ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 46

“พอดีฉันเพิ่งไปอาบน้ำเสร็จ แล้วก็ลืมเอาเสื้อผ้าเข้าไป...” ชารอนพยายามอธิบายให้ไซม่อนฟัง แต่ทว่า เมื่อสังเกตเห็นว่าไซม่อนไม่คิดจะหยุดและยังคงเดินเข้ามาใกล้เธอ ชารอนจึงบ่นพึมพำออกมาอย่างเป็นกังวล “อย่า... อย่านะคะ... ถึงเราสองคนจะจดใบสมรสกันแล้ว แต่มันก็เป็นแค่การแต่งงานปลอม ๆ ถ้าคุณฝ่าฝืนข้อตกลงและทำอะไรกับฉัน ฉัน... สามารถหย่ากับคุณได้ทันที...”

ทว่า ไซม่อนดูเหมือนจะไม่ได้ยินสิ่งที่ชารอนพูดเลยแม้แต่น้อย เธอถึงกับผงะถอยจนติดกับกำแพง ทันทีที่รู้ว่าตัวเองไม่มีที่ให้หนีแล้ว ไซม่อนก็เดินเข้ามาพร้อมกับยื่นมือออกมาข้างหน้าดักชารอนเอาไว้ระหว่างกำแพง

ลมหายใจของไซม่อนกำลังรายล้อมเธอ ชารอนรู้สึกหน้าชาในระหว่างที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอกล่าวคำพูดอย่างตะกุกตะกักออกมา “ไซม่อน ฉันเตือนคุณแล้วนะ...”

ไซม่อนมองต่ำลงมาและขัดจังหวะชารอนด้วยน้ำเสียงสุดเย็นชาและเงียบสงบ “คุณนายแซคคารี่ครับ ผมควรเป็นคนเตือนคุณหรือเปล่าว่านี่คือห้องของผม” นั่นเป็นเหตุผลที่ไซม่อนเข้ามาได้ทุกครั้งที่ต้องการโดยไม่คิดจะเคาะประตูเลย

ชารอนรู้สึกเหมือนมีคำพูดตะกุกตะกักติดอยู่ในลำคอ ไซม่อนพูดถูก นี่คือบ้านของเขา เธอมีสิทธิ์อะไรมาเตือนเขาในเรื่องนี้ล่ะ?

ไซม่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงอันสงบ "อีกอย่าง ตอนนี้เราสองก็เป็นสามีภรรยากันแล้วนะ อีกไม่นาน เราก็จะต้องอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน บางที คุณควรชินกับเรื่องบางเรื่องให้เร็วกว่านี้หน่อยก็ดีนะ”

อย่างเช่นสถานการณ์ที่น่าอับอายตอนนี้งั้นหรือ?

“แต่... แต่คุณกับฉันแต่งงานกันในนามเท่านั้นนะ...” ชารอนบ่น เธอจะปรับตัวเข้ากับเรื่องนี้ได้ยังไงกันล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างที่ชารอนลงนามในข้อตกลง มันยังระบุเอาไว้ด้วยว่าไซม่อนแต่งงานกับชารอนเพราะลูกชายเท่านั้น ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเขาทั้งสองก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรที่ใกล้ชิดเหมือนกับสามีภรรยาทั่วไปหรือเปล่า?

ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ชารอนเลี้ยงดูเซบาสเตียนอย่างอิสระและเคยชินกับการอยู่คนเดียว นอกจากลูกชายของเธอแล้ว ชีวิตของชารอนก็เต็มไปด้วยการทำงานเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวเล็ก ๆ ของตัวเองเท่านั้น

ทว่า ในตอนนี้ ไซม่อนก็เข้ามาขัดขวางชีวิตของทั้งสอง มันคงเป็นไปได้ยากสำหรับชารอนที่จะสามารถปรับตัวให้เข้ากับชีวิตใหม่ช่วงนี้ได้ในทันที

สีหน้าของชารอนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอดูไม่พอใจ อาจเป็นเพราะชารอนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ผิวหนังของเธอในตอนนี้ค่อนข้างแดง

ไซม่อนมองตรงเข้าไปอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น คลื่นพายุก่อตัวขึ้นในดวงตาอันมืดสงบของไซม่อน เขากัดริมฝีปากและกล่าวคำพูดออกมา “คุณคลอดลูกชายให้ผมแล้วนะ ทำไมถึงยังอายกันอยู่ล่ะ?”

ไซม่อนกล่าวคำพูดควบคู่ไปกับรอยยิ้ม เขาดูเหมือนจะแอบหัวเราะด้วยซ้ำ ในสายตาของไซม่อน เขาเห็นเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาจริง ๆ งั้นเหรอ?

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่และกำเสื้อผ้าแน่น "ก็จริง ฉันให้กำเนิดลูกชายของคุณ แต่ถ้าเลือกได้ ฉันขอให้เรื่องเมื่อห้าปีที่แล้วไม่เกิดขึ้นดีกว่า ฉันไม่อยากให้ใครมาวางแผนใส่ร้ายป้ายสีฉัน และฉันก็ไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณหรือท้องเลยด้วยซ้ำ!”

อันที่จริง ชารอนไม่ต้องการสิ่งนี้เลย ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอต้องหาที่ซุกหัวนอนเพราะเธอมีลูกนอกสมรส ไม่มีใครสามารถเข้าใจชารอนได้หรอกว่ามันลำบากขนาดไหนที่จะต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง ไซม่อนไม่มีสิทธิพูดแบบนั้นออกมาเลยด้วยซ้ำ แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อของเซบาสเตียนก็ตาม

ไซม่อนเม้มริมฝีปากอยู่ครู่หนึ่ง เขามองดูผู้หญิงตรงหน้าที่อารมณ์แปรปรวนใช่ย่อย ชารอนทนได้ก็จริง แต่เธอไม่สามารถซ่อนความคับข้องใจในดวงตาเอาไว้ได้เลย

ไซม่อนขมวดคิ้วและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย "ทำไมล่ะ? การแต่งงานกับผมทำให้คุณทุกข์ใจขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ฉัน...” ชารอนลดสายตาลง “ถ้าฉันตอบว่าใช่ คุณจะหย่ากับฉันไหม?”

สายตาที่มืดดำของไซม่อนแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา เธอกล้าพูดแบบนั้นออกมาจริง ๆ!

“อ่า... ถ้าคุณไม่ต้องการลูก เราก็สามารถยุติสัญญาการแต่งงานได้ทุกเมื่อ” น้ำเสียงของไซม่อนแปลกไป

ร่างกายของชารอนสั่นเทา ไม่นานนัก เธอก็ได้สติขึ้นมา เธอรีบตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “อันที่จริง ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันไม่ได้รู้สึกขัดข้องใจอะไรเลย ฉันรู้สึกดีด้วยซ้ำที่ได้แต่งงานกับท่านประธานแซคคารี่ มันเป็นเหมือนความฝันของหญิงสาวหลายต่อหลายคน อีกอย่าง ฉันไม่ใช่คนงี่เง่าขนาดนั้นสักหน่อย ทำไมฉันถึงต้องหย่าและมอบคุณให้กับผู้หญิงคนอื่นด้วยล่ะ?”

คำพูดของชารอนเต็มไปด้วยคำโกหก แต่ทว่า คำพูดเมื่อครู่ของชารอนก็ยังสามารถเกลี้ยกล่อมและบรรเทาความรู้สึกไม่สบายของไซม่อนได้!