ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 69

ทว่า เมื่อดักลาสเห็นชารอน รอยยิ้มบนใบหน้าก็พลันแทนที่ด้วยสีหน้าอันเคร่งขรึมทันที “ลูกพาเธอกลับมาทำไม?” ดักลาสถามไซม่อนอย่างแข็งกร้าว

ไซม่อนไม่ได้สนใจอะไร เขาเพียงตอบด้วยน้ำเสียงสงบ “พ่อไม่ได้ขอให้ผมพาหลานชายกลับมาที่นี่หรอกเหรอครับ?”

“พ่อแค่ขอให้ลูกไปรับเด็กคนนั้นกลับมา ไม่ใช่เธอสักหน่อย!” ดักลาสเผยท่าทางเย็นชา

ชารอนไม่ได้พูดอะไรกลับมา อันที่จริง ดูเหมือนว่าดักลาสจะไม่ยอมรับเธอ

เซบาสเตียนจับมือแม่ของตัวเองเอาไว้แน่นและกล่าวคำพูดสุดจริงจังออกมา “แม่ครับ ไปกันเถอะ ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกเรา” ทันทีที่พูดจบ เซบาสเตียนก็ลากชารอนออกไป

“เซบาสเตียน หลานจะไปไหนกันน่ะ? ไม่คิดจะทักทายปู่หน่อยหรือยังไง?” ดักลาสกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เขาถึงกับหางตากระตุก

“คุณปู่ไล่แม่ผม ผมก็จะไม่อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน!” เด็กน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสา เซบาสเตียนเผยสีหน้าไม่พอใจ

ดักลาสเผยโทสะออกมา แต่ทว่า เขาไม่สามารถทำอะไรเซบาสเตียนได้

รีเบคก้าตกใจจนต้องลุกขึ้นทันที “คุณลุงแซคคารี่คะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย พ่อกับแม่กำลังรอหนูกลับไปกินข้าวเย็นด้วย ยังไงเสีย เดี๋ยวหนูกราบลาก่อนนะคะ ไว้เดี๋ยวหนูจะกลับมาเยี่ยมใหม่"

ในตอนแรก ดักลาสคิดว่าจะให้รีเบคก้าอยู่รับประทานอาหารเย็นด้วย แต่สำหรับตอนนี้ หลายสิ่งหลายอย่างคงไม่น่าสะดวกเท่าไหร่ เพราะไซม่อนดันพาชารอนกลับมาด้วย หลังจากนั้น ดักลาสตอบกลับ "ก็ได้ ส่วนพรุ่งนี้ก็ไปทำงานตามปกติแล้วกันนะ ถ้ามีปัญหาอะไร ก็มาบอกฉันได้"

ทันทีที่ไซม่อนได้ยินคำพูดของผู้เป็นบิดา ท้ายที่สุด ไซม่อนก็เข้าใจเหตุผลที่รีเบคก้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้ว มันต้องเป็นเพราะเรื่องที่เขาไล่รีเบคก้าออกจาบริษัทแน่

รีเบคก้ารู้สึกหดหู่ใจไม่น้อยทันทีที่เห็นไซม่อน ชารอนและเซบาสเตียน ถึงกระนั้น เธอเองก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ถูกไซม่อนไล่ออกไปแบบนั้น ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจแล้วหันกลับมาตอบดักลาส "เข้าใจแล้วคะ ขอบคุณนะคะคุณลุงแซคคารี่"

ระหว่างที่รีเบคก้ากำลังจากไป เธอเหลือบมองไซม่อน ทว่า เขายังคงเผยใบหน้าเย็นชาเช่นเคย หลังจากนั้น เธอก็มองไปที่ชารอน ท้ายที่สุด นั่นก็คือเซบาสเตียน

ในตอนนั้น รีเบคก้าเองก็ยังไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่าพวกเขาทั้งสองมีลูกชายที่โตขนาดนี้แล้ว

ทันทีที่รีเบคก้าจากไป ช่วงเวลาอาหารเย็นก็มาถึง ดักลาสลุกขึ้นและใช้ไม้เท้าหัวมังกรพยุงตัวเอง “อ่า เจ้าหลานชายตัวดี มานี่มา ไปกินข้าวกับปู่กันเถอะ”