เงียบงัน มีแต่ความเงียบงันเต็มไปหมด
เสียงลมพัดดังหวีดหวิวขึ้นมา ลมที่พัดมาล้วนคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดที่รุนแรง
โหลชีได้กลิ่นนี้ในรถม้า แรกเริ่มเดิมทีก็แค่ขมวดคิ้วเท่านั้น หลังจากที่ดมอีกครั้ง จู่ๆสีหน้าก็เปลี่ยนไปกะทันหัน เปิดม่านรถม้าเสียงดังซวบขึ้นมา คำรามด้วยเสียงที่ชัดเจน: "ทุกๆคนกลั้นหายใจ!"
ทุกคนล้วนเคยชินกับการฟังคำสั่งของนาง ทันทีที่เสียงของนางหยุดลง ก็กลั้นหายใจแล้วหยุดลงมาทันที
เสียงกีบม้าและเสียงรถม้าหยุดลง ข้างหูเหลือเพียงเสียงลมพัดหวีดหวิว แล้วก็ เสียงกระดิ่งลมที่เสียบเอาไว้บนที่สูงของเสาหินที่อยู่ข้างหน้า
กรุ๊งกริ๊ง กริ๊งๆๆ
เสียงคมชัดแต่ว่ารวดเร็ว
โหลชีมองดูกระดิ่งลมนั่น หันหน้ามองไปทางโหลฮ่วนเทียน กล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม: "ท่านพี่ ใช่ของเผ่ามนต์ขาวไหม?" ตอนนี้ได้แต่ตัดสินเช่นนี้เท่านั้น ไม่ใช่กู่ไม่ใช่คำสาปไม่ใช่ค่ายกลไม่ใช่พิษ เช่นนั้นก็คือมนต์ แต่วิชามนต์ดันเป็นสิ่งที่นางเข้าใจน้อยที่สุด
กลิ่นคาวเลือดเมื่อครู่นี้ นางสามารถแยกแยะออกมาได้ว่าเป็นไอพิษ แต่ว่ากระดิ่งลมนี้ นางไม่รู้เลยว่ามันคืออะไรกันแน่ เพียงแต่ว่าจู่ๆในสมองก็นึกถึงเมื่อครั้งได้พบกระดิ่งลมนั่นตอนอยู่ในสุสานของเผ่าชักมังกรขึ้นมาได้กะทันหัน รู้สึกว่ามันคล้ายคลึงกันอยู่เล็กน้อย
จู่ๆโหลฮ่วนเทียนก็มองสบตากับนางครู่หนึ่ง สองพี่น้องต่างก็รู้สึกใจเต้นตึกตักขึ้นมา มีความรู้สึกที่แปลกประหลาดมากอย่างหนึ่ง
"หรือว่าท่านแม่จะอยู่ที่นี่?" โหลฮ่วนเทียนกระโดดลงมาจากรถทันที
เวลานี้ รถม้าที่อยู่ข้างหน้าก็เปิดม่านรถม้าออก ซวนหยวนจื้อประคองเหล่าไท่จวินลงจากรถ อาจจะเป็นเพราะว่าใบหน้าของนางน่ากลัวเกินไป ดังนั้นนางก็เลยคลุมผ้าคลุมหน้าเอาไว้
ทั้งสองคนมองไปทางโหลชีในเวลาเดียวกัน โหลชีสบตากับสายตาของพวกเขา ไม่หลบไม่เลี่ยง ถึงแม้ฐานะของพวกเขาจะได้รับการยืนยันแล้ว โหลชีก็ไม่ได้คิดอยากจะเรียกว่าท่านปู่ท่านย่าสักคำเลย
ดีที่ตั้งแต่แรกนางก็ไม่ได้คาดหวังกับตระกูลโหลและความสัมพันธ์ระหว่างญาติอยู่แล้ว เวลานี้ย่อมไม่ได้ผิดหวังอยู่แล้ว
ถ้าหากจะบอกว่าในใจของนางยังมีความคิดเช่นนี้อยู่เพียงเล็กน้อย นั่นก็คือการมุ่งเป้าไปที่ซวนหยวนจ้าน นางอยากจะหาพ่อให้เจอ
"ฮึ" ซวนหยวนจื้อฮึเย็นชาออกมาคำหนึ่ง ก่อนหน้านี้ให้หมอเทวดาวินิจฉัยและรักษาให้เหล่าไท่จวิน เขาบอกว่าไม่มีหนทาง นังหนูนี่ก็ไม่บอกว่าจะมาดูให้ ช่างเป็นคนที่เย็นชาจริงๆ
เฉินซ่ากวาดตามองไปอย่างเย็นชา มีความหมายที่ยั่วยุอย่างมาก "อยากจะสู้กันที่นี่สักตั้งใช่ไหม" ในใจของซวนหยวนจื้อชะงักงัน โกรธเคืองอย่างมาก
เหล่าไท่จวินตบไปที่มือของเขา กล่าวกับโหลชีและโหลฮ่วนเทียนว่า: "นั่นคือแท่นอธิษฐานของลัทธิสิ้นโลกีย์ สมัยนั้น หลังจากที่เจ้าบ้านเฒ่าโหลฝากฝังตระกูลโหลกับข้าแล้ว เคยพูดเรื่องแท่นอธิษฐานนี้กับข้า"
โหลฮ่วนเทียนกวาดตามองบริเวณโดยรอบครู่หนึ่ง เฉินซ่ากำลังสั่งให้คนแยกย้ายกันเข้าไปตรวจสอบ เขามองดูเหล่าไท่จวิน กล่าวถาม: "สมัยนั้น เพราะอะไรเจ้าบ้านเฒ่าถึงต้องฝากฝังตระกูลโหลเอาไว้ให้ท่าน? แล้วก็ แท่นอธิษฐานอันนี้ ลัทธิสิ้นโลกีย์ มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลโหลกันแน่?"
"สมัยนั้น เพื่อตำแหน่งเจ้าบ้านแต่ละบ้านของตระกูลโหลต่างก็แย่งชิงกันอย่างไม่สามารถคลี่คลายกันได้ กำลังจะเกิดความขัดแย้งภายในขึ้นมา ไม่ว่าจะยกตำแหน่งเจ้าบ้านให้ใครก็อาจจะทำให้เกิดความโกลาหลได้ทั้งนั้น และข้า ที่ซึ่งเดิมทีก็เป็นคนของตระกูลโหลอยู่แล้ว ข้าฝึกฝนคำสาปเลือดดวงชะตาสำเร็จแล้ว"
คำพูดนี้ทำให้โหลฮ่วนเทียนกับโหลชีต่างก็ตะลึงงันไปครู่หนึ่ง
"ฉุนหลิงเป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของข้า" ซวนหยวนจื้อกล่าว "เจ้าบ้านเฒ่าโหล ก็ถือว่ามีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเราอยู่เล็กน้อย เพียงแต่ว่าเพราะตระกูลโหลกับราชวงศ์ซวนหยวนไม่ได้ไปมาหาสู่กันมานานหลายปีมาก สองตระกูลเป็นเหมือนคนแปลกหน้าผ่านทางมา ดังนั้นความสัมพันธ์นี้จึงไม่มีคนรู้"
โหลชีอยากจะเป็นลม ความสัมพันธ์ยุ่งเหยิงซับซ้อนเกินไปแล้ว
โหลเหล่าไท่จวินกล่าวว่า: "ในเวลานั้นไม่มีคนอื่นสามารถฝึกฝนคำสาปเลือดดวงชะตา ดังนั้นจึงเกิดเป็นกฎที่ไม่ได้ลงเป็นลายลักษณ์อักษรขึ้นมาข้อหนึ่ง ใครที่ฝึกฝนคำสาปเลือดดวงชะตาสำเร็จ ก็จะสามารถขึ้นเป็นผู้กุมอำนาจในตระกูลโหล นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเจ้าบ้านเฒ่าถึงต้องเลือกนาง ขอแค่พูดเรื่องนี้ออกมา คนอื่นๆในตระกูลโหลก็จะหมดคำพูด แต่เพื่อให้ชอบด้วยทำนองคลองธรรมหน่อย เจ้าบ้านเฒ่าเลยอ้างว่าข้าคือคนที่ถูกเลี้ยงดูเอาไว้ข้างนอกมาตลอด......" นางพูดถึงตรงนี้ก็หยุดไปครู่หนึ่ง คนอื่นๆต่างก็เข้าใจความหมายของนาง นางแบกเอาฐานะตำแหน่งบ้านเล็กบ้านน้อยของเจ้าบ้านเฒ่าโหลเอาไว้
สีหน้าของซวนหยวนจื้อไม่ค่อยน่าดูขึ้นมาในทันที โหลชีเลิกคิ้วขึ้นมา เดิมทีก็ ถึงแม้จะเป็นเรื่องหลอกๆ เมียของตนเองแบกรับตำแหน่งบ้านเล็กบ้านน้อยของผู้ชายคนอื่นเอาไว้ อย่างไรก็เหมือนกับเป็นการถูกสวมเขาอย่างหนึ่ง
"โหลรั่วหว่านพวกนาง......" ในขณะที่โหลฮ่วนเทียนมองสังเกตกระดิ่งลมนั่นก็กล่าวถามไปด้วย
"เจ้าบ้านเฒ่าในตอนนั้นมีบ้านเล็กจริงๆ โหลรั่วหว่านและคนอื่นๆก็คือหลานสาวของบ้านเล็กนั่น" โหลเหล่าไท่จวินมองไปที่แท่นอธิษฐานนั่น กล่าวว่า: "ลูกชายที่เกิดจากเจ้าบ้านเฒ่ากับบ้านเล็กคนนั้น เข้าร่วมกับลัทธิสิ้นโลกีย์ชั้นสูง แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รั่วหว่านพวกนางกลับติดตามลัทธิสิ้นโลกีย์ชั้นล่าง เป็นศัตรูกับพ่อของตนเอง ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างลัทธิสิ้นโลกีย์กับตระกูลโหล ความจริงก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน สุสานของตระกูลโหล ถูกสร้างมานานกว่าเวลาในการก่อตั้งลัทธิสิ้นโลกีย์ บอกว่าเป็นด่านในการขวางกั้นทั้งสองแผ่นดินใหญ่ แทนที่จะบอกว่าเป็นลัทธิสิ้นโลกีย์ ไม่สู้บอกว่าเป็นสุสานของตระกูลโหลดีกว่า......"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ใต้ร่มยาใจ