ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 67

ไซม่อนมองมาที่ชารอน "คุณเจ็บไหม?”

"นิดหน่อยค่ะ"

“งั้นผมจะเบามือให้นะ” ในตอนนั้นเอง เสียงของไซม่อนลึกล้ำและแหบแห้ง มันฟังดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ

ทว่า ชารอนยังคงหลุดจากภวังค์ของตัวเองไม่ได้ เธอมองไปยังใบหน้าด้านข้างที่จริงจังของไซม่อน จิตใจของชารอนกำลังสับสน ไซม่อนกำลังทำให้เธอคิดไปไกล!

“คุณนายแซคคารี่ อย่าจ้องผมแบบนั้นสิ” ไซม่อนกำลังทายา น่าแปลกที่ไซม่อนกลับเงยหน้าขึ้นมาเพื่อสบตากับชารอน เขากล่าวคำพูดออกมาในเชิงล้อเล่นนิดหน่อย

สายตาอันเร่าร้อนของไซม่อนจ้องมาที่ชารอน ทว่า ด้วยรอยยิ้มสุดคลุมเครือภายใต้ดวงตาของไซม่อน ชารอนจึงหลบสายตาของเขาไม่ทัน นั่นทำให้เธอถึงกับรู้สึกเขินอาย

“เปล่า ฉันไม่ได้จ้องสักหน่อย” ชารอนรีบลดสายตาลง น้ำเสียงที่ชารอนใช้โต้เถียงกลับไปดูไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด

ชารอนรู้สึกถึงแรงกดดันที่กำลังใกล้เข้ามา ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของไซม่อนกำลังปกคลุมเธออยู่ ทันทีที่ลืมตาขึ้น ชารอนก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของไซม่อนเข้ามาใกล้มากขึ้น ในตอนนั้นเอง ไซม่อนจับคางของชารอนและยกขึ้น “กลัวผมเหรอ?”

ชารอนยังคงนั่งอยู่บนโต๊ะยาว ไซม่อนลุกขึ้นและโน้มตัวเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม มือทั้งสองของชารอนเกาะโต๊ะเอาไว้แน่น ชารอนรีบเอนตัวเองข้างหลัง ชารอนเหลือบมองไปยังลูกกระเดือกของไซม่อนและกล่าวคำพูด“เอ่อ... มีอะไรให้ฉันกลัวงั้นเหรอ?”

ดูเหมือนว่าไซม่อนจะตั้งใจ เขาสัมผัสใบหน้าชารอนเบาๆ น้ำเสียงของไซม่อนทุ้มและนุ่มลึกขึ้นไปอีก “แล้วทำไมคุณถึงทำหน้าเหมือนผมจะทำอะไรคุณเลยล่ะ?”

ไซม่อนโน้มตัวเข้าไปใกล้ชารอนมากขึ้น ลมหายใจอุ่น ๆ สัมผัสกับใบหน้าของชารอน ทันใดนั้น ชารอนก็เผยสีหน้าลำบากใจออกมา เธอหันหน้าหนีพร้อมกับดันหน้าอกของไซม่อนเอาไว้ ไม่นานนัก ชารอนพูดขึ้น "คุณน่าจะลุกขึ้นได้แล้วนะ"