ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 68

ไซม่อนเพียงแค่แง้มประตูและหยิบเสื้อผ้าจากเลขา เขาไม่ยอมให้เธอมองเข้ามาในห้องน้ำเลย

ทว่า เลขาควินน์เองก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นไม่น้อย แต่เธอก็ไม่กล้ามองหรือถามคำถามอะไร เธอแค่กล่าวเตือน “ท่านประธานแซคคารี่คะ การประชุมกำลังจะเริ่มแล้วนะคะ ทุกคนกำลังรอท่านอยู่ในห้องประชุมค่ะ”

“เข้าใจแล้ว รอผมสักครู่” ไซม่อนกล่าวคำสั่งแล้วปิดประตู

ไซม่อนโยนกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าให้ชารอน “เธอใส่เลย แล้วดูแลแผลตัวเองให้ดีด้วย”

ชารอนเม้มริมฝีปาก ไม่ว่าเมื่อครู่จะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ยังคงกล่าวคำพูดออกไป "ขอบคุณค่ะ"

ไซม่อนพร้อมที่จะไปประชุมแล้ว ระหว่างที่กำลังเปิดประตูออกไป ไซม่อนก็พลันตระหนักถึงบางอย่าง เขาหันกลับมาและพูดกับชารอน “หลังเลิกงาน ช่วยรอฉันที่โรงรถทีนะ เราจะไปรับเซบาสเตียนกลับไปบ้านกัน”

ทว่า ก่อนที่ชารอนจะได้ตอบกลับ ไซม่อนก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป

ชารอนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังต้องกลับไปที่นั่นอยู่ดี

ทันทีที่ไซม่อนจากไป ชารอนก็สวมเสื้อผ้าทันที

หลังจากยุ่งกับงานมาทั้งวัน ไม่นานนัก มันก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ด้วยเหตุนั้น ชารอนจึงเดินมาที่โรงรถ ทว่าไซม่อนนั่นรอชารอนอยู่ในรถแล้ว

ชารอนรีบเดินไปขึ้นรถไป หลังจากนั้น ไซม่อนก็สั่งให้คนขับไปยังโรงเรียนอนุบาล

ถึงอย่างไร เซบาสเตียนเองก็ไม่คิดว่าพ่อของตัวเองจะมารับ เขาดีใจไม่น้อยเลยที่ได้เห็นทั้งพ่อและแม่อยู่ด้วยกัน

“พ่อครับ พ่อไม่ได้ยุ่งกับงานเหรอ? พ่อมีเวลาว่างมารับผมได้ยังไงอ่ะ?” เด็กน้อยเอ่ยถาม

“คุณปู่คิดถึงลูกน่ะ พ่อมาที่นี่เพื่อที่จะพาลูกกับแม่กลับบ้านยังไงล่ะ” ไซม่อนกล่าวอย่างจริงจัง

เซบาสเตียนมองไปที่ชารอนและขมวดคิ้วเล็กน้อย “เราจะกลับไปที่บ้านคุณปู่กันใช่ไหมครับ?”

ชารอนพยักหน้า “ใช่สิจ้ะ ลูกไม่อยากไปเหรอ?”

เด็กน้อยส่ายหัว “แม่อยู่ไหน ผมก็อยู่นั่น!”

ชารอนแตะศีรษะลูกชาย ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยอารมณ์ที่ยากเกินกว่าจะอธิบาย ถ้าชารอนมีทางเลือก เธอคงไม่อยากให้ลูกชายกลับไปยังบ้านหลังนั้นอีก

'เรื่องของแซลลี่ยังไม่เรียบร้อยเลย ถ้าเรากลับไปยังคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่ ทั้งฟิโอน่าและโฮเวิร์ดจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับเราไหมนะ?'

เมื่อถึงเวลานั้น มันจะต้องเกิดการทะเลาะวิวาทกันอย่างใหญ่โตแน่ หลายสิ่งหลายอย่างก็จะแก้ไขยากมากขึ้น

ไซม่อนเดินไปจับมือเซบาสเตียนและกล่าวคำพูด "ลูกไปขึ้นรถสิ"

ทั้งสามคนมุ่งหน้ากลับไปยังคฤหาสน์ของตระกูลแซคคารี่อีกครั้ง ทั้งไซม่อนและชารอนต่างก็จับมือลูกชายเอาไว้คนละข้างในระหว่างที่กำลังเดินเข้าไปในบ้าน

พ่อบ้านพลันกล่าวพูดกับดักลาส "นายน้อยกลับมาแล้วครับท่าน"

ทันใดนั้น ดักลาสก็เผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขออกมาทันที “หลานฉันกลับมาแล้วเหรอ? เร็วเข้าสิ รีบให้เขาเข้ามา!” ถึงแม้ว่าดักลาสจะไม่ได้เจอเซบาสเตียนแค่ไม่กี่วัน แต่เขาก็คิดถึงหลานชายจะแย่อยู่แล้ว

รีเบคก้าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดักลาสอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสน 'นายน้อย? ตระกูลแซคคารี่มีนายน้อยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?'

ไม่นานนัก รีเบคก้าก็เห็นไซม่อนกับชารอนเดินเข้าไปในบ้าน นอกจากนี้ พวกเขายังจับมือกับเด็กน้อยคนละข้างและดูเหมือนกับครอบครัวแสนสุขอีกด้วย

รีเบคก้ามองทั้งสามคนอย่างประหลาดใจ เธอรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย 'ไซม่อนแต่งงานแล้วเหรอ? คนที่เขาแต่งงานคือชารอน ยีนส์เนี่ยนะ? แถมพวกเขายังมีลูกโตขนาดนี้แล้ว?'

ฟิโอน่าไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย ก่อนหน้านี้ เธอไม่รู้ด้วยว่าชารอนเป็นภรรยาของไซม่อน

'ไม่แปลกใจเลยที่เมื่อเช้าไซม่อนหัวร้อนขนาดนั้น เพราะเราทำกาแฟหกใส่ภรรยาเขานั้นเอง'

รีเบคก้ารู้สึกราวกับว่าตัวเองถูกฟิโอน่าหลอกใช้

ถึงกระนั้น ชารอนเองก็ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบกับรีเบคก้าที่นี่ แถมรีเบคก้ายังคุยกับดักลาสอยู่ด้วย ดูเหมือนว่ารีเบคก้าจะสนิทสนมกับดักลาสไม่น้อย มิฉะนั้น เขาคงไม่ให้เธอเป็นเลขาส่วนตัวเองไซม่อนแน่