ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 320

ปุ๊!

แขนแห้งกรังข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากดิน ห้านิ้วมือเรียวยาวมีแต่หนังหนึ่งชั้นเนื้อหนึ่งชั้น เล็บยาวมาก สีเทาปนดำ ดูแล้วเหมือนกรงเล็บของศพแห้ง!

เพราะโหลวซิ่นกำลังก้มหัวย่อเอวมองพื้น จุดที่กรงเล็บนั่นออกมา ทำลับจับชายเสื้อเขาแน่น จะดึงให้เขาล้มลง ภายใต้ความตกใจของโหลวซิ่น เขาคุกเข่าลงไป มือยันพื้นแน่น พยายามต้านทานแรงนั้น

ทำไม หลูต้าลี่ถึงคุกเข่าลงพื้น พวกเขาเข้าใจแล้ว!

โหลวซิ่นกัดฟันก้มหน้า จ้องมองดวงตาคู่นั้นที่โผล่ออกมาจากดินครึ่งหนึ่ง!

ดวงตาคู่นั้นตรงกันข้ามกับคนธรรมดาโดยสิ้นเชิง ดวงตาเป็นสีขาวเทา ตาขาวไม่เรียกว่าตาขาว น่าจะเรียกตาดำ เป็นสีดำทั้งหมด!

ความสูงของการคุกเข่าลงพื้นระดับนี้ การมองสบตาคู่นี้ ขนาดโหลวซิ่นติดตามเฉินซ่ากับโหลชีผ่านเรื่องราวแปลกประหลาดมากมาย เรื่องที่เหนือความคาดคิด คราวนี้ก็โดนหัวใจที่เต้นแรงกระตุกจนแทบหยุดลงหลายครั้ง

เพราะอยู่ไกลพอสมควร พวกโหลชีเลยไม่เห็นดวงตาแบบนี้ เห็นเพียงแค่แขนแห้งกรังที่โผล่พ้นดินเท่านั้น

"สวรรค์ นี่มันอะไรกัน!" เยว่กัดฟันด่าออกมาหนึ่งคำ รีบวิ่งไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว

โหลชีจะพุ่งเข้าไป เฉินซ่าคว้ามือนางไว้ มองไปยังดินด้านหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพลางว่า "ไม่ถูก"

ไม่เพียงแค่นี้ ไม่พอ

โหลชีซี้ดขึ้นมาหนึ่งครั้ง มองดินเหลวข้างหน้าเริ่มขยับช้าๆ เป็นวงกลมระยะราวสามสิบเมตร ดินเหลวในวงกลมเริ่มขยับยุบตัวลงไป เหมือนดินแถบนี้เกิดช่องหลุมขนาดใหญ่ ดินเหลวที่อ่อนยวบไหลไปใต้ช่องหลุม

ขอบเขตนี้รวมหลูต้าลี่กับโหลวซิ่นไว้ด้านในด้วย ตามการไหลของดินเหลว คนหรือของที่บางทีอาจจะเรียกว่าคนไม่ได้ซึ่งเดิมถูกฝังอยู่โผล่ออกมา ภายนอกดูแล้วเหมือนคน แต่โดนรัดด้วยผ้าแถบดำไปทั้งตัว ผมยาวมาก ทั้งหนาทั้งแข็งเกลียวรัดอยู่ด้วยกัน คอและแขนที่โผล่ออกมารวมถึงขาผอมโซราวท่อนฟืน สีเทาขาวดุจเจียงซือ เล็บเท้าทั้งยาวทั้งแหลม

พวกเขาเห็นดวงตาของเจ้าสิ่งนี้แล้วต่างสะท้านเยือกในใจ

"ใช่เจียงซือหรือไม่?" โหลชีรู้สึกหวาดหวั่นอยู่บ้างจากของประเภทเจียงซือที่เจอในป่าลึกคืนนั้นตอนพึ่งย้อนเวลามา

เฉินซ่าพูดเสียบเรียบ "กูล"

อะไรนะ?

โหลชีคิดว่ามันอยู่ในเรื่องเล่า กูล เป็นแบบที่นางเข้าใจนั่นไหม?

"กูล เกิดจากคน" ตอนนี้เฉินซ่าไม่มีเวลาอธิบายกับนางมากนัก เขาเหล่เห็นสีหน้าซีดเผือดเล็กน้อยของนาง พลันดึงนางมาอยู่ข้างหลัง "รออยู่อีกด้าน ที่นี่ไม่ต้องให้เจ้าลงมือ"

ฝีมือนางทั้งๆที่แข็งกล้ามาก แต่กลับมีความรู้สึกรังเกียจและหวาดกลัวของพวกนี้อย่างน่าประหลาด เหมือนกับทั้งๆที่นางสามารถฆ่างูตัวหนึ่งได้อย่างง่ายดาย แต่พอเห็นงูนางพลันสีหน้าซีดเขียว

ความอ่อนแอเพียงเล็กน้อยที่แสดงออกมาเป็นบางครั้งในความแข็งแกร่งเหลือคณานับ

กูลสองร่างนั่นกำลังช่วยกันดึงลากหลูต้าลี่กับโหลวซิ่นตามการไหลลงของดินเหลวไปอยู่ใต้ช่องหลุม แต่หลูต้าลี่แรงเยอะตั้งแต่เกิด กลับยืนนิ่งไม่ขยับ ยังตะคอกเสียงดับแทบจะดึงกูลนั้นกลับขึ้นไปแทน กลับเป็นโหลวซิ่นที่ถึงจะมีอาวุธอยู่ข้างตัว แต่สองมือกลับคว้าจับพื้นแยกที่ด้านบน พยายามขืนตัวไม่โดนลากลงไป และไร้เรี่ยวแรงต่อกร

เยว่ยกกระบี่ขึ้น ปลายกระบี่แทงลงไปที่หน้าอกกูลนั่น ใต้ดินพลันมีอีกมือหนึ่งมากระชากขาเขา

เยว่โดนกระชากจนเกือบล้มลงพื้น

เฉิงสิบยื่นมือจะไปดึงเขา ก็มีกูลอีกตัวโผล่ออกมาจากพื้น กระโดดขึ้นหลังเขา เล็บแหลมคมกำลังจะปักเข้าคอเขา

ร่างชุดสีแดงดำปราดเข้ามา กระชากกูลบนหลังเฉิงสิบ สะบัดมือโยนมันออกไป จากนั้นใช้สองนิ้วประหนึ่งกระบี่ พลังกลุ่มหนึ่งยิงไปที่หว่างคิ้วของกูลที่โยนออกไปตัวนั้น

กูลร้องโหยหวน ล้มลงกับพื้น ไม่ขยับอีกเลย

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"

"ไปช่วยเยว่"

เฉินซ่าพูด พลางปราดร่างไปทางโหลวซิ่น

โหลวซิ่นโดนกูลนั่นกระชากไปใจกลางช่องหลุมแล้ว เขากัดฟันกรอด ในตอนที่คิดว่าตนเองคงโดนลากเข้าไปแน่แล้ว มือหนึ่งจับมือเขาไว้ และกระชากเขาโดยแรง ดึงเอาตัวเขาและกูลที่เกาะเขาไว้กลับออกไป ในตอนที่พวกเขาเหาะลอยเหนือเขาไป เขาก็ดึงกูลตัวนั้นกลับมา กูลโดนดูดเข้าไปใจกลางช่องหลุมนั่นอย่างแรง

กูลตัวนั้นร้องโหยหวนระหว่างโดนดูดเข้าไปช่องหลุม และหายไปไม่เหลือร่องรอย

เขาลงมือจัดการกูลสองตัวนี้แค่ไม่กี่ช่วงลมหายใจ โหลชีมองอย่างตะลึงอ้าปากค้าง เจ้าอาวุธทำลายล้างนี่คือเจ้าอาวุธทำลายล้างจริงๆ ไม่มีกระบวนท่าสวยหรูอะไร มีแต่เรียบง่ายดุดัน แต่ได้ผลเต็มร้อย!

ในตอนนี้เอง หลูต้าลี่พลันตะคอกดังออกมา และกระชากมือกูลตัวนั้นที่หน้าอกตนออก จากนั้นยืนขึ้นมา สะบัดแขน หมุนกูลตัวนั้นเป็นวงกลม จากนั้นสะบัดออกไปโดยแรง กูลตัวนั้นตอนตกลงพื้น กลับเละเป็นโจ๊กเลย

แรงเยอะตั้งแต่เกิดแฮะ...

หลูต้าลี่นี่แรงเยอะตั้งแต่เกิดจริงๆ

"ข้าเกลียดพวกเจ้า! เพราะพวกเจ้าทำร้ายเสี่ยวเป่า พวกเจ้าทำร้ายเสี่ยวเป่า!" หลูต้าลี่พลันตะโกนออกมาหลายคำ จากนั้นร้องโฮเสียงดัง เขาไม่เพียงเสียงดัง ขนาดร้องไห้ยังร้องดังกว่าคนปกติหลายเท่า

โหลชีได้ยินประโยคนี้ก็ตะลึง

เสี่ยวเป่า... เจียวเทียนเป่า...