ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 313

เสียงฮือฮาโดนกดทับลงไปทันที ทุกคนล้วนแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา พวกเขาลองครุ่นคิดดูอีกที เมื่อครู่เซียวหั่วราวกับพูดแบบนั้นจริงๆ?

เซียวหั่วกลับไม่ได้สนใจใบหน้าคุณชายชีอย่างที่เซียวฉิงสนใจก่อนหน้านี้มากนัก และไม่ได้คิดไปในแง่นั้นด้วย ดังนั้นเลยจำโหลชีไม่ได้ เขาเพียงเก็บงำความตื่นเต้นเมื่อครู่ และพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า "ใช่ อาวุธวิเศษเล่มนี้ได้สร้างจิตวิญญาณออกมา แต่จิตวิญญาณกลับหายไป..."

"เจ้าบ้านเซียว!"

เป่ยฝูหรงลุกขึ้นยืน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเล็กน้อย "อาวุธวิเศษเล่มนี้เป็นกระบี่กระมัง? เช่นนั้นเมื่อเป็นกระบี่ล้ำค่า ย่อมต้องเป็นจิตวิญญาณกระบี่ จิตวิญญาณกระบี่จะเป็นเยี่ยงไร ต้องรอกระบี่ได้ไปอยู่ในมือนักดาบที่แท้จริงเสียก่อนจึงจะรู้ผล เจ้าบ้านเซียวมิใช่นักดาบ จะแน่ใจได้อย่างไรว่า จิตวิญญาณกระบี่ของกระบี่นี้หายไป?"

"องค์หญิงใหญ่พูดถูก" มีคนด้านล่างเวทีเห็นด้วย

เซียวหั่วสายตาส่อแววดิ้นรน "องค์หญิงใหญ่..."

เป่ยฝูหรงกลับไม่ให้โอกาสเขาพูดต่อไป "ตอนนี้ฝ่าบาท ยู่ไท่จื่อ เขาเฉินอวิ๋นเขาปี้เซียนล้วนมายังเมืองนั่วราแห่งเป่ยชางกันหมดแล้ว มาเพื่ออาวุธวิเศษเล่มนี้ เหตุใดให้พวกเขาดูมันหน่อยเล่า?"

น้ำเสียงนางแฝงแววกดดันของผู้อยู่เบื้องบน เซียวหั่วสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย กลืนคำกลับลงคอ "ขอรับ"

"รบกวนคุณชายรองเซียวช่วยเปิดกล่องกระบี่ออกเถิด" เป่ยฝูหรงลงนั่งตามเดิม

เซียวฉิงหันมองทางโหลชีโดยไม่รู้ตัว

โหลชีเลิกคิ้ว สายตาจับจ้องไปที่กล่องกระบี่นั่น

รู้สึกว่านางน่าจะอยากเห็นกระบี่ล้ำค่านี้ เซียวฉิงยื่นมือออกไปค่อยๆเปิดกล่องออก

เพื่อให้คู่ควรกับกระบี่ล้ำค่าเล่มนี้ พวกเขาลงทุนเงินไปจำนวนมาก หาไม้หอมชั้นดี และหาช่างแกะสลักไม้ที่เก่งฉกาจด้านการแกะสลักที่สุดของเมืองนั่วรา มาสลักกล่องกระบี่ที่ดูโบราณแต่หรูหราเยี่ยงนี้ วัสดุที่ใช้ไม่ตระหนี่เลยสักนิด เพียงแค่ตัวกล่องก็มีราคาแล้ว

เซียวฉิงค่อยๆเปิดสลักออก ผู้คนด้านล่างเวทีนั่งไม่ติดเก้าอี้กันแล้ว พากันลุกขึ้น เดินเข้ามาใกล้

พอสลักถูกเปิดออก เซียวฉิงก็ได้กลิ่นคาวเลือดก่อนเลย เขาสีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน!

เซียวหั่วก็อยู่ด้านข้าง ย่อมได้กลิ่นคาวเลือดนี้เช่นกัน เขาเองก็มีสีหน้าเปลี่ยนสี รีบชะโงกหัวเข้าไปดู สีหน้าที่เปลี่ยนสีไปแล้วนั้นซีดเผือดทันที

เป่ยฝูหรงเห็นอย่างนั้น ในใจร้องว่าไม่ดีทันที หรือว่ากระบี่โดนขโมยแล้ว?

นางแตะฝีเท้า ทะยานร่างขึ้นมาบนเวทีทันที เดินเพียงสองก้าวและชะโงกหน้ามองดู นางสีหน้าเปลี่ยนสีเช่นกัน

เห็นเพียงกล่องว่างเปล่า! กระบี่เล่า? กระบี่เล่า?!

สีหน้าเป่ยฝูหรงเย็นชาลงทันที "เจ้าบ้านเซียว นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

ไม่เพียงกระบี่หายไปแล้ว ในกล่องกระบี่ยังมีคราบเลือด ผ้ากำมะหยี่สีแดงม่วงที่เบาะก็ถูกย้อมไปด้วยเลือด อาจเป็นเพราะเลือดแห้งแล้ง ดังนั้นก่อนเปิดกล่องพวกเขาจึงไม่ได้กลิ่นคาวเลือด แต่กลับมาได้กลิ่นหลังจากเปิดกล่องแล้ว

ตระกูลเซียวสามคนพากันอึ้งตะลึงอยู่กับที่

เมื่อคืนหลังจากพวกเขาออกจากห้องลับก็ไม่ได้เข้าไปอีกเลย ตอนออกมา กล่องกระบี่ก็ปิดไว้ดี ตอนนั้นกระบี่ยังวางอยู่ในกล่องอย่างดีนี่นา! อีกอย่างพวกเขาเองก็ไม่กล้าหยิบกระบี่นี่

"องค์หญิงใหญ่ เรื่องนี้พวกข้าก็ไม่รู้เช่นกัน!" เซียวหัวตกใจ

โหลชีเห็นท่าทางพวกเขาแบบนี้ มีหรือจะนั่งต่อไหว รีบกระโดดขึ้นเวทีไปดู และตะลึงเช่นกัน

บอกว่าอาวุธวิเศษออกสู่โลก สุดท้ายอาวุธวิเศษหายไปแล้ว ในกล่องกลับมีแต่กองเลือด

ไม่เพียงเป่ยฝูหรงโกรธจัด ขนาดซู่หลิวอวิ๋น ยู่ไท่จื่อ หรือแม้แต่นางฟ้าเมิ่งปี้ที่คาดหวังถึงกระบี่ล้ำค่าครอบครองใต้หล้านี้ก็โกรธจัดเช่นกัน

"เจ้าบ้านเซียวคงมิใช่เห็นว่า กว่าจะสร้างอาวุธวิเศษออกมาสักเล่มมันยากนัก เลยจะเก็บไว้เอง ไม่อยากนำออกมาแล้วกระมัง?" คนแรกที่เอ่ยปากสงสัยคือนางฟ้าเมิ่งปี้

นางฟ้าเมิ่งปี้จิ่งเมิ่ง อายุสามสิบเจ็ด หน้าตางดงามไร้ที่ติ ดูแล้วพึ่งจะยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดเท่านั้น ถึงจะรู้ว่าอายุนางไม่น้อยแล้ว หากยังมีบุรุษไม่น้อยสายตาเป็นประกายเมื่อมองนาง

นางฟ้าเมิ่งปี้ดูจะรังเกียจสายตาเช่นนี้นัก หากนางมิได้ห้ามปราม

เซียวหั่วได้ยินดังนั้นโกรธจัดทันที "นางฟ้าเมิ่งปี้จะพูดจาอะไรต้องมีหลักฐาน! หากข้าต้องการกระบี่ล้ำค่าเล่มนี้ไว้เองล่ะก็ ต้องปล่อยข่าวออกมารึ? เก็บไว้เองมิดีกว่ารึ?"

"บางทีเจ้าบ้านเซียวอาจกลัวเก็บไว้แล้วไม่มีชื่อเสียง เลยอยากได้ทั้งชื่อเสียงและกระบี่ไว้เล่า?" เพราะผิดหวังแล้วใจสลาย นางฟ้าเมิ่งปี้เลยพูดจาไม่เกรงใจเลยสักนิด

แต่นางกลับพูดแทนเสียงในจิตใจมุมมืดของคนส่วนน้อยออกมา

เซียวหั่วโกรธจนสั่นไปทั้งตัว

ตอนนี้เอง ยู่ไท่จื่อพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า "เจ้าบ้านเซียวมิน่าจะเป็นคนเช่นนี้"

เซียวหั่วไปหันคารวะยู่ไท่จื่ออย่างขอบคุณ พลางพูดเสียงขรึมว่า "ข้าสาบานต่อฟ้าได้ว่ามิเคยมีความคิดเช่นนี้เลย องค์หญิงใหญ่ ตระกูลเซียวจงรักภักดีต่อราชวงศ์แค่ไหน เชื่อว่าองค์หญิงใหญ่คงรู้ดีแก่ใจ"

อาวุธวิเศษที่ตระกูลเซียวไม่เก็บเงินแม้แต่น้อยและส่งเข้าวังมิได้มีแค่กระบี่มังกรหงส์คู่นั้น ยังมีอาวุธอีกมากที่เทียบขั้นอาวุธวิเศษส่งเข้าวังไปอยู่ในมือเหล่าองค์หญิงองค์ชาย ขนาดเป่ยฝูหรงกับเป่ยสาวเย่ายังมีคนละเล่ม หากนำพวกนั้นออกมาประมูล ตระกูลเซียวคงร่ำรวยมหาศาลไปนานแล้ว

พอมาครั้งนี้ เมื่อเป่ยฝูหรงบอกว่าจะเอาอาวุธวิเศษชิ้นนี้ออกมาทำประโยชน์ให้นาง เซียวหั่วก็ไม่ได้ปฏิเสธ

พอคิดถึงตรงนี้ สีหน้าเป่ยฝูหรงดีขึ้น "แต่เจ้าบ้านเซียวควรจะอธิบายสักหน่อยดีหรือไม่ ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่"

อาวุธวิเศษมาหายในตระกูลเซียวเอง ไม่ถามตระกูลเซียว แล้วจะถามใคร?

"ฉิงเอ๋อร์ ฉงเอ๋อร์ หลังจากออกมาเมื่อคืนพวกเจ้ามีกลับเข้าไปดูกระบี่นี่อีกหรือไม่?" เซียวหั่วหันมองลูกชายสองคน

เซียวฉิงและเซียวชงส่ายหัวพร้อมกัน "ท่านพ่อ มิมีเลย ช่วงนี้พวกข้าเหนื่อยแทบขาดใจ เมื่อคืนพอกลับไปก็เข้านอนเลย"

"ท่านพ่อ ข้าก็ด้วย" เซียวชงบอก