ในเมื่อท่านปันใจ งั้นข้าขอแต่งกับยอดขุนนาง นิยาย บท 470

“เจ้าค่ะ”

ชิงอู้ลงจากรถม้า แล้วหันกายเดินไปทางจวนตระกูลหลัน

หลังจากที่มู่เหยาเดินทางกลับถึงจวนอ๋องและรับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ชิงอู้ก็เร่งรีบเดินเข้ามาในห้องพร้อมข่าวสาร

"พระชายา จดหมายจากคุณหนูรองเจ้าค่ะ"

มู่เหยาเอื้อมมือรับมาตรวจสอบ เนื้อหาในนั้นกล่าวถึงเรื่องราวของหลันชิวเหิง

"แม้แต่ท่านหมอเทวดาเลี่ยว...ก็ยังไม่อาจตรวจพบอะไรเลยหรือ"

ชิงอู้พยักหน้า "ตอนที่บ่าวไปถึง คุณหนูรองกำลังขบคิดเรื่องนี้กับหมอเทวดาเลี่ยวอยู่พอดี บ่าวแอบได้ยินแว่วๆ ว่าพิษนั้นไม่น่าจะมาจากแคว้นอวิ๋นเจ้าค่ะ"

หากไม่ใช่พิษที่มีในแคว้นอวิ๋น เช่นนั้นการสืบสวนคงต้องสิ้นเปลืองเวลาไม่น้อย

วันนั้นก็ไม่พบบางสิ่งที่เป็นยาพิษบนตัวชิวหรงเลย

ในเมื่อยาพิษไม่ได้อยู่บนตัวนาง เช่นนั้นก็เหลือเพียงความเป็นไปได้เดียว... ภายในจวนหลันมีไส้ศึกอย่างนั้นหรือ

มู่เหยาขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมาที่โต๊ะและเขียนความเป็นไปได้หลายข้อออกมา

"ส่งไปถึงพี่หญิงรอง"

ชิงอู้พยักหน้า รับจดหมายแล้วรีบจากไปอย่างรวดเร็ว

เยี่ยนสวินเดินเข้ามาจากนอกเรือน ยื่นชุดคลุมตัวนอกให้หนิงจู พร้อมกวาดตามองชิงอู้ที่เพิ่งจากไป "มีอะไรหรือ"

มู่เหยาได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเอ่ยถึงพิษในตัวหลันชิวเหิง

"ในเมื่อมิใช่จากแคว้นอวิ๋น เช่นนั้นที่ใกล้ที่สุดก็เห็นจะมีแต่แคว้นอันแล้ว ทว่าหลังจากเรื่องคราวก่อน เกรงว่าท่านลุงรองของเจ้าจะเริ่มระวังตัวแล้ว วิธีการที่เคยใช้มาก่อนหน้านี้อาจจะใช้ไม่ได้อีก"

เมื่อนึกถึงท่าทางของท่านลุงรอง มู่เหยาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเยี่ยนสวิน

อย่างไรก็ตาม นางนึกถึงฝีมือของพี่ใหญ่

การทำให้คนหมดสติไม่ใช่เรื่องยากอะไร

“งานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ เจ้าจะไปหรือไม่”

มู่เหยาเอียงศีรษะมองเขา พลันนึกขึ้นได้ว่าช่วงนี้ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับการสอบในฤดูใบไม้ผลิคงจะยุ่งจนปลีกตัวไม่ได้เป็นแน่

จึงกล่าวต่อว่า "เรื่องวันพรุ่งนี้มีพี่ใหญ่ของข้าอยู่ รับรองว่าจะไม่มีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นแน่นอน ดังนั้น เจ้าแค่ตั้งใจเตรียมงานสำหรับการสอบในฤดูใบไม้ผลิอย่างสบายใจเถิด"

เยี่ยนสวินรู้สึกเอ็นดูเมื่อเห็นท่าทางเช่นนั้น จึงยื่นมือไปหยิกแก้มเล็กๆ ของนาง

"ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพอดี ข้าก็จะได้พาคนจากสำนักจัดสอบไปพักผ่อนด้วย ไม่แน่ว่าอาจจะได้อะไรดีๆ กลับมาแบบไม่ทันตั้งตัวก็เป็นได้"