ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 48

ประโยคเดียวจากลูกชายทำให้ไซม่อนถึงกับชะงัก เขาขมวดคิ้วทันที

เด็กน้อยสบตาคุณพ่อโดยไม่แม้แต่แสดงความกลัวออกมา เขาประกาศออกไป “ผมนอนกับแม่มาห้าปีแล้วนะครับ แล้วในอีกห้าปีข้างหน้า ผมก็ยังจะนอนกับคุณแม่อยู่!”

แม้ว่าไซม่อนจะเป็นพ่อของเซบาสเตียน แต่เซบาสเตียนก็ไม่มีเหตุผลที่ตนจะแยกนอนกับคุณแม่เลย

ดวงตาของไซม่อนส่องประกาย เขาขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม เขาไม่ได้เป็นพ่อที่ดีในสายตาของลูกชายเลยหรือยังไงกัน?

ชารอนนอนฟังการโต้เถียงระหว่างพ่อและลูกชายอยู่สักพัก เมื่อเห็นว่าไซม่อนถูกเซบาสเตียนเถียงกลับไปเช่นนั้น เธอก็พลันรู้สึกขบขันขึ้นบ้าง ถึงกระนั้น ถ้าไซม่อนถูกตั้งฉายาว่าเป็นปีศาจ เซบาสเตียนก็ต้องถูกเรียกว่าปีศาจน้อยเป็นแน่

เธอเผยยิ้มและกระแอมในลำคอพร้อมกับกล่าวคำพูดใส่ไซม่อน “งั้นให้ฉันไปนอนห้องลูกไหมล่ะคะ?” อันที่จริง ชารอนไม่ได้คิดที่จะร่วมเตียงกับไซม่อนเลยด้วยซ้ำ

ไซม่อนมองดูชารอนเงียบ ๆ ไม่นานนัก เขาก็กล่าวคำพูดออกมา “งั้นก็ไม่มีใครต้องไปไหนทั้งนั้น เราสามคนนอนด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ"

ในคืนนั้น ทั้งสามนอนบนเตียงด้วยกัน

เซบาสเตียนนอนอยู่ตรงกลาง ไซม่อนนอนอยู่ทางซ้ายและชารอนนอนอยู่ทางขวา ทั้งสามกำลังนอนหลับกันอย่างสบาย

ชารอนหลับตาลงราวกับต้องการผล็อยหลับ แต่ทว่า ความเป็นจริงแล้ว เธอไม่สบายใจเลย

ชารอนเคยจินตนาการมานับครั้งไม่ถ้วนว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากตัวของเธอได้พบพ่อของเซบาสเตียน ถึงอย่างไร การนอนบนเตียงเดียวกันเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่ชารอนคาดคิดเอาไว้เลย

...

ฟิโอน่าออกจากครอบครัวแซคคารี่ด้วยท่าทีที่โกรธจัด เมื่อกลับมาถึงบ้าน ฟิโอน่าก็เห็นแซลลี่นอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอกำลังดูทีวีอยู่

ฟิโอน่าเดินไปด้วยสีหน้าสุดมืดมน “เธอยังมีอารมณ์ดูทีวีอยู่เหรอ?” ฟิโอน่าหยิบรีโมทขึ้นมาและปิดโทรทัศน์ทันที

แซลลี่ลุกขึ้นนั่งและมองไปยังแม่สามีของเธออย่างงุนงง "แม่คะ? เป็นอะไรไปน่ะ? ใครทำให้แม่โกรธกัน? ทำไมแม่ถึงอารมณ์เสียแบบนี้ล่ะ?”

“มันจะเป็นอะไรไปได้อีกล่ะ? เป็นเพราะชารอน นังผู้หญิงคนนั้นน่ะสิ!” ฟิโอน่ากล่าวคำพูดออกมาด้วยความโมโห

เมื่อได้ยินชื่อชารอน สติของแซลลี่ก็พลันตึงเครียดขึ้นมา “ชารอน? คุณแม่เจอมันเหรอคะ?”