ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 65

"อ๊าย...” ชารอนส่งเสียงร้องออกมาทันทีที่ถูกกาแฟร้อนลวก เธอรู้สึกตกใจและรีบกระโดดออกจากเก้าอี้

กาแฟหกหกกระเด็นใส่ต้นขาของชารอน เสื้อของเธอเปียกโชกด้วยกาแฟด้วย ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นกาแฟร้อน มันลวกชารอนเสียจนทำให้เธอหน้าเจื่อนไป

ก่อนที่รีเบคก้าจะตั้งสติได้ เธอถูกผลักจากด้านหลัง ไซม่อนรีบวิ่งผ่านรีเบคก้าไปทันที

ไซม่อนซึ่งเดิมทีนั่งอยู่ตรงข้ามชารอนปรากฏตัวต่อหน้าชารอนอย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้วทันทีที่มองไปยังคราบกาแฟขนาดใหญ่แถวต้นขาของชารอน หลังจากนั้น ไซม่อนก็รีบอุ้มชารอนและรีบไปยังห้องรับแขกไปโดยไม่พูดอะไร

รีเบคก้านั่งลงบนพื้น เธอยังคงตกใจอยู่ เธอจ้องไปยังไซม่อนที่กำลังอุ้มชารอนออกไปอย่างกังวลใจ เธอรู้สึกราวกับตัวเองเป็นคนสร้างปัญหา

ไซม่อนอุ้มชารอนเข้าไปในห้องน้ำภายในห้องรับแขก เขารีบหยิบฝักบัวออกมาและกดน้ำเย็นลงบนต้นขาของชารอน

ในตอนแรก ชารอนรู้สึกปวดแสบปวดร้อนและไม่ได้สนใจการกระทำของไซม่อนก่อนหน้าเลย แต่ทว่า ทันทีที่ความเจ็บปวดเริ่มหายไป เธอจึงได้สติกลับมา

ทันใดนั้น ชารอนรู้สึกถึงความร้อนผ่าว เธอเอื้อมมือไปจับหัวฝักบัว “เอ่อ... ฉันทำเองได้ค่ะ คุณ... ออกไปก่อนก็ได้”

ไซม่อนหันมาสบตากับชารอน มันไม่ยากเลยที่จะสังเกตเห็นความเขินอายบนใบหน้าของผู้หญิงตรงหน้า 'แค่นี้ก็ต้องเขินต้องอายขนาดนั้นเลยเหรอ?'

ไซม่อนที่มักจะทำตัวเท่อยู่เสมอเผยแววตาเป็นประกายระยิบระยับ เขาจงใจขยับเข้าไปใกล้และกระซิบข้างหูชารอน “ถ้าอย่างนั้น คุณก็อาบน้ำไปเลยก็แล้วกัน ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงของผมมีกลิ่นกาแฟติดตัวน่ะ” หลังจากพูดจบ ไซม่อนพลันเผยรอยยิ้มและมองไปที่ชารอน ไม่นานนัก เขาก็เดินจากไป

ชารอนรู้สึกว่าหูของตัวเองกำลังร้อนผ่าว

อันที่จริง ชารอนต้องการอาบน้ำ เธอไม่ชอบกลิ่นกาแฟติดตัวเช่นกัน

ถึงกระนั้น ชารอนเองก็ยังสงสัยว่ารีเบคก้าตั้งใจพลิกถ้วยให้กาแฟหกใส่เธอหรือเปล่า