“ผมได้ข่าวมาว่าคุณปู่เป็นลมไป ตอนนี้อาการของเขาเป็นยังไงบ้างเหรอครับ?” โฮเวิร์ดถามไซม่อนทันทีหลังจากเข้ามา
พยาบาลเป็นคนบอกโฮเวิร์ดว่าไซม่อนอยู่ในห้องนี้ ด้วยเหตุนั้น เขาจึงรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้มองดูผู้คนที่อยู่ข้างในเลย
ไซม่อนชำเลืองมองและกล่าวคำพูดอย่างแผ่วเบา “ก็ปัญหาเดิม ๆ ตอนนี้คุณหมอกำลังรักษาคุณปู่อยู่”
ท้ายที่สุด โฮเวิร์ดก็เห็นทุกคนที่อยู่ในห้อง เขาในตอนนี้รู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย 'ชารอนอีกแล้วเหรอ?'
ไรลีย์พูดขึ้นทันทีโดยไม่ลังเล “ใครอนุญาตให้นายเข้ามากัน? ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
ชารอนได้แต่กัดริมฝีปาก เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เธอเพียงแค่นั่งข้างเตียงและดูแลลูกชายเท่านั้น เธอไม่แม้แต่จะมองไปที่โฮเวิร์ดเลย
ทันทีที่โฮเวิร์ดเห็นเด็กน้อย สายตาของเขาพลันหยุดนิ่ง 'ทำไมเด็กคนนั้น... หน้าเหมือนลุงจังล่ะ?!'
โฮเวิร์ดรีบมองกลับไปที่ลุงของตัวเองทันที 'เขาเป็นลูกของลุงไซม่อนหรือเปล่านะ?'
'ไม่หรอกมั้ง ลุงไซม่อนยังไม่มีแฟนเลยด้วยซ้ำ ลุงน่าจะยังไม่มีลูกหรอก'
'ลูกไม่มีพ่องั้นเหรอ? ลุงไซม่อนคงไม่ทำเรื่องโง่ ๆ แบบนั้นหรอก!'
ระหว่างที่โฮเวิร์ดมองดูเซบาสเตียน ไรลีย์ก็พุ่งเข้ามาบังเอาไว้พร้อมกับไล่เขาออกไปอีกครั้ง "นายหูหนวกหรือยังไงกัน? ฉันบอกให้นายออกไปไง! ไม่ได้ยินคนอื่นพูดเหรอ?"
ไซม่อนมองไปที่ชารอนที่กำลังนั่งเงียบ ดวงตาของเขาเป็นประกายในระหว่างที่กำลังกล่าวคำพูดกับโฮเวิร์ด “นายแค่มาหาคุณปู่เหรอ?”
โฮเวิร์ดดึงสายตาของตัวเองกลับมา เขายังคงตกใจอยู่
“แซลลี่เริ่มอาเจียนหนักขึ้นเพราะตั้งครรภ์น่ะครับ อันที่จริงผมมาหาเธอ แต่หลังจากนั้น เดี๋ยวผมก็จะไปดูคุณปู่ด้วยครับ”
ชารอนรู้สึกใจเต้นแรงทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น 'แซลลี่ท้องอย่างนั้นเหรอ?'
ไซม่อนมองดูนาฬิกาบนข้อมือ “ใกล้จะถึงเวลาแล้ว งั้นเราออกไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวลุงพานายไปหาคุณปู่เอง”
ก่อนที่ไซม่อนจะจากไป เขาตระหนักถึงบางอย่าง ไซม่อนหันกลับมาและกล่าวคำพูดกับเซบาสเตียน "เฮ้ เจ้าหนู ตั้งใจเรียนด้วยนะ อย่ากินไอศกรีมมากเกินไปล่ะ"
เซบาสเตียนบ่นพึมพำ “เป็นคุณลุงที่ขี้บ่นจริง ๆ!” อันที่จริง สิ่งที่เซบาสเตียนพยายามจะสื่อออกมาคือเขาไม่ต้องการให้ไซม่อนเป็นห่วงเป็นใยอะไรมาก
“พูดมากแล้วไปแล้วน่า นอนพักผ่อนเถอะ ลูกรัก” ชารอนตีศีรษะลูกชายของตัวเองเบา ๆ เธอกลัวว่าไซม่อนจะอารมณ์เสีย แต่ถึงกระนั้น ไซม่อนกลับเผยยิ้มและไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองอะไร
ระหว่างที่ไซม่อนเดินไปถึงประตู เขาสังเกตเห็นว่าโฮเวิร์ดไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว โฮเวิร์ดในตอนนี้กำลังจ้องมองไปที่ชารอนและเซบาสเตียน ทันใดนั้น ไซม่อนก็เลิกคิ้วขึ้น “เป็นอะไรไปน่ะ? ไม่อยากไปเยี่ยมคุณปู่แล้วหรือยังไงกัน?”
ไซม่อนพูดขึ้นมาพร้อมกับแอบมองไปที่เด็กน้อยอีกครั้งก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
หลังจากออกมาแล้ว โฮเวิร์ดก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น "ลุงครับ ไอ้หนูนั่น คงไม่ใช่ลูกชายของดีไซเนอร์คนนั้นหรอกใช่ไหมครับ?”
“เจ้าหนูนั่นเป็นลูกของเธอ แล้วมีอะไรอย่างนั้นเหรอ?” ไซม่อนเหลือบมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO