ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 50

ชารอนเดินผ่านโฮเวิร์ดเพื่อไปหาไซม่อนและจับแขนเขาเอาไว้ เธอแสร้งทำเป็นใกล้ชิดกับไซม่อน

ภาพตรงหน้าทิ่มแทงทะลุดวงตาของโฮเวิร์ดไปเลย ทันใดนั้น โฮเวิร์ดระงับความโกรธและโต้กลับ “ลุงครับ คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน? แล้วคุณแต่งงานกับเธอแล้วเหรอ? เมื่อก่อนเธอเคยนอกใจผมด้วยนะครับ แถมยังให้กำเนิดลูกของผู้ชายคนหนึ่งด้วยอีกต่างหาก คุณไม่รู้เรื่องพวกนี้หรือยังไงกัน?”

ชารอนมองไปยังชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาอันสงบ ทันใดนั้น ชารอนกตระหนักได้ว่าเธอแทบจำไม่ได้อีกต่อไปแล้วว่าโฮเวิร์ดเคยเป็นผู้ชายที่ใจดีและอบอุ่นแค่ไหนมาก่อน เขากลายเป็นคนแบบนี้ได้ยังไงกัน?

ชารอนรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งเมื่อมองไปยังโฮเวิร์ดคนปัจจุบัน!

ทว่า ไซม่อนไม่ได้เผยท่าทีที่แปลกไปเลย เขาเพียงแค่ขมวดคิ้วและหรี่ตาลงเท่านั้น “โฮเวิร์ด เนื่องจากชารอนเป็นป้าของนายแล้ว นายต้องสุภาพกับคำพูดของตัวเองให้มากกว่านี้ในอนาคตนะ”

ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าพลันดังขึ้นตามด้วยเสียงหยอกล้อเล่นของเด็กน้อย “พ่อครับ แม่ครับ อยู่กันพร้อมหน้าเลย!”

เซบาสเตียนวิ่งเข้ามายื่นน้ำผลไม้ให้ชารอน “แม่ครับ ผมเจอน้ำผลไม้อร่อย ๆ ด้วยแหละ”

ชารอนหยิบน้ำผลไม้แล้วเผยยิ้มให้ลูกชาย “ขอบคุณจ้ะ”

"พ่องั้นเหรอ? คุณลุง เด็กคนนี้...” โฮเวิร์ดได้ยินเซบาสเตียนเรียกไซม่อนว่าพ่อ ลุงไซม่อนยอมรับให้เด็กคนนี้เป็นลูกชายของเขาได้ยังไงกัน?

ไซม่อนดึงตัวเซบาสเตียนมาไว้ข้างหน้าตน "มานี่สิ คนนี้เป็นพี่ใหญ่ของลูกนะ”

เซบาสเตียนมองไปที่โฮเวิร์ดซึ่งยืนอยู่ตรงหน้า ทันทีที่เห็นท่าทางชั่วร้ายของโฮเวิร์ด เซบาสเตียนก็เบือนหน้าหนีและเม้มริมฝีปาก “ผมไม่มีพี่ชายสักหน่อย”

โฮเวิร์ดสังเกตว่าใบหน้าของเด็กน้อยคนนี้คล้ายกับลุงไซม่อนไม่น้อย ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว 'เขาเป็นลูกของลุงไซม่อนจริง ๆ เหรอ?'

โฮเวิร์ดรู้สึกราวกับว่าหัวใจของตัวเองกำลังถูกสายฟ้าฟาดอย่างแรง!

ชารอนเหลือบมองไปที่การท่าทีที่ลุกลี้ลุกรนของโฮเวิร์ด เขาคงจะตกใจกับสิ่งที่เห็น ในชั่วพริบตา เซบาสเตียนกลับกลายมาอยู่ในระดับเดียวกับเขา และตัวชารอนเองก็มียศศักดิ์สูงกว่าโฮเวิร์ด

“คุณปู่บอกให้ผมมาเรียกพ่อกับแม่เข้าไปข้างในน่ะครับ” เซบาสเตียนจับมือทั้งสองข้างและพาเดินเข้าไปในบ้าน

หลังจากพยายามเอาใจหลายชายมาตั้งแต่เช้า ท้ายที่สุดแล้ว ดักลาสก็สามารถทำให้เจ้าตัวเล็กคนนี้ยอมรับให้ตนเป็นปู่ได้

ไซม่อนก้มตัวแล้วอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาด้วยมือข้างหนึ่ง เขาปล่อยให้เซบาสเตียนนั่งบนแขนอันแข็งแรงของตน หลังจากนั้น ไซม่อนก็จับมือชารอนและพาทั้งสองเข้าไปในบ้านด้วยกัน

โฮเวิร์ดยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด เขามองไปยังภาพอันอบอุ่นของครอบครัวสามคนตรงหน้า หัวใจของโฮเวิร์ดแทบจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว

ใครคือพ่อของเด็กคนนั้นกัน?

ใบหน้าของโฮเวิร์ดเคร่งขรึม หลังจากนั้น โฮเวิร์ดก็รีบเดินตามทั้งสามเข้าไปในบ้านด้วยความโกรธ

ในระหว่างนั้น ดักลาส ฟิโอน่า และแซลลี่ต่างก็อยู่ในห้องนั่งเล่นกันอยู่

ทันทีที่ไซม่อนปรากฏตัวพร้อมกับเด็กในอ้อมแขนและผู้หญิงข้างกาย บรรยากาศในห้องนั่งเล่นก็เปลี่ยนไปทันที

“ให้ตายสิ ไซม่อน เด็กนั่นโตแล้วนะ แต่นายยังอุ้มเขาอยู่เนี่ยนะ? ไม่ตามใจเด็กน้อยคนนี้มากเกินไปหน่อยเหรอ? ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ นายอาจจะตามใจเกินไปจนเด็กไม่เห็นหัวก็ได้นะ” ฟิโอน่ากล่าวคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แปลกไป

ไซม่อนวางเซบาสเตียนลงและกล่าวคำพูด “ถ้าลูกผมทำแบบนั้น ผมก็จะเต็มใจ” แม้ว่าไซม่อนจะเอาอกเอาใจลูกมากไปหน่อย แต่คนอื่นก็ไม่ควรมาวิจารณ์อะไรเขา

ทันทีที่ฟิโอน่าถูกตอกกลับ เธอเม้มริมฝีปากด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ

"ใช่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณป้าชราเหรอครับ?” เซบาสเตียนทำหน้าบึ้งใส่ฟิโอน่า

ฟิโอน่าโมโหและโต้กลับ “เจ้าหนูน้อย เธอเรียกใครว่าคุณป้าชรากัน?”

“ก็เรียกคนที่ตอบคำถามของผมนั้นแหละครับ” เซบาสเตียนกล่าวคำพูดและวิ่งไปหาคุณปู่พร้อมกับซ่อนตัวอยู่ข้างหลังด้วยท่าทางหวาดกลัว “คุณปู่ครับ เธอใจร้ายกับผมมากเลย”