คนพวกนั้นไม่เพียงแต่ไม่ออกมาเท่านั้น ยังไม่มีแม้แต่การเคลื่อนไหวอะไรออกมาเลย ซากปรักหักพังของวังแห่งนี้ใหญ่เกินไป และยังเคยประสบกับแผ่นดินไหวครั้งหนึ่ง ภูมิประเทศบางส่วนมีการเปลี่ยนแปลง เกิดเป็นหลุมเป็นบ่อออกมามากมาย บางที่พังทลายลงมาจนกลายเป็นหลุมใต้ดิน ไม่มีใครบอกได้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ความจริงถึงแม้จะมีคนตกลงไปตายอยู่ข้างใน หรือบางทีมีคนติดอยู่ในหลุมไม่สามารถออกมาได้ก็ล้วนเป็นไปได้ทั้งนั้น
กลางคืนมีคนเห็นลูกไฟจริงๆ แต่คนมากมายทำให้ใจกล้าขึ้นมา บวกกับรางวัลล่อใจมากจริงๆ พวกเขาก็เลยอยู่ต่อ
ตู้เหวินฮุ่ยก็พาคนของเขากางเต็นท์สองสามหลังเช่นกัน จับหัวตัวเองคิดหนักอย่างว้าวุ่นใจ จะทำอย่างไรดี? หากเข้าไปแล้วยังไม่สามารถหาพระสนมเจอแล้วจะทำเช่นไร?
เวลานี้ ลูกน้องคนหนึ่งก้าวเท้าพุ่งเข้ามา ในมือถือจดหมายไว้ฉบับหนึ่ง กล่าวอย่างรีบเร่ง: "ใต้เท้า จดหมายจากฝ่าบาท!"
ตู้เหวินฮุ่ยกระโดดลุกขึ้นมา "รีบเอามาเลย!"
ห้าวันก่อนเขาก็เขียนจดหมายแจ้งสถานการณ์ของที่นี่กลับไปแล้ว เพราะตอนนี้ขุนสื่อสามร้อยนายจัดวางระบบเรียบร้อยแล้ว แต่ละช่วงเวลาสามารถใช้นกพิราบสื่อสารในการส่งสาร ดังนั้นจดหมายจึงสามารถจัดส่งได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่าฝ่าบาทจะตอบกลับมาเร็วขนาดนี้!
อ่านจดหมายเขาถึงเพิ่งรู้ ที่แท้ฝ่าบาทก็ออกจากพั่วอวี้ทางเดินมายังเป่ยชางตั้งนานแล้ว! จดหมายถูกส่งระหว่างทางเมื่อสามวันก่อน คาดว่าเขาใกล้จะมาถึงที่นี่แล้ว!
เฉินซ่าเป็นคนเขียนจดหมายเอง ลายมือมีพลังมาก ปลายพู่กันเฉียบคมไม่ถูกจำกัด
"ฝ่าบาทมาแล้ว!" มือที่ถือจดหมายของตู้เหวินฮุ่ยสั่นเทาเล็กน้อย ลูกน้องทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก ความจริงนี่เป็นภารกิจแรกของพวกเขา หากเป็นเรื่องอื่นยังดีหน่อย เกี่ยวกับเรื่องพระสนม ฝ่าบาทตรัสแล้วว่า หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับนางต่อหน้าพวกเขา จะฝังพวกเขาทั้งหมดเป็นเครื่องสังเวย
ตอนนี้ฝ่าบาทมาด้วยตัวเองแล้ว ก็ถือว่าพวกเขามีแกนหลักที่สามารถพึ่งพาได้แล้ว
......
บนพื้นเปียกลื่นเหนียวเหนอะหนะจนทำให้คนหงุดหงิดรำคาญ ใต้พื้นรองเท้ามีของพวกนี้ติดอยู่ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็เอาไม่ออก สิ่งที่ทำให้คนรู้สึกสิ้นหวังยิ่งกว่านั้นก็คือ นางวนเวียนอยู่ในสถานที่แห่งนี้มาสามวันแล้ว
โหลชีไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์ขนาดนี้มาก่อนเลย
แน่นอนว่า หากมีคนรู้ว่าสิ่งที่นางกำลังเหยียบอยู่ตลอดพวกนี้คืออะไรแต่นางยังไม่เปลี่ยนสีหน้าเลย ก็จะรู้สึกว่าความจริงนางขัดต่อวิถีแห่งสวรรค์แล้ว
นี่คือน้ำมันจากศพ น้ำมันศพจำนวนมาก
ใต้น้ำมันศพมีตะไคร่น้ำที่ไม่รู้จักชนิดหนึ่งเติบโตอยู่ ตะไคร่น้ำแบบนั้นปกคลุมไปทั่วทั้งพื้นดิน ทันทีที่เหยียบไปโดนก็จะมีของเหลวหนืดๆชนิดหนึ่งไหลออกมา ไปผสมรวมกับน้ำมันศพที่อยู่ชั้นบน ก็จะกลายเป็นสิ่งที่ทำให้คนรู้สึกสติแตกแบบนี้ และสามารถจินตนาการถึงกลิ่นแบบนั้นดู
นางไม่รู้ว่าทำไมที่นี่ถึงมีน้ำมันศพเยอะแยะมากมายขนาดนี้ได้ เพราะนางไม่รู้ที่มาของพระราชวังแห่งนี้ ข้างนอกตู้เหวินฮุ่ยและคนอื่นๆสอบถามจนรู้เรื่องพวกนี้แล้ว นางไม่รู้อะไรเลย แต่ตอนนี้อย่างน้อยนางก็รู้แล้วว่า ใต้ซากปรักหักพังแห่งนี้มีความลึกลับที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่
รู้ก็คือรู้ วนเวียนอยู่ในสถานที่แห่งนี้อยู่ตลอดออกไปไม่ได้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย
และสถานที่แห่งนี้บนพื้นดินถูกน้ำมันศพกับตะไคร่น้ำแปลกประประหลาดปกคลุมอยู่ ไม่มีอะไรที่จะสามารถเติบโตขึ้นมาเลย ดังนั้นก็ไม่มีอะไรให้นางกิน ดีที่นางยังมีเม็ดยาที่ให้วู๊วูกินเป็นของว่างแบบนั้นขวดใหญ่อยู่ขวดหนึ่ง สามวันมานี้นางกับวู๊วูกินสองเม็ดทุกวัน ก็ยังสามารถรักษาพลังงานที่ร่างกายต้องการได้อยู่ แต่ว่ามันกินไม่อิ่มนี่นา ของสิ่งนี้บำรุงชี่บำรุงเลือดบำรุงความกระปรี้กระเปร่า แต่ไม่สามารถทำให้อิ่มท้องได้
บนกำแพงสูงเหนือศีรษะมีต้นไม้แคะเล็กๆเติบโตอยู่สองสามต้น เติมปริมาณน้ำให้ร่างกายก็ต้องอาศัยเคี้ยวใบไม้ มันฝาดมาก แต่อย่างน้อยก็มีของเหลวอยู่เล็กน้อย
ภายใต้สภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเช่นนี้ อะไรนางก็กินลงทั้งนั้น ก็เหมือนเมื่อก่อนตอนที่อยู่ในป่าฝนไม่มีอะไรให้กิน นางยังเคยกัดจระเข้และดื่มเลือดเลย
"วู๊วู ทำไมแม้แต่เจ้าก็โง่ไปด้วย เร็ว ไปค้นหาทางออกกันอีก เราแยกย้ายกันค้นหา!" โหลชีเคี้ยวใบไม้ไปอีกสองใบ ตบไปที่หัวของวู๊วูเบาๆ
"วูวู----"
หลายวันมานี้จิ้งจอกม่วงเพื่อนร่วมชั้นวู๊วูก็หิวจนใกล้จะคำรามออกมาแล้ว มันกระโดดออกจากอ้อมแขนของโหลชี กระโดดไปทางกำแพงหิน ไม่อยากลงไปสัมผัสกับสิ่งเหล่านั้นเลย โหลชีสวมรองเท้าอยู่ ถึงเวลาอย่างมากก็แค่ถอดรองเท้าทิ้งไป แต่มันทำไม่ได้
โหลชีก็หันหลังไปหาอีกทางหนึ่ง
นางไม่เชื่อว่าสถานที่แห่งนี้จะไม่มีทางออก ไม่ น่าจะพูดว่าสามวันมานี้แม้แต่ทางเข้านางก็ไม่ได้เห็นมันใหม่อีกครั้งเลย ไม่เช่นนั้นนางก็ออกไปตั้งนานแล้ว
เฉินสิบและคนอื่นๆย่อมไม่ได้มายังสถานที่แห่งนี้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นก็เจอกันนานแล้ว ตอนนี้นางรู้สึกว่า ก่อนหน้านั้นที่ข้างบนประตูบานนั้นเปิดอยู่ จะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังในการควบคุมเสี่ยวเป่าจงใจเปิดมันไว้หรือไม่ เพื่อล่อให้คนมายังสถานที่แห่งนี้ ขังคนให้ตายอยู่ที่นี่ ไม่สามารถไปทำลายแผนการของเขาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใต้ร่มยาใจ