ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 547

"ที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัย จะถอนพิษต้องหาที่ให้ดีหน่อย" ตอนนี้หมอเทวดาตื่นเต้นมากจนพูดจาสั่นเทา

กระสายยาสิบชนิดหาครบแล้ว มันทำให้เขาตื่นเต้นจนรู้สึกขนหัวลุกหมดแล้ว ก่อนหน้าที่โหลชีจะมาอยู่ข้างกายเฉินซ่า พวกเขายังรู้สึกว่า การหากระสายยาสิบชนิดให้เจอนั้นยากกว่าขึ้นสวรรค์เสียอีก และยังเตรียมการว่าต้องใช้เวลาหลายปี ถึงขั้นสิบปีขึ้นไปด้วยซ้ำ

แต่พอโหลชีมา ปีเดียวก็หาครบแล้ว

เมื่อก่อนบอกว่านางเป็นดาวนำโชคของพวกเขา คำพูดนี้ไม่ผิดเลย ไม่สักนิด

"ด้านบน พวกเราขึ้นไปด้านบนได้ไหม?" ซวนหยวนอี้มองขึ้นไปด้านบน ด้านบนต้องเป็นป่าสนแดงแน่ แต่ป่าสนแดงจะมีอะไร พวกเขาไม่แน่ใจ แต่สภาพแวดล้อมของแม่น้ำใต้ดินด้านล่างนี่ไม่เหมาะกับการถอนพิษเลย ปลาก็แปลก หนอนก็เยอะ บวกกับมืดเกินไปมองไม่ชัด ได้แต่อาศัยแสงจากไข่มุกราตรีมันน้อยเกินไป ขอบเขตที่ส่องสว่างก็ไม่มาก ถ้าในความมืดมีอะไรพุ่งออกมาอีก เรื่องหนึ่งคืออันตราย อีกเรื่องคือจะส่งผลต่อการถอนพิษ

เหนือหัวพวกเขามีทางเข้าถ้ำ ขนาดใหญ่พอที่จะให้คนคนหนึ่งขึ้นไป ที่นี่รากไม้มากมายเพียงนี้ ขอแค่จับและปีนขึ้นไปเรื่อยๆก็ได้แล้ว

โหลชีมองไป และรู้สึกว่าได้ และขอเพียงนางขึ้นไปได้ นางไวพอที่จะจับแมลงสนแดงขึ้นไปด้วย ปิดทางเข้าถ้ำนั่นไว้ แมลงสนแดงมากมายก็ไม่มีทางตามขึ้นไปได้ด้วยจริงไหม?

เพียงแต่ว่าพวกเขาต้องจัดการแมลงสนแดงที่อยู่บนรากไม้หลายอันนั้นข้างทางเข้าถ้ำเสียก่อน

โหลชีเข้าไปทดสอบดูก่อน พบว่าถ้าบนตัวไม่มีแมลงสนแดง หนอนพวกนั้นก็ไม่ขยับ เลยหยิบแส้ปลิดวิญญาณตวัดแมลงสนแดงโดยรอบออกไปก่อน และโยนลงน้ำไป

แต่ที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงคือ แมลงสนแดงพวกนั้นพอตกลงน้ำไป ก็มีปลาไฟฟ้าว่ายเข้ามาทันที จากนั้นสิบกว่าตัวล้อมวงกัน ช็อตแมลงสนแดงตายเสียในทันที

เหมือนตกลงไปในรังแตน เห็นเพียงแมลงสนแดงบนรากไม้พุ่งตัวลงน้ำราวกับฆ่าตัวตายก็ไม่ปาผิวน้ำอลหม่านไปหมด ปลาและหนอนต่อสู้กันไม่หยุด น้ำกระเซ็นอลหม่านไปหมด แมลงสนแดงจำนวนมากต่อสู้กับปลาไฟฟ้า เรียกได้ว่าเป็นสงครามแบบไม่ตายไม่เลิก

"เร็ว อารอง พวกท่านรีบพาเฉินซ่าขึ้นไปก่อน!" โหลชีและหมอเทวดาพยุงเฉินซ่าขึ้นหลังซวนหยวนอี้ แส้สะบัด รัดรากไม้หลายอันสะบัดขยับพร้อมกัน รัดเข้าไว้ที่ตัวหนึ่ง ยัดใส่มือซวนหยวนอี้ และรัดแส้ส่งหมอเทวดาขึ้นไปเหมือนกัน

โชคดีที่หมอเทวดามีความสามารถของหมาป่าขาวอยู่ ไม่อย่างนั้นด้วยฝีมือเขาเมื่อก่อน ไม่มีทางปีขึ้นไปได้แน่ ตอนนี้บนรากไม้ไม่มีแมลงสนแดงแล้ว โหลชีตอนนี้คือแย่งแมลงสนแดงกับปลาไฟฟ้าพวกนั้น

ปลาพวกนั้นน่ากลัวมากจริงๆ พวกมันรวมตัวกันสิบกว่าตัวช็อตแมลงสนแดงจนตาย จากนั้นปากปลาแหลมคมนั่นก็ดูดเลือดหนอนจนหมด เหลือแค่ซากหนอนที่แห้งเหือด ซากหนอนแบบนี้ไม่อาจทำเป็นกระสายยาได้

พอเห็นพวกซวนหยวนอี้ปืนขึ้นไปข้างบนได้ครึ่งหนึ่ง โหลชีก็เหาะลอยตามขึ้นมาทันที ยื่นมือไปคว้ารากไม้อันหนึ่ง จากนั้นพลิกตัวอย่างเร็ว ใช้พิชิตวันตวัดฟันรากไม้รอบตัวไปกว่าครึ่ง จะได้ป้องกันเผื่อมีแมลงสนแดงรอดมาปีนได้

ผิวน้ำอลหม่าน สงครามระหว่างปลาและหนอนดำเนินไปอย่างดุเดือด

มองจากด้านบนลงมา ผิวแม่น้ำสับสนอลหม่านมาก น้ำกระเซ็นเต็มสี่ทิศ สีเงินขาวกอดรัดเส้นแดง กันอุตลุด

มีซากแห้งเหือดของแมลงสนแดงลอยขึ้นมาเป็นระยะ โหลชีเพ่งสายตามองไปที่ท่าไม้ตายของแมลงสนแดงนั่น กลับพบว่า ระหว่างน้ำกระเซ็นอลหม่านไปมานั่น มีปลาไฟฟ้าหลายตัวขาดเป็นสองท่อน

นางมองให้ละเอียดอีกที พบว่าแมลงสนแดงพวกนั้นใช้ร่างกายตนเองรัดปลาไฟฟ้าน้อย จากนั้นออกแรงรัดแน่น ไม่นาน ปลาตัวหนึ่งก็โดนรัดจนขาดออกเป็นสองท่อน!

ความยืดหยุ่นสุดยอดของร่างกายนี้ช่างเก่งกาจจริงๆ

ดูท่าในตอนที่แมลงสนแดงยังไม่ตายนี่ นางจะใช้มือจับตรงๆไม่ได้เสียแล้ว

"เสี่ยวชี เจ้าระวังหน่อย รีบขึ้นมาเร็ว พวกเราไปหาของที่จะเอามาปิดปากถ้ำกัน" ซวนหยวนอี้มาถึงหน้าถ้ำแล้ว หมอเทวดาสะพายกระเป๋ายาขึ้นไปก่อนแล้ว จากนั้นก็ค่อยลงมาลากพวกเขา

โหลชีรับคำ "ข้ารู้แล้ว พวกท่านระวังตัวด้วย"

นางรอไม่ได้อีก ไม่งั้นเกิดแมลงสนแดงโดนปลาไฟฟ้าฆ่าตายหมดก็แย่ละ นางกดปุ่มกลไกที่แส้ เกิดปลายแหลมที่ปลายแส้ออกมา พุ่งปักลงไปในน้ำ...

โดนตัวปลาไฟฟ้าตัวน้อยตัวหนึ่งพอดี

นางเล็งแมลงสนแดงแท้ๆนะ! ไม่คิดว่าแมลงสนแดงนั่นจะลื่นไหลขนาดนี้!

หมอเทวดาลากเฉินซ่าขึ้นไป ก็รู้สึกว่ามือตนเองใกล้จะแข็งเย็นแล้ว เขาตกใจมาก ร่างกายเฉินซ่าเย็นแข็งขนาดนี้ คงมิใช่ว่าได้...

เขาไม่มีเวลาไปดึงซวนหยวนอี้ รีบตรวจดูร่างกายเฉินซ่าทันที ซวนหยวนอี้เห็นเขาทำอย่างนั้น ในใจก็เคร่งเครียดขึ้นมา

เมื่อครู่เขาเป็นคนแบกเฉินซ่า เขาต้องสัมผัสได้อยู่แล้วถึงความเย็นแข็งของร่างกายเฉินซ่า หลังจากพิษกำเริบแล้วร่างกายจะเย็นขนาดนี้เลยรึ? ความเย็นแข็งขนาดนี้ไม่น่าจะปกติกระมัง?

ถ้าบอกว่าในที่สุดพวกเขาก็หากระสายยาทั้งหมดได้แล้ว แต่ช่วยเฉินซ่าไม่ได้จะทำยังไงดี?

ซวนหยวนอี้มองการกระทำของหมอเทวดาอย่างตื่นเต้น

"ตายล่ะตายล่ะ ฝ่าบาทไม่หายใจแล้วทำยังไงดี?"

โหลชีจับแมลงสนแดงมาแล้วได้ยินคำพูดนี้ นางเกือบล้มทั้งยืนตกลงไป

หัวใจราวกับโดนค้อนหนักทุบลงอย่างแรง ทำให้นางแทบหายใจไม่ออก

"อารอง ปิดถ้ำ"

พอพูดคำนี้เสร็จนางก็โผเข้าหาเฉินซ่าที่พื้นทันที ในเวลาเดียวกันก็โยนแมลงสนแดงให้หมอเทวดา "รีบทำยาถอนพิษ!"

หมอเทวดารับแมลงสนแดงมา น้ำตาอาบแก้ม ยังทันอยู่ไหม? ทันไหม? แต่เขาไม่กล้าสงสัยแม้แต่นิด รีบเดินไปอีกข้าง หยิบกล่องยาพิเศษที่แบกไว้ออกมา และหยิบกระสายยาที่เตรียมพร้อมไว้แล้วในนั้นออกมาทีละอย่าง จากนั้นหยิบอุปกรณ์ทำยาของเขาออกมา และเริ่มทำยาอย่างรวดเร็ว

ขั้นตอนการทำยาถอนพิษ อันที่จริงเขาเคยฝึกทำมาหลายร้อยหลายพันครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้ถึงเป็นยาถอนพิษที่เขาจะเอากระสายยาทั้งหมดมาเริ่มทำอย่างแท้จริง

ตอนแรก มือเขาสั่นตลอด แต่ไม่นานเขาก็สงบจิตใจลงมา ยิ่งทำยิ่งเร็ว