ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 469

ชิวหรงกัดฟันด้วยความโกรธแค้น

แต่นางถูกขังอยู่ในตำหนักฉู่อ๋อง นางจึงทำอะไรไม่ได้

ได้แต่ด่าทอสาปแช่งอยู่ในใจ

พร้อมทั้งเฝ้าหวัง หวังว่านายท่านจะพบนาง และจะช่วยให้นางหลุดพ้นจากที่อัปยศแห่งนี้โดยเร็ว!

ณ จวนจงซู่โหว

ทันทีที่มู่เหยาก้าวเข้าประตู ก็ได้ยินเสียงอันเกรี้ยวกราดของหลันชิวเหิงทันที “นางนับเป็นน้องสาวบุญธรรมของเจ้า ถูกขังอยู่ในจวนฉู่อ๋องจนถึงตอนนี้ยังไร้ข่าวคราว จะรับรองได้อย่างไรว่าจะไม่เกิดเรื่องเลวร้าย เจ้ายังไม่รีบไปจวนฉู่อ๋องรับนางกลับมาอีก!”

มู่หลันชงนั่งอยู่บนที่นั่ง สีหน้าของเขาเรียบเฉย

“ท่านลุงรอง การกระทำของจวนฉู่อ๋องล้วนเปิดเผยและเที่ยงตรง อีกทั้งได้บอกแล้วว่าจะพาชิวหรงไปเรียนรู้ระเบียบวินัย”

“เฉินกูกูผู้นั้นเป็นคนเก่าคนแก่ที่มาจากในวังเชียวนะ หากชิวหรงได้รับการอบรมจากนาง นั่นย่อมเป็นเกียรติอย่างยิ่ง แล้วเหตุใดในสายตาของท่านลุงรองถึงได้ดูราวกับนางถูกทารุณกรรมเช่นนั้นเล่า”

“หรือว่า...ท่านลุงรองไม่คิดจะให้นางได้เข้าสู่ตระกูลไปตลอดชีวิต”

มู่เหยาฟังแล้วก็หัวเราะออกมา

ต้องยอมรับว่า พี่ใหญ่ของนางยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ช่างพูดจาได้เข้าจุดจริงๆ

บัดนี้ ไม่ว่าจะเอ่ยหรือไม่เอ่ย สีหน้าของหลันชิวเหิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างยิ่ง

ครั้นกำลังขุ่นเคืองอยู่นั้น สายตาเหลือบไปเห็นร่างของมู่เหยา ก็พลันจะพรวดพราดเดินไปว่ากล่าวนางทันที

"พานายท่านรองกลับไปพักผ่อนเสีย"

ทันทีที่คำกล่าวเปี่ยมด้วยอำนาจของมู่หลันชงเอ่ยออกไป บ่าวรับใช้ก็ก้าวขึ้นมาขวางไว้ และฝืนรั้งหลันชิวเหิงให้ออกจากห้องโถงด้านหน้าไปอย่างมิอาจขัดขืน

หลังจากที่เขาคล้อยหลังไปแล้ว แววตาของมู่หลันชงก็ฉายแววรังเกียจออกมา

"อาหน่วน พี่รู้ว่าเจ้าจะมา พี่จึงให้คนเตรียมขนมนมไว้ให้"

บ่าวรับใช้ยกขนมนมมา มู่เหยาก็ยิ้มพร้อมเปิดฝาออก "พี่ใหญ่คิดถึงน้องเสมอนะเจ้าคะ"

นางกินไปพลาง เล่าข่าวสารที่ได้มาให้ฟังไปพลาง

"เจ้าหมายความว่า ต้องการให้พี่จัดงานขึ้นอย่างนั้นหรือ"

มู่เหยายิ้มรับคำ "ตอนนี้พี่ใหญ่เป็นตัวเต็งอันดับหนึ่งของการสอบในฤดูใบไม้ผลิเชียวนะ หากท่านจัดงานเลี้ยงดื่มสุราที่หอจู๋เซียง ลู่เหวินเจิ้งย่อมไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน ยิ่งกว่านั้นท่านเพียงแค่เชิญลู่ยวนก็พอแล้ว เขารู้ดีว่าจะล่อคนเข้ามาในแผนการได้อย่างไร"

เมื่อได้ยินความหมายจากน้องสาว เขาก็รู้ว่าลู่ยวนผู้นี้เกรงว่าจะเป็นคนของฉู่อ๋องเป็นแน่

"ได้เลย เรื่องนี้ข้าจะจัดการในวันรุ่งขึ้น พอดีกับที่คนผู้นั้นที่ซุ่มอยู่เบื้องหลังก็อยากจะลงมือกับข้ามาตลอดใช่ไหมล่ะ"

ในช่วงหลายวันนี้ มู่หลันชงเห็นมู่เทียนชื่อปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ หลายครั้งจนสังเกตได้ชัด

แทนที่จะนั่งรอให้ถูกจัดการ สู้ลงมือรุกก่อนจะดีกว่า