ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 299

โหลฮ่วนเทียนเก็บรอยยิ้มกลับไป สบตากับสายตามืดมนของเฉินซ่า

"จักรพรรดิแห่งพั่วอวี้ถูกพิษประหลาดกับกู่ปลิดชีพจริงๆใช่ไหม? มิเช่นนั้น เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่นอนครึ่งวันของตระกูลโหวจะไม่เกิดประสิทธิภาพ"

"ใช่แล้วอย่างไร?" เฉินซ่ากล่าวเย็นชา

"ไม่แล้วไงหรอก เพียงแต่ หากโหลชีถูกเจ้าบังคับจริงๆล่ะก็ ข้าจะต้องช่วยนางจากไปแน่นอน"

"อย่างเจ้าเนี่ยนะ?"

"ลองดูไหมล่ะ?"

"ด้วยความยินดี"

เฉินซ่าค่อยๆยืนขึ้นมา ประจันหน้ากับโหลฮ่วนเทียน ผู้ชายสองคนสูงพอๆ กัน ต่างก็สูงกว่าผู้ชายทั่วไปเล็กน้อย เพียงแต่เฉินซ่าไหล่กว้างหลังก็กว้าง ดูสูงใหญ่กว่าเล็กน้อย แต่โหลฮ่วนเทียนไปทางแบบหล่อเหลาโดดเด่นมากกว่าแต่ในแง่ของลักษณะท่าทางที่แสดงออกมากลับไม่ด้อยไปกว่าเฉินซ่าเลย

ดูเหมือนอากาศกำลังถูกพวกเขาสองคนดูดไปพร้อมๆกัน บรรยากาศในห้องเริ่มรู้สึกหายใจไม่ค่อยออกเล็กน้อย บนตัวเฉินซ่าเข้มข้นไปด้วยเจตนาสังหารที่รุนแรงชั้นหนึ่ง ในขณะที่บนตัวโหลฮ่วนเทียนกลับโหมกระหน่ำไปด้วยไฟแห่งสงคราม

แม้แต่สาวใช้สองสามคนที่รออยู่นอกประตูก็ยังรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ค่อยปกติ อยากจะเข้ามาดูแต่ก็ไม่กล้า การแสดงทางสีหน้าของทุกคนต่างก็ดูลังเลอย่างมาก

เริ่มแรกเดิมทีโหลชียังตอบสนองกลับมาไม่ได้ เป็นเพราะนางคิดไม่ถึงจริงๆว่านายน้อยตระกูลโหลจะประจันหน้ากับเฉินซ่าโดยไม่คำนึงถึงอะไรเลยจริงๆ หลังจากที่นางตอบสนองกลับมาแล้ว สองคนนี้ก็กำลังจะเริ่มลงมือกันแล้ว

"เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อน" นางกระโดดไปอยู่ระหว่างทั้งสองคนทันที อ้าแขนออกแล้วกล่าวขึ้นมาอย่างหมดคำพูด: "นี่พวกท่านคิดจะทำลายห้องนี้อีกครั้งใช่ไหม?"

ห้องกาญจน น่าอนาถเกินไปแล้วไหม

"โหลชี เจ้าไม่ต้องกลัวนะ" โหลฮ่วนเทียนมองดูนาง ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าดวงตาคู่นั้นทำให้เขารู้สึกสนิทสนมและคุ้นเคยมาก เขาอดที่จะอยากปกป้องนางไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับความรู้สึกที่เขาอดที่จะอยากหยิกหน้าอมชมพูของเด็กคนนั้นในตอนนั้นไม่ได้

เสียงของเฉินซ่าเคร่งขรึม "ชีชี รอให้ข้าจัดการคนคนนี้แล้ว เจ้าอธิบายหน่อยว่าอะไรคือร่วมสาบานที่สวนท้อ"

โหลชีรู้สึกจนใจในทันที "หยุด หยุด! ข้าไม่มีความสนใจในการต่อสู้ที่ไร้เหตุผลใดๆทั้งสิ้น นายน้อยโหล ใต้หล้านี้ผู้ที่สามารถบังคับให้ข้าแต่งงานด้วยยังไม่เกิดเลย หากข้าไม่ยินยอม ถึงแม้จะถูกมัดเข้าไปถึงห้องหอ ข้าก็สามารถตัดเขาได้เช่นกัน"

บางส่วนของเฉินซ่าเย็นวาบทันที

โหลฮ่วนเทียนอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา น่าสนใจดี นี่คือคำอธิบายของนาง? อธิบายว่านางไม่ได้ถูกบังคับให้อยู่กับเฉินซ่า? แต่วิถีของคำอธิบายนี้มันปราดเปรียวห้าวหาญเกินไปหน่อยไหม ห้าวหาญจนเขา----

ชอบมันมากจริงๆ!

หญิงสาวในใต้หล้านี้ ต้องรักอย่างกล้าหาญและเกลียดชังอย่างกล้าหาญเช่นนี้ ต้องห้าวหาญเช่นนี้แหละ ถึงจะไม่เหมือนท่านแม่ของเขา ที่มีจุดจบเช่นนั้น

จู่ๆโหลชีก็รู้สึกหายใจติดขัดขึ้นมา เงยหน้าขึ้นมอง ไม่พลาดความเจ็บปวดที่แวบผ่านในดวงตาของโหลฮ่วนเทียน นางขมวดคิ้วขึ้นมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไรอารมณ์ความรู้สึกของนายน้อยตระกูลโหลคนนี้ ถึงสามารถส่งผลกระทบต่อนางได้ ทำให้เวลานี้ในใจของนางก็รู้สึกหดหู่ไม่สบายใจมาก

"นั่งลงคุยกันเถิด" นางหันกลับไปคว้าแขนของเฉินซ่า มองดูเขาครู่หนึ่ง

เฉินซ่าย่อมได้ยินคำสนทนาเมื่อครู่ของพวกเขาอยู่แล้ว นายน้อยตระกูลโหล จะมีความเกี่ยวข้องกับชาติกำเนิดของชีชีหรือไม่? หากไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ฝ่ามือของเขาตบออกไปนานแล้ว ไหนเลยจะปล่อยให้เขายังมีโอกาสได้พูดอยู่อีก

"นายน้อยโหล คำถามเกี่ยวกับกระดิ่งลมนั่นคืออะไรกัน?" โหลชีไม่ใช่คนที่จะหลบเลี่ยงคำถามและหนีปัญหา ถึงแม้นางจะไม่ได้กระตือรือร้นในการค้นหาความลับเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตนเอง บางครั้งยังถึงขั้นละเลยข้อมูลบางอย่างด้วยซ้ำ แต่เมื่อนางได้พบกับคนที่สามารถไขปริศนาที่สำคัญเข้าจริงๆ นางไม่มีวันหลบเลี่ยงไปเด็ดขาด

"นั่นคือกระดิ่งลมขนนกขาว" โหลฮ่วนเทียนมองไปที่ดวงตาของนาง จู่ๆสติก็ล่องลอยไปเล็กน้อย "กระดิ่งลมขนนกขาว คือสิ่งที่ท่านแม่ข้าทำเพื่อน้องสาวกับมือของตนเอง"

"นี่ไม่ใช่กระดิ่งลมธรรมดาหรือ?" โหลชีตะลึงงัน

โหลฮ่วนเทียนกล่าว: "ไม่ใช่อยู่แล้ว" เขามองดูนาง กล่าวว่า: "ท่านแม่ข้าคือเผ่านักเวทย์"

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ไม่เพียงแค่โหลชี แม้แต่เฉินซ่าก็ตึงเครียดขึ้นในชั่วพริบตาเดียว สายตาที่แหลมคมราวกับธนูแหลม ฟึ่บๆๆยิงไปทางเขาอีกทันที

โหลชีเหมือนโดนฟ้าผ่า ช็อกมากเลย

นางมีลางสังหรณ์ เป็นไปได้ว่าโหลฮ่วนเทียนคนนี้อาจมีเกี่ยวข้องกับนางทางสายเลือด เพราะในตอนนั้นที่นางใช้คำสาปเลือดดวงชะตาในหุบเขามาร ท่านจินเคยกล่าวไว้ว่า ฝึกคำสาปเลือดดวงชะตาสำเร็จได้ ต้องเป็นคนของตระกูลโหลไม่ผิดแน่ นางคิดมาตลอดว่าตระกูลโหลจะห่างไกลจากนาง เพราะอย่างไรนั่นก็เป็นตระกูลใหญ่ที่แทบจะตัดขาดจากทางโลก และดูเหมือนจะไม่มีความเกี่ยวพันอะไรกับนางเลย แต่ใครจะไปคิดว่า ตอนนี้นายน้อยตระกูลโหลจะมาปรากฏตัวต่อหน้านาง

แต่ว่า หากนับญาติก็จะกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับเฉินซ่า ทำให้พวกเขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน เช่นนั้นนางก็ไม่ยินดีอย่างแน่นอน นางเกลียดช่วงแย่ๆแบบนี้ที่สุด