ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 310

นางก็ยินยอมให้เขาไปคุยที่ห้องอักษรทอง แต่เรื่องบางเรื่องต้องจัดการให้แล้วเสร็จก่อนจะดีกว่า

"ไปคุยที่ห้องอักษรทอง ได้" โหลชียิ้มพลางเหล่มองกล่องที่เขาอุ้มอยู่ "เจ้าเปิดกล่องออกก่อน ให้ทุกคนดูว่าเป็นหินหงส์แดงจริงหรือไม่ มิเช่นนั้นพอขึ้นตึก เกิดเจ้าเอาหินหงส์แดงออกมาไม่ได้ ใต้หล้ากลับจะต้องลือกันแน่ว่า ข้ากับฝ่าบาทได้หินหงส์แดงมาแล้ว พวกเรามิเสียเปรียบแย่รึ?"

โหลฮ่วนเทียนได้ยินนางพูดแบบนี้ ลูบจมูกพลันหัวเราะออกมา เสี่ยวชีเหมือนเขา เหมือนเขาจริงๆ ไม่ยอมเสียเปรียบเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับที่เขาไม่ชอบตระกูลโหล แต่คนอื่นกลับไม่ยอมให้เขาเป็นนายน้อย เขากลับดึงดันจะแย่งชิงตำแหน่งมา จากนั้นก็ลอบเข้าไปขุดเอาหอบังคับกฎออกมา

เขาก่อสร้างตึกบุษบาพันธ์ขึ้นมา เงินลงทุนในตอนแรกมาจากไหนกัน? แน่นอนว่าเป็นเงินที่ขุดออกมาจากตระกูลโหล จนสุดท้าย บุษบาพันธ์สิบสามตึกนี่กลับไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลโหลเลยแม้แต่น้อย

บัดนี้เสี่ยวชีพึ่งรับช่วงต่อตึกบุษบาพันธ์ไป ก็สร้างเงินกำไรมหาศาลให้กับตึกบุษบาพันธ์แล้ว และยังจะเอาหินหงส์แดง แต่กลับไม่ยอมให้คนเอารัดเอาเปรียบเลยแม้แต่น้อย

อืม เขารู้สึกว่าเสี่ยวชีของเขารู้ใจเขาจริงๆ เขาชอบนัก จะอย่างไรก็ชอบ

สีหน้าเจ้าของแผงนั่นดูมึนเซ็งเล็กน้อย

"ข้ามีหินหงส์แดงจริงๆนะ!"

โหลชีเลิกคิ้วบอก "งั้นก็เอาออกมาดูหน่อยสิ"

"จริงด้วยจริงด้วย รีบเอาออกมาดูสิ ให้พวกเราได้เปิดโลกก็ดีนะ!"

ในหมู่ฝูงชน มีสายตาละโมบโลภมากปะปนอยู่ไม่น้อย

เจ้าของแผงนั่นพึมพำอยู่ครู่หนึ่งท่ามกลางเสียงเฮโลของทุกคน จากนั้นโก่งคอร้องขึ้นมา "ตอนนี้ข้าไม่มี---"

"เชอะ---"

"พรืด!"

"หลอกคนนี่นา!"

ในที่นั้นเกิดเสียงฮือฮาไปทั่ว พวกที่มีคนตายในนี้ไม่พอใจละ เรียกคนรับใช้องครักษ์มา บอกว่าจะฆ่านักต้มตุ๋นนี้ให้ตาย

ตลาดแหล่งรวมสมบัติมากมายด้านนอกตึกบุษบาพันธ์ เมื่อก่อนมิใช่จะไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เจ้าของแผงนั่นเห็นสถานการณ์ไม่ดี รีบบอก "ข้าชดใช้ให้ข้าชดใช้ให้ ทองก่อนหน้านี้คืนให้พวกเจ้าทั้งหมด คืนให้หมดเลย! พวกที่ตายเพราะผ่านด่าน ข้าจะชดใช้เป็นน้ำชักมังกรหนึ่งขวด!"

พอคำว่าน้ำชักมังกรออกมา เกิดความเงียบขึ้นฉับพลัน จากนั้นผู้คนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันแผ่วเบา

น้ำชักมังกรมิได้แก้ได้ร้อยพิษ แต่มีผลประหลาดกับพิษประหลาด ตอนนี้ยังไม่มีใครสามารถยืนยันได้ว่ามันแก้พิษอะไรได้กันแน่ แต่ใครก็ตอบไม่ได้ เกิดวันไหนโดนพิษอะไร แล้วมันสามารถแก้ได้พอดีล่ะ? อีกอย่าง ต่อให้ไม่มีฤทธิ์แบบนี้ น้ำชักมังกรก็หาได้ยากยิ่ง เพราะดื่มมันลงไปแล้วสามารถทำให้ผมขาวกลายเป็นดำได้ รอยตีนกาน้อยลง กระฉับกระเฉงขึ้น ถือเป็นของดีกับคนชราไม่ว่าหญิงหรือชาย

โหลชียืนมองหน้าตาเฉย เห็นคนพวกนั้นโดนน้ำชักมังกรหนึ่งขวดสะกดไว้ได้ ก็อดถอนหายใจไม่ได้ ในโลกที่มีแต่สมบัติมากมายนี่ ชีวิตคนไร้ค่าที่สุดแล้ว

มีการเคลื่อนไหวที่ผิวน้ำทะเลสาบ มีคนช่วยซู่อวิ๋นซิงขึ้นมาแล้ว แต่สาวใช้คนนั้นกลับหาไม่เจอ ถ้าบอกว่ายกเลิกการช่วยเหลือ แล้วจะเสื่อมเสียชื่อเสียง ดังนั้นซู่หลิวอวิ๋นเลยยังยืนอยู่ข้างทะเลสาบ รอพวกเขาค้นหาสาวใช้คนนั้นต่อไป ลมกลางคืนพัดพาผมยาวและเสื้อผ้าของนางพริ้วไสว ดูแล้วคลับคล้ายจะหายไป

นางหันกลับมา สายตาที่มองโหลชีมีประกายน้ำตาอยู่หลายส่วน ดูแล้วอ่อนแอไร้ที่พึ่งมาก เหมือนโดนคนรังแกแล้วพูดอะไรไม่ได้ ซู่หลิวอวิ๋นโหมดนี้ดูน่าสงสารและงดงามถึงขีดสุด มองแค่แวบเดียวก็ทำให้คนรู้สึกสงสาร ใจอ่อนยวบ แทบจะอยากเข้าไปโอบนางเข้าอ้อมกอดมาปลอบโยน

โหลชีอึ้งไป แล้วถึงได้สติกลับมา สายตาและท่าทางแบบนี้มีให้กับเฉินซ่าที่อยู่ข้างกายนาง นางอดเลื่อมใสซู่หลิวอวิ๋นไม่ได้จริงๆ โดนหักหน้าขนาดนี้แล้ว ยังสามารถไม่โกรธไม่โวยวายได้ และยังจะพยายามดึงดูดความสงสารจากเขาต่อไปอีก?

หรือว่า เมื่อก่อนเฉินซ่าทำอะไรให้คนอื่นรู้สึกจริงๆ ทำให้อีกฝ่ายมั่นใจหรือทำให้คนอื่นคิดว่าระหว่างทั้งคู่มีอะไรไม่เหมือนกัน และเขาควรจะสงสารนาง? พอมาคิดถึงท่าทีของเฉินซ่าเมื่อก่อนที่มีต่อนาง ก็ดูมีอะไรแตกต่างไปนิดหน่อยจริงๆ โหลชีรู้สึกว่าไว้ว่างๆต้องถามเขาดูสักหน่อย

มือโดนดึง เฉินซ่าลากนางเข้าไปในตึกบุษบาพันธ์ พุ่งตรงไปที่ชั้นสาม เจ้าของแผงนั่นอุ้มกล่องวิ่งตามหลัง

เป่ยฝูหรงกับจิ่งหยาวก็ตามขึ้นมาด้วย โหลชีหันไปมอง แต่กลับไม่เห็นร่างของจ้าวหยุน

"หาใครน่ะ?" เฉินซ่าน้ำเสียงทะมึน

"ไม่ได้หาใคร"

พวกเขาเป็นแขกของห้องอักษรทอง นี่ไม่ใช่ความลับแล้ว ดังนั้นเลยเดินเข้าไปในห้องอักษรทองได้ง่ายดาย เป่ยฝูหรงยืนนิ่งพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ดูท่าฝ่าบาทพระสนมมีเรื่องต้องคุยกัน มิสู้พรุ่งนี้ให้ฝูหรงเป็นเจ้าภาพ เลี้ยงรับรองอาหารเลิศรสของเป่ยชางกับทั้งสองท่าน"

ในเมื่อพบเจอแล้ว จะหลบก็หลบไม่พ้น เฉินซ่าพยักหน้า

จิ่งหยาวเผยอปากคล้ายจะพูด แต่ไม่มีใครสนใจนาง

พอเห็นคนพากันแยกย้าย นางกับสาวใช้ยืนอยู่ที่เดิม ได้แต่โกรธจนกัดฟันกรอด นี่คือแต่ละคนล้วนแต่ดูถูกเขาปี้เซียนรึ? ไว้รอท่านอาหญิงนางสำเร็จวิชา และได้อาวุธวิเศษมา นางจะดูสิว่ายังกล้ามีใครดูถูกเขาปี้เซียนอีก!