ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 49

ทันทีที่ได้ยินเสียงรถ ชารอนก็ชำเลืองมองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว และทันทีที่เห็นโฮเวิร์ดลงมาจากรถ...

ชารอนถึงกับชะงักไป หลังจากนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่าโฮเวิร์ดกำลังช่วยพยุงแซลลี่ออกมาจากรถ คนสุดท้ายที่ลงมาคือฟิโอน่า

ครอบครัวของพวกเขามาที่นี่แต่เช้าตรู่ มันเป็นเพราะพวกเขารู้เรื่องว่าชารอนกับไซม่อนแต่งงานกันหรือเปล่านะ?

ทว่า สายตาของชารอนจับจ้องอยู่ที่แซลลี่อย่างเดียวเท่านั้น เธอยังไม่ลืมสาเหตุการตายของผู้จัดการคุก!

โฮเวิร์ดพยุงแซลลี่เข้าไปในบ้าน ทว่า ทันทีที่โทรศัพท์ดังขึ้น โฮเวิร์ดก็เดินไปข้างบ้านเพื่อรับโทรศัพท์และขอให้แซลลี่กับคุณแม่เข้าไปข้างในก่อน

หลังจากการพูดคุยไม่นาน โฮเวิร์ดหันกลับมาและเหลือบมองไปที่สนามหญ้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ทันทีที่เขาเห็นเลือนร่างที่คุ้นเคย โฮเวิร์ดพลันเบิกตากว้างทันที เขาจ้องมองไปทางนั้นและตัวแข็งทื่อ

ชารอนงั้นรึ? เธอมาทำอะไรที่นี่กัน?

อันที่จริง ฟิโอน่าไม่ได้บอกกับโฮเวิร์ดถึงเรื่องงานแต่งของไซม่อนและชารอน ดังนั้น โฮเวิร์ดจึงประหลาดใจที่เห็นชารอนอยู่ที่นี่

โฮเวิร์ดขมวดคิ้วและเดินไปหาทั้งชารอนและเซบาสเตียน

ชารอนสังเกตเห็นชายคนหนึ่งเดินเข้ามา หลังจากนั้น เธอก็ลูบหัวลูกชาย “พอดีว่าแม่หิวน้ำนิดหน่อย เข้าไปหยิบแก้วน้ำข้างในบ้านให้แม่หน่อยไหมจ้ะ?”

เซบาสเตียนไม่ได้สนใจชายที่กำลังเดินเข้ามาและ เขาเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น "ได้ครับ!" เซบาสเตียนรีบลุกขึ้นและวิ่งเข้าไปในบ้าน

ทันทีที่เซบาสเตียนจากไป โฮเวิร์ดก็เดินเข้ามาหาชารอนและจ้องมองมาอย่างเย็นชา "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่กัน?"

ชารอนเงยหน้าขึ้นมองโฮเวิร์ดพร้อมกับเผยยิ้ม “แล้วทำไมฉันถึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะ?”

“ใครพาคุณมาที่นี่?” โฮเวิร์ดถาม ไม่นานนัก เขาก็หวนนึกถึงบางอย่าง เขาเบิกตากว้างและดูเคร่งเครียด “ลุงของผมเหรอ?”

“จะใครเสียอีกล่ะ?” ชารอนตอกกลับพร้อมกับเผยเสียงหัวเราะ

โฮเวิร์ดจ้องไปยังรอยยิ้มของชารอน เขาแสดงใบหน้าแปลกไป โฮเวิร์ดไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชารอนจะทำให้ลุงไซม่อนหลงเสน่ห์ได้มากพอที่จะพาเธอกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่หลังนี้!

ชารอนจ้องมองไปที่โฮเวิร์ด ระหว่างที่เห็นโฮเวิร์ดแสดงท่าทีเช่นนั้น บางทีเขาอาจจะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับไซม่อนก็ได้?

หลังจากนั้นไม่นาน โฮเวิร์ดก็เอนตัวเข้าไปดึงชารอนขึ้นมา “ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ! ตระกูลแซคคารี่ไม่ยอมให้ใครคนอื่นเข้ามาบ้านตามอำเภอใจแบบนี้!”

โฮเวิร์ดลากชารอนออกไปทันที ในระหว่างที่ชารอนกำลังเดินโซเซ เธอก็พยายามสลัดแขนออก แต่ทว่า โฮเวิร์ดก็แข็งแกร่งเกินไป

“ปล่อยฉันนะ โฮเวิร์ด!” ชารอนส่งเสียงขู่

“ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะใช้วิธีการแบบไหนเพื่อทำให้ลุงไซม่อนหลงเสน่ห์ แต่ถ้าฉันอยู่ตรงนี้ อย่าคิดเลยว่าตัวเองจะหนีไปไหนได้!!” โฮเวิร์ดยังคงลากชารอนออกไป

“คุณควรปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะโฮเวิร์ด ไม่อย่างนั้น ถ้าลุงของคุณเห็นสิ่งที่คุณทำ คุณต้องไปอธิบายเรื่องนี้กับเขาเองแน่” ชารอนเตือนอย่างชาญฉลาด

โฮเวิร์ดไม่พอใจยิ่งไปกว่าเดิมทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขาพลันกล่าวคำพูดเยาะเย้ยและถากถาง “ชารอน คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? คุณคิดว่าลุงของฉันยังห่วงใยคุณอยู่อย่างนั้นเหรอ? คุณสมควรได้รับอะไรแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?

ในระหว่างที่โฮเวิร์ดกำลังตะโกนและพยายามลากชารอนออกไป ชายร่างสูงปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทั้งสอง

โฮเวิร์ดไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดเดิน พอเห็นว่าชายคนนั้นเป็นใคร เขาก็พลันตกใจ "คุณลุงเหรอครับ?"

ไซม่อนจ้องมองทั้งสองด้วยดวงตาสุดเย็นชา ท้ายที่สุด เขาก็จ้องมองไปที่มือของโฮเวิร์ดซึ่งกำลังจับแขนชารอนเอาไว้อยู่ ไซม่อนกล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “โฮเวิร์ด นายกำลังจะพาป้าของนายไปไหนน่ะ?”

โฮเวิร์ดนิ่งไปชั่วครู่ 'ป้า? ใครกัน? ป้าที่เป็นเหมือนภรรยาของลุงน่ะเหรอ?'

คุณลุงแต่งงานเมื่อไหร่กัน?

“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้” ไซม่อนพูดอีกครั้ง

หลังจากนั้น โฮเวิร์ดก็พลันได้สติและตระหนักว่าป้าของตนที่ลุงไซม่อนพูดถึงอยู่คือ... ชารอน!

โฮเวิร์ดหันหน้ากลับไปมองชารอนด้วยความประหลาดใจทันที เขารู้สึกถึงบางอย่างกระอักกระอ่วนอยู่ภายในใจ “เธอ... เธอกับลุงฉัน..."

“ใช่ เราแต่งงานแล้ว และตอนนี้ฉันเป็นป้าของคุณด้วย” ชารอนรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เห็นใบหน้าบูดเบี้ยวของโฮเวิร์ดทันทีที่รู้ข่าว

โฮเวิร์ดรู้สึกตกตะลึงไม่น้อย เขาค่อย ๆ คลายมือของตัวเองออก ทุกสิ่งอย่างในหัวเหมือนกำลังจะระเบิดออกมา ทั้งตัวพลันแข็งทื่อ

ให้ตายสิ! ช่างน่าขันเสียนี่กระไร!