ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 44

“พ่อคะ พ่ออนุญาตให้ไซม่อนแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้เหรอคะ?” เธอหันมองไปทางดักลาส

ดักลาสเหลือบมองชารอนอย่างเฉยเมย อันที่จริง เขาไม่อยากยอมรับลูกสะใภ้คนนี้เท่าไหร่ แต่ทว่า ชารอนก็เป็นแม่ของเด็ก เพราะฉะนั้น ถ้าดักลาสปฏิเสธที่จะยอมรับชารอน เขาก็จะต้องปล่อยให้หลานชายไปอยู่ข้างนอก

ดักลาสไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะฉะนั้น ความเงียบของดักลาสจึงดูเหมือนจะเป็นการยอมรับในตัวชารอนไปโดยปริยาย

ฟิโอน่ารู้สึกผวาและหันไปพูดกับไซม่อนด้วยความโกรธ “ไม่เป็นไร ก็ได้... นายรอดูก็แล้วกัน สักวันหนึ่ง เธอก็จะนอกใจนายเหมือนกัน แล้วสุดท้ายนายจะต้องเสียใจ!”

สำหรับตอนนี้ ชารอนแทบทนไม่ไหวแล้วที่ต้องมาได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้อีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากล่วงรู้ความลับจากแซลลี่ ระหว่างงานวิวาห์ของเธอกับโฮเวิร์ด ฟิโอน่าเป็นคนอนุญาตให้แซลลี่ปล่อยภาพหลุดพวกนั้นออกไป ฟิโอน่าคือคนที่ทำลายชีวิตของชารอน!

แถมตอนนี้ ฟิโอน่ายังไม่หยุดใส่ร้ายเธออีก!

“คุณนายฟิโอน่าคะ ช่วยระวังคำพูดของตัวเองด้วยนะคะ ฉันบริสุทธิ์และไม่เคยทรยศต่อโฮเวิร์ด” ชารอนมองไปยังฟิโอน่าอย่างเย็นชา

ฟิโอน่าเผยเสียงหัวเราะออกมา “ไม่เคยงั้นเหรอ? เธอกล้าพูดคำพวกนั้นออกมาได้ยังไงกัน? เธออยากให้ฉันโพล่งเรื่องอื้อฉาวของเธอเมื่อหลายปีก่อนออกมาไหมล่ะ?”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น... ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคนที่จงใจปล่อยภาพโป้เปลือยเหล่านั้นออกมาเพื่อทำลายความบริสุทธิ์ของฉัน... คุณนายฟิโอน่าคะ คุณน่าจะรู้เรื่องนี้ดีกว่าฉันหรือเปล่า?” สีหน้าของชารอนเต็มไปด้วยความบูดบึ้ง

ฟิโอน่าตกใจกับสายตาที่ชารอนจ้องเขม็งมองมา เธอกระพริบตาและแอบสงสัย 'ชารอนรู้เรื่องนั้นแล้วงั้นเหรอ?'

ฟิโอน่าเงียบไป ทันใดนั้น บรรยากาศรอบตัวในห้องนั่งเล่นก็เงียบสงัดลงทันที

ฟิโอน่าสังเกตเห็นดักลาสมองมาที่ตนด้วยสายตาแปลกไป ราวกับเขากำลังพินิจพิจารณาอะไรบางอย่างอยู่ ในตอนนี้ ฟิโอน่าไม่กล้าพูดอะไรกลับไปทั้งนั้น เธอกลัวว่าตัวเองจะหลุดโพล่งความผิดออกไป โดยเฉพาะตอนนี้ ไซม่อนเองก็กำลังปกป้องชารอนอยู่

ไม่นานนัก คนรับใช้ประกาศว่าเขาเตรียมอาหารเย็นเอาไว้แล้ว เสียงเรียกของคนรับใช้พลันทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดในห้องนั่งเล่นทันที

ชารอนสังเกตว่าฟิโอน่าไม่ได้พูดอะไรต่อ บางที แซลลี่อาจจะไม่ได้โกหกเธอเลย ฟิโอน่าจะต้องเป็นผู้บงการและอยู่เบื้องหลังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในงานวิวาห์เมื่อห้าปีที่แล้วแน่

ดักลาสลุกขึ้นและโบกมือให้เด็กน้อย "หลานหิวไหมล่ะ? มากินข้าวเย็นกับปู่สิ”

ทว่า เซบาสเตียนยังคงปฏิเสธที่จะแสดงท่าทีมีมารยาทกับดักลาส เขาจับมือชารอนข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างจับไซม่อนเอาไว้ เซบาสเตียนมองขึ้นไปยังไซม่อน “พ่อครับ แม่ครับ ผมหิวแล้ว เราไปทานข้าวเย็นกันเลยไหม?”

ไซม่อนยิ้มให้ "ไปกันเถอะ"

ดักลาสจ้องไปที่เซบาสเตียนและรู้สึกพ่ายแพ้ หลังจากนั้น เขามองที่ฟิโอน่าและถามขึ้นอย่างเคร่งขรึม “แล้วเธอจะอยู่ทานอาหารเย็นกับเราก่อนกลับไหม?"

ทว่า ฟิโอน่าจะไปมีอารมณ์จะกินได้ยังไงกัน?

“หนูจะไม่ไปรบกวนเวลาอันแสนสุขของครอบครัวพ่อหรอกค่ะ” เธอกล่าว

“เดี๋ยวหนูจะไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้แหละ” ฟิโอน่ากล่าวคำพูดกับดักลาสและจากไปด้วยท่าทางไม่พอใจ

ถึงกระนั้น ดักลาสก็ไม่ได้พยายามยื้อเธอเลย เขารีบเดินไปที่ห้องอาหารพร้อมกับไม้เท้าทันที ดักลาสในตอนนี้ต้องการสงบศึกกับหลานชายมากกว่า

ภายในห้องอาหาร โต๊ะอาหารพลันเต็มไปด้วยอาหารรสเลิศนานาชนิด

“โห มีของกินเยอะแยะเลย!” เซบาสเตียนไม่เคยเห็นโต๊ะขนาดใหญ่แบบนี้มาก่อน นอกจากนี้ เขายังไม่ได้รับทานอาหารหลายประเภทแบบนี้มาก่อนด้วย

“ลูกอยากกินอะไรก็เต็มที่เลยนะ” ไซม่อนกล่าวและเผยยิ้ม

ชารอนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน ในห้องอาหารมีเพียงสี่คนเท่านั้น พ่อครัวจำเป็นต้องทำอาหารเยอะแยะขนาดนี้เลยเหรอ? บางที นี่อาจเป็นการเลี้ยงอาหารเพื่อการเฉลิมฉลองก็ได้

ดักลาสนั่งลงและพูดกับเด็กน้อย “มาเถอะ นั่งลงและกินข้าวกัน ถ้าหลานอยากกินอะไรอย่างอื่น ปู่มีเชฟที่สามารถทำอาหารให้หลานด้วยนะ”

"ไม่เป็นไรครับ ถ้ากินอาหารตรงหน้าจนหมด ท้องของผมอาจระเบิดออกมาเลยก็ได้” เซบาสเตียนรู้ตัวดี

ดักลาสหัวเราะคิกคักและเริ่มตักกับข้าวใส่จาน “เต็มที่เลย กินกันเลย"

ไซม่อนขอให้ชารอนนั่งลงและกระซิบข้างหู “คุณอยากกินอะไรล่ะ?”

ทั้งสองนั่งติดกันอยู่แล้ว แต่ทว่า ไซม่อนก็ยังเอนตัวเข้าไปคุยกับเธอ หูของชารอนพลันอุ่นขึ้นมา หลังจากนั้น เธอก็ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันไม่ได้เป็นคนจู้จี้จุกจิกสักหน่อย”

ไซม่อนหันมามองชารอน เขาเพียงแค่กัดริมฝีปากแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ระหว่างที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารเย็น ท้องฟ้ายามก็พลันมืดลงแล้ว