โหลชีอยากให้พวกเขารีบว่าย ว่ายให้เร็ว อย่าหันกลับมาบ่อยนัก เอาแค่ให้ตนเองพยายามไปข้างหน้าอย่างสุดชีวิต รีบหนีสุดชีวิต!
มีเพียงพยายามไปข้างหน้าอย่างสุดชีวิต พวกเขาถึงจะสามารถแย่งชิงเวลาไปเปลี่ยนลมหายใจได้ ไม่อย่างนั้นไม่ว่าใครก็ไม่รอด!
การดำน้ำของพวกเขาไม่ได้ดีอย่างนางกับฝ่าบาท ถ้าเจออันตราย ฝ่าบาทจะช่วยพวกเขา โหลชีก็จะช่วยพวกเขา! เป็นภาระให้พวกเขาแบบนี้ เท่ากับสิ้นเปลืองเวลาของพวกเขาเหมือนกัน!
เยว่กัดฟันกรอด พยายามว่ายไปข้างหน้าอย่างสุดกำลัง แซงหน้าพวกเขาไปและดึงพวกเขาอย่างแรง เป็นเชิงให้พวกเขาตามมา
เขารู้สึกตาร้อนผ่าว จมูกอึดอัดนัก เขาไม่รู้ว่าตนร้องไห้หรือไม่ เยว่ไม่รู้ แต่ในที่สุดเขาก็รู้ถึงคำถามที่หลายวันนี้คับข้องใจมาตลอด นั่นก็คือทำไมเฉิงสิบกับโหลวซิ่นถึงตัดสินใจแน่วแน่จะติดตามโหลชี เวลาสั้นๆแค่ไม่กี่เดือน นิสัยเปลี่ยนตามนาง และยังเชื่อใจนางเพียงนั้น
นี่เป็นเสน่ห์ของโหลชี เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวโหลชีเท่านั้น นางใช้ชีวิตอย่างไร้ข้อกังวลใดๆ อิสระมาก อยู่ในความเป็นจริงมาก! นางสามารถโหดเหี้ยม มีความแค้นต้องชำระกับศัตรู และก็สามารถใจกว้าง ไม่เห็นแก่ตัวและไม่ถือสาอย่างที่สุดกับคนข้างกาย
คนที่ติดตามโหลชีช่างมีความสุขยิ่งนัก! ต่อให้ต้องตายก็ตาม!
โหลชีไม่ชอบเห็นคนข้างกายลังเลไม่เด็ดขาด ลูกน้องของนางมิต้องขวางหน้าพวกเขาทุกยาม ลูกน้องของนางไม่จำเป็นต้องเสียสละเพื่อนาง! ที่นางต้องการคือ ยามอยู่ในสถานการณ์ต่าง ยามพบเจออันตรายต่างๆ ให้เลือกทำสิ่งที่สมเหตุสมผลที่สุด ไม่ว่าจะเป็นนาง หรือพวกเขา ให้อัตราการตายลดต่ำลงที่สุดก็พอ!
หากว่าตอนนี้ให้พวกเยว่สี่คนขวางกั้นหน้าปลากินคนพวกนี้ นางกับเฉินซ่าย่อมมีโอกาสอย่างมากที่จะหนีรอดได้ แต่พวกเขาสี่คนต้องตายแน่! สี่แลกสอง มันคุ้มมากไม่ใช่หรือ!
แต่หากนางกับเฉินซ่าอยู่สกัดกั้น พวกเขาสี่คนย่อมมีโอกาสอย่างมากที่จะรอด! และต่อให้พวกเขาสองคนต้องตาย สองแลกสี่ มันคุ้มค่ามากมิใช่รึ?
ความคิดของโหลชีเป็นเยี่ยงนี้มาตลอด! เพราะนางมองคนพวกนี้เป็นพวกพ้องตน ชีวิตของพวกพ้องตนไม่มีอะไรแตกต่างกับชีวิตนางเอง หากเป็นคนนอก เยี่ยงนั้นนางย่อมต้องพยายามแย่งไปข้างหน้า และถีบขาหลังให้อีกฝ่ายเข้าปากปลากินคนแน่!
เฉินซ่าไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าโหลชีกำลังมาข้างเขา
ในนาทีความเป็นความตายเยี่ยงนี้ ในใจเขายังคงภูมิใจและตื้นตัน เขารู้ว่านางจะเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขา เขารู้ว่า นี่ไม่เพียงต้องการความสามารถ ต้องการความกล้าหาญ และยังต้องการหัวใจดวงหนึ่ง และที่เขาต้องการ คือหัวใจดวงนี้ของนาง!
แต่ถึงจะพอใจกับการกระทำเยี่ยงนี้ของนาง ถึงจะชอบ ชอบมากยิ่งนัก เขากลับหวังให้นางไปกับพวกเขา รีบไป
เขายื่นมือไปจับนาง โหลชีถลึงตาใส่เขา สองคนช่วยกันสกัด ต้องสบายกว่าคนเดียวอยู่แล้ว ถึงจะไม่สามารถสบายได้จริงๆก็ตาม
ความเร็วของปลากินคนตัวมหึมานั่นเร็วมาก มาด้วยความเร็วสูงจนแซงหน้า มันว่ายข้ามพวกปลาเล็ก มุ่งตรงมายังพวกเขาแล้ว
โหลชีเป็นส่วนหลังสีเทาเขียวของมัน ดวงตาสีแดง และยังส่วนท้องสีแดงปนเทา มันอ้าปากกว้าง ฟันแหลมคมบนล่างประหนึ่งอสูรร้าย แต่ละซี่ดูแล้วแหลมคมแข็งแรงยิ่ง
แม่เจ้า ฟันนี่สามารถกัดเอวนางขาดได้เลย! ได้ยินว่าปลากินคนใหญ่ขนาดนี้แม้แต่เหล็กก็กัดขาดได้
โหลชีดึงแส้ปลิดวิญญาณออกมา กดนิ้วลงไป แส้นั่นแปรเปลี่ยนเป็นแส้แข็ง นางชี้ไปที่เจ้าตัวใหญ่นั่น และกดปุ่มที่ซ่อนไว้อีกอัน เห็นเพียงปลายแส้ยิงเข็มยาวออกไปสามเข็ม สามเข็มนั้นพุ่งออกไปหาหัวใหญ่นั่นทันที โหลชีไม่มีเวลาดูว่ายิงถูกไหม นางทำมือเชิงให้เฉินซ่ารีบไป รีบไปเร็ว
ทั้งสองคนหมุนตัวพร้อมกัน และว่ายไปด้านหน้าด้วยความเร็วสูงสุดในชีวิตพวกเขา
สุดท้ายนางทนไม่ไหวหันไปดู เห็นว่าสองในสามเข็มพลาดเป้าไป มีเข็มหนึ่งปักเข้าไปที่หัวมัน แต่ที่ทำโหลชีกระอักเลือดคือ หัวของปลากินคนตัวมหึมานั่นแข็งกว่าที่นางคาดไว้ บวกกับแรงดันในน้ำ เข็มเลยดูเบาไปในน้ำ ดังนั้นเข็มนั่นปักเข้าที่หัวมัน แต่เข้าแค่นิดเดียว ดูท่าคงได้แค่ผิวหนังชั้นนอกของมัน ทำร้ายอะไรมันไม่ได้เลย!
แม่เจ้า ถ้านางเอาอินทรีทะเลทรายที่โดนปรับปรุงจากยอดฝีมือแล้วนั่นมาลอง! ต่อให้อยู่ในน้ำก็ต้องจัดการมันได้แน่!
แต่ตอนนี้มาคิดเรื่องนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ได้แต่รีบหนีเอาชีวิตรอดอย่างบ้าคลั่งต่อไป!
เฉินซ่าพลันโอบเอวนาง และผลักนางไปข้างหน้าอย่างแรง โหลชีหันกลับไปมอง พอดีเห็นฉากปลากินคนนั่นกัดพลาดไปหนึ่งคำ แต่ห่างจากขานางแค่นิดเดียว! ถ้าไม่มีเฉินซ่าผลัก ขาขวาของนางคงโดนกัดเข้าไปทั้งขาแล้ว
ไล่กวดมาติดขนาดนี้แล้ว! พวกเขาหนีไม่ทันแล้ว
แต่ตอนนี้หน้าอกเริ่มปวด กลั้นหายใจถึงขีดสุดแล้ว! โหลชีดวงตาแดงเรื่อ กลับมีปากหนึ่งแนบเข้ามาหา ลมหายใจคำหนึ่งถ่ายทอดเข้าปากนาง นางผ่อนคลายลง
เฉินซ่าโอบเอวนางไว้ด้วยมือหนึ่ง ปากแนบริมฝีปากนาง และคอยถ่ายทอดลมหายใจให้นางอีกคำหนึ่ง ด้านหนึ่งก็ควักพิชิตวันจากเอวนางออกมา สะบัดแขนไป พิชิตวันตวัดเข้ากับฟันแหลมคมของปลากินคนที่อ้าปากกว้างเตรียมกัดพวกเขาเข้าพอดี
เขาใช้วิทยายุทธ์สิบส่วนเต็ม บวกกับความคมของพิชิตวันที่ฟันเหล็กประหนึ่งฟันโคลน พอฟันลงไปนี่ ถึงกับตัดฟันท่อนบนของเจ้าปลากินคนนั่นไปกว่าครึ่ง!
โหลชีหันไปก็เห็นเลย เกือบอ้าปากกว้างอุทานใส่เขา อานุภาพของเจ้าอาวุธทำลายล้างเฉินกับพิชิตวันนี่ช่างร้ายกาจไร้ใครเทียมจริงๆ!
พอเป็นแบบนี้อานุภาพของเจ้าหัวใหญ่ลดลงไปกว่าครึ่ง! แต่แรงกัดของเจ้าประเภทปลาเสือนี่ร้ายกาจมาก ต่อให้มีฟันแค่ครึ่งเดียว ถ้าโดนกัดเข้า บวกกับแรงกระชากบิดกัดของร่างกายมัน ก็ยังทำให้เราไม่อาจจะประมาทได้!
แถมด้านหลังยังมีฝูงปลากินคนตัวเล็กตามติดไม่ลดละ
ตอนนี้โหลชีเห็นใบหน้าเฉินซ่าบิดเบี้ยว เขากัดฟันแน่น เส้นเลือดที่ขมับปูดโปน เห็นได้ชัดว่าทนถึงขีดสุดแล้ว!
เมื่อครู่เขายังถ่ายทอดลมหายใจให้นางถึงสองครั้ง!
วิชากลั้นหายใจของพวกเขาไม่ต่างกันเท่าไหร่ พอให้นาง เขาก็เริ่มทนไม่ไหวเองแล้ว
ไม่ได้ ไม่ได้ พวกเขาต้องขึ้นสู่ผิวน้ำไปหายใจแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใต้ร่มยาใจ