ระหว่างที่ชารอนกำลังอาบน้ำ เธอมัดผมยาวเป็นนางม้าเอาไว้ แถมยังมีผมเปียกสองสามเส้นติดอยู่กลางหน้าผากและด้านข้างใบหน้าของเธอ มันไม่ได้ดูแย่เลย แต่มันทำให้ชารอนดูค่อนข้างเซ็กซี่เสียมากกว่า
ชารอนใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกาย ระหว่างที่ทั้งสองกำลังสบตากัน ใบหน้าของชารอนก็กลายเป็นสีชมพูสดใส ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับ
ไซม่อนจ้องมองมาที่ชารอนโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ในตอนนั้นเอง ไซม่อนรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังเต้นแรง
ชารอนไม่ได้สวมรองเท้า เธอเพิ่งเดินออกมาด้วยเท้าเปล่า นิ้วเท้าของเธอขดงอเพราะความรู้สึกไม่สบายใจ
ชารอนถึงกับรู้สึกมวนท้องทันทีที่เห็นไซม่อนจ้องมองมา 'เราโชว์เรือนร่างเยอะไปหรือเปล่าล่ะเนี่ย?'
แต่ทว่า ชารอนเองก็ไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่ เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่มีทางเลือก...
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ?” ไซม่อนพูดก่อน เสียงของเขาถึงกับแหบแห้ง
“ใช่คะ ฉันอาบเสร็จแล้ว” ชารอนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เธอไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว
"มานี่สิ" ไซม่อนรู้สึกว่ามันตลกดีระหว่างที่เหลือบมองไปยังผู้หญิงขี้อายตรงหน้า
“ฉัน... ขอรบกวนเลขาควินน์ให้ส่งเสื้อผ้ามาให้หน่อยได้ไหม?” เธอกลัวจนไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ไซม่อน
ชารอนไม่ได้ขยับเขยื้อนแม้แต่นิ้วเดียว ด้วยเหตุนั้น ไซม่อนจึงเหลือทางเลือกเดียวเท่านั้นคือเดินเข้าไปหาชารอนด้วยตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO