงเอกสารทดสอบความเป็นบิดาระหว่างตนและเซบาสเตียนให้ดักลาสดู ไซม่อนกล่าวคำพูดเชิงสรุปเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อน

ทันทีที่ทั้งสองออกมาจากห้องหนังสือ ชารอนสังเกตเห็นว่าดักลาสยังคงมีสีหน้าเคร่งขรึมอยู่บ้าง แต่ทว่า เขาไม่ได้มีท่าทีเหมือนในตอนแรกแล้ว

ดักลาสกลับมานั่งบนโซฟาหนังอีกครั้งแล้วมองดูเจ้าตัวเล็กตรงหน้า ดักลาสโบกมือให้และกล่าวคำพูด “มานี่หน่อยสิ เจ้าหนูน้อย”

“ผมไม่ใช่เด็กน้อยสักหน่อย” เซบาสเตียนไม่แม้แต่จะขยับตัว

ดักลาสพินิจพิเคราะห์เด็กชายตรงหน้า เนื่องจากเด็กน้อยเป็นหลานชายของดักลาส เขาจึงกล่าวคำพูดออกมา “เจ้าชื่อเซบาสเตียนใช่ไหม? มาหาปู่ทีสิ”

“คุณไม่ใช่ปู่ของผม” เซบาสเตียนอารมณ์เสียนิดหน่อย

สีหน้าของดักลาสดูไม่ค่อยดีนัก เพราะไม่มีใครกล้าปฏิเสธเขาแบบนี้มาก่อน

ชารอนก้าวไปข้างหน้าเพื่อยุติสงครามระหว่างทั้งสอง “ท่านผู้อำนวยการแซคคารี่คะ ดิฉันว่าคุณพูดกับเขาจากตรงนั้นเลยก็ได้นะคะ”

ไซม่อนมองไปยังชารอนและกล่าวคำพูด “ชารอน คุณควรเรียกว่าคุณพ่อนะ”

ชารอนเหลือบมองไซม่อนกลับ เธอเรียกเขาแบบนั้นได้ยังไงกัน? ไซม่อนกำลังทำให้หลายอย่างอึดอัดเกินไปหรือเปล่า?

“แม่ครับ ถ้าแม่ไม่เรียกเขาแบบนั้น ผมก็จะไม่เรียกเขาว่าปู่ด้วยเหมือนกัน” เซบาสเตียนขัดจังหวะขึ้นมาทันที

ชารอนรู้สึกหน้าชาไปชั่วครู่ เซบาสเตียนกำลังทำให้ทุกอย่างแย่ลงไปอีก

แน่นอน ชารอนสังเกตเห็นว่าใบหน้าของดักลาสดูเคร่งขรึมกว่าเดิม

ดักลาสจ้องไปยังเจ้าหนูน้อย เด็กชายคนนี้หมายความว่าอะไรกัน? ถ้าตนปฏิเสธที่จะรับชารอนเป็นลูกสะใภ้ เด็กน้อยคนนี้ก็จะไม่ยอมรับให้เขาเป็นปู่งั้นหรือ?

ชารอนกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก นอกจากนี้ ไซม่อนยังไม่เข้ามาช่วยอะไรด้วย ไซม่อนยังยืนกรานให้ชารอนเรียกดักลาสว่าคุณพ่ออยู่งั้นเหรอ?