ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 552

ต่างแยกกันหลายทาง

แต่ในทางพวกข่งซิวนั้น

พวกเขาแทบจะทุ่มเทสุดกำลังถึงทะลวงออกจากตระกูลโหลได้ จากนั้นก็อาศัยความกล้าหาญของทหารกองราชาอสูรเทพขับไล่และหนีพ้นการโจมตีของตระกูลโหลได้

วิ่งตะลุยไปตามทางผาโทงเทียน ไม่รู้ว่าออกมาไกลจากตระกูลโหลแค่ไหน ถึงได้หยุดลง

"ตระกูลโหลไม่ใช่ตระกูลใหญ่หรือไง? ทำไมถึงได้มีวิธีการชั่วช้าต่ำทรามมากมายเพียงนั้น?" โหลวซิ่นสบถอย่างโกรธจัด ในอ้อมกอดเขามีจินเฉี่ยวลี่คุณหนูหกตระกูลจินนอนสลบไม่ได้สติด้วยสีหน้าซีดเผือดอยู่

แม่นางน้อยนี่ก็กระไร เขามีวิทยายุทธ์ มีธนูลับพุ่งมาเขาก็หลบได้ มีหรือจะต้องให้นางโผเข้ามารับแทน?

คราวนี้ดีเลย ถ้าไม่ใช่เพราะในตัวเฉิงสิบมียาปลาดุกเทพ นางคงไม่รอดแน่ เพราะธนูลับดอกนั้นไม่รู้ว่าทาอะไรไว้ พอโดนเข้าไปเลือดก็ไหลไม่หยุด ทำยังไงก็ไม่หยุด ยาอื่นก็ไม่มีประโยชน์ สุดท้ายเลยต้องให้นางใช้ปลาดุกเทพ แต่ถึงจะอย่างนั้น นางก็เสียเลือดมากเกินไป เลยสลบมาตลอดทาง

ไม่เพียงแค่นาง ยังมีคนมากมายได้รับบาดเจ็บด้วย

ธนูลับของตระกูลโหลร้ายกาจยิ่งนัก ไม่เพียงยิงได้ระยะไกล ยังเลี้ยวลดไล่ตามคนได้ มีความคล้ายคลึงกับธนูนำวิถีของอุทยานเขาธนูเทพอยู่เหมือนกัน

อีกอย่าง พวกมันก็ต่ำช้ายิ่งนัก กล้าลากตัวผู้ชายคนหนึ่งออกมาบอกว่าเป็นโหลฮ่วนเทียน บังคับให้พวกเขารีบกลับไป ไม่งั้นจะฆ่าโหลฮ่วนเทียนซะ ถ้าไม่ใช่เพราะหลงเอี๋ยนดูออกนั่นไม่ใช่นายน้อย พวกเขาคงไม่กล้าจากมาจริงๆ

แต่ว่า เพราะแบบนี้ก็เลยเป็นการเปิดเผยข้อมูลให้พวกเขาอย่างหนึ่งว่า โหลฮ่วนเทียนไม่แน่ว่าจะอยู่ในเงื้อมมือคนพวกนั้น นี่น่าจะถือเป็นข่าวดีได้กระมัง?

"ข้ารู้สึกว่าตระกูลโหลไม่เหมือนเดิมแล้ว" หลงเอี๋ยนที่นั่งอยู่บนรถม้าอย่างเงียบขรึมพลันพูดขึ้น สีหน้าเคร่งเครียดมาก "ติดต่อคนของพวกเราไม่ได้เลย มันไม่ปกติ อีกอย่าง เหล่าไท่จวินก็ดูผิดปกติเอามากๆ"

ข่งซิวพูดต่อ "ตอนนี้ดูแล้ว โหลเหล่าไท่จวินผิดปกติอย่างมากจริงๆ ตอนเฉินซ่ากับนังหนูชีเจอนาง นางมีท่าทีลำบากใจ ตอนนั้นคิดว่านางแค่ไม่มีเหตุผล ท่าทีไม่เกรงใจ ตอนนี้มาคิดๆดูแล้ว บางทีนางอาจจะคิดการไล่พวกเราให้จากไป?"

ตอนนั้นท่าทางของโหลเหล่าไท่จวินแปลกมาก ตอนนี้หลงเอี๋ยนก็บอกว่านางดูไม่ชอบมาพากล

หลงเอี๋ยนได้ยินดังนั้นก็อึ้ง ก่อนเสริมว่า "ความสัมพันธ์ของนายน้อยกับเหล่าไท่จวินไม่ดีมาตลอด เหล่าไท่จวินทำตัวห่างเหินกับนายน้อยและฮูหยินเสมอมา ตอนนั้นที่ให้เขามาเป็นนายน้อยตระกูลโหลก็ด้วยความจำใจ ดังนั้นถ้าเหล่าไท่จวินจะยืนอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับพวกเขา ข้าก็ไม่รู้สึกแปลกใจ เพียงแต่ หากนางต้องการขับไล่พวกประมุขเสี่ยวชีจากไปจริงๆ บางทีอาจเป็นเพราะ... ตระกูลโหลเกิดมีศัตรูที่น่ากลัวขึ้น?"

เฉิงสิบนั่งบนก้อนหินก้อนหนึ่ง เสี่ยวโฉวกำลังทำแผลที่แขนให้เขา เขามองไปทางผาโทงเทียนด้านหน้า พูดเสียงขรึมว่า "พวกนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือตามหาจักรพรรดิจักรพรรดินีก่อน"

เรื่องอื่นเขาไม่เป็นห่วง ที่เขาเป็นห่วงที่สุดคือความปลอดภัยของจักรพรรดิจักรพรรดินี และไม่สบอารมณ์ที่ตอนนั้นตนไม่ได้ตามพวกเขาไป

ชิวชิ่นเซียนกับอิ้นเหยาเฟิงไปสำรวจผาโทงเทียน ตอนกลับมาทั้งคู่สีหน้าพิลึกนัก ชิวชิ่นเซียนบอกว่า "จากที่นี่ลงไปไม่ได้สูงมากนัก แต่พวกข้าเห็นบ้านหลังหนึ่ง"

ทุกคนได้ยินดังนั้นก็พากันอึ้ง "บ้านหลังหนึ่ง?"

ที่นี่จะมีบ้านอยู่ได้ยังไง?

หลงเอี๋ยนกลับกระโดดตัวลอยขึ้นมา "มีบ้าน? บางทีนายน้อยอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้!"

"เพราะอะไร?" อวิ๋นถามคิ้วขมวด

"เมื่อก่อนคนของหน่วยองครักษ์หลงสืบมาถึงที่นี่ นายน้อยเคยส่งคนไปสำรวจอย่างละเอียดอีกครั้ง แต่คนที่ไปล้วนไม่กลับมาเลย นายน้อยเคยพูดว่า ที่นั่นต้องมีบางสิ่งประหลาดแน่ และฮูหยินหายสาบสูญไปในผาโทงเทียน ถ้านายน้อยไม่ได้อยู่ตระกูลโหล บางทีอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้"

ตรรกะคำพูดนี้ดูไม่ค่อยสมเหตุสมผล และเป็นการคาดเดาเปล่าๆของเขาเท่านั้น แต่ทุกคนก็รู้สึกว่ามีเหตุผล

"ไม่ พวกเราต้องหาจักรพรรดิจักรพรรดินีก่อน" เฉิงสิบยืนกราน

"ประมุขเสี่ยวชีก็อยู่ใต้ผาโทงเทียนนี่นา พวกเราลงไปจากที่นี่ หาไปตลอดทางก็ได้แล้ว" หลงเอี๋ยนตบบ่าเขา "อีกอย่าง ประมุขเสี่ยวชีมาที่นี่เพื่อช่วยนายน้อยใช่ไหม? ถ้าพวกเราหานายน้อยเจอ ก็เท่ากับช่วยงานประมุขเสี่ยวชีแล้ว"

ข่งซิวคิดๆก่อนบอก "หลงเอี๋ยนพูดถูก ในเมื่อพวกเรามาถึงที่นี่แล้ว ก็ไปสำรวจดู แต่ไปทั้งหมดไม่ได้ จะตกเป็นเป้าสายตาไป ข้าจะพาไปสักหลายคน หลังจากพวกเจ้าลงหน้าผาแล้วก็หาที่พักรอ"

เพราะเหล่านายท่านต่างไม่อยู่ ข่งซิวถือเป็นผู้อาวุโสของโหลชี ดังนั้นเลยให้เขาเป็นคนสั่งการ ฉินซูเป่าก็แค่ปฏิบัติตามคำสั่ง ส่วนอวิ๋นก็ไม่ได้พูดอะไรหลังจากที่เห็นด้วยกับความคิดเขา

พวกเขาหาอยู่สักพัก กองทัพราชาอสูรเทพก็เจอทางลับ ทางนั้นกว้างขวางโอ่โถง และยังสร้างเนินลาดชันออกมาเป็นการผ่อนปรนด้วย รถม้ายังตามลงไปได้

ถ้าไม่ใช่กองทัพราชาอสูรเทพ พวกเขาคงหาทางลับนี้ไม่เจอ

โหลวซิ่นแอบดีใจอยู่ลึกๆ "ทำทางกว้างขวางเรียบลื่นขนาดนี้ น่าจะมีรถม้าเข้าออกบ่อยถึงจะถูก ที่ที่ใกล้ที่สุดก็คือตระกูลโหล หรือว่าที่นั่นจะเป็นสถานที่ลับอีกที่ของตระกูลโหลจริงๆ?"

"ไม่ว่าจะยังไง ตระกูลต่างๆเกิดเรื่องขึ้น ตระกูลโหลอยู่รอดเพียงตระกูลเดียว ย่อมต้องมีข้อสงสัยอยู่แล้ว ทุกคนระวังตัวกันหน่อย" ฉินซูเป่ากำชับเสียงขรึม