ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 610

กองทัพทหารเก้าแสนนาย เพราะโหลชีเป็นคนของราชวงศ์ซวนหยวน พวกเขาได้มายังหน้าประตูแคว้นแล้ว แต่ไม่กล้าเข้ามาโดยพลการ เพราะช่วงนี้เสี่ยวหนิวเป็นคนเลี้ยงเจ้าขาว มันเชื่อฟังเขา ถูเปินเลยอาสารับหน้าที่พาเสี่ยวหนิวและตงสือยู่มาหาโหลชีกับเฉินซ่า

ขอเพียงพวกเขาออกคำสั่ง กองทัพใหญ่จะเร่งรีบเดินทางทั้งวันทั้งคืนขึ้นไปแนวหน้าทันที

"ทั้งสองท่านไม่ต้องกังวลไป ระยะนี้พวกเราต่างพยายามฝึกทหาร ตอนนี้ไม่กล้าพูดว่าจะสู้กองทหารของแผ่นดินใหญ่หลงหยินได้ แต่รับรองว่าไม่ใช่ไร้ฝีมือแน่นอน" ตงสือยู่พูด เขาที่นุ่มนวลอ่อนโยน เวลานี้ก็ดูมีแววเย่อหยิ่ง

"เป้าหมายของตงชิงกับเป่ยชางคืออะไร?" เฉินซ่าถามเสียงขรึม

เดิมตงชิงกับเป่ยชางแค่โดนต้าเซิ่งรบจนกลัวแล้ว ทั้งสามแคว้นต่างไม่ได้เป็นแคว้นสัมพันธ์อันดีอะไร แต่ตอนนี้กลับพลันรวมตัวกันเป็นเชือกเส้นเดียว จะไม่ให้พวกเขารู้สึกแปลกได้ยังไง?

ตงสือยู่เหลือบตาขึ้นมอง เผยสีหน้าเลื่อนลอยออกมา "เพราะอะไร? เพราะพวกเราล้วนอยากเห็นว่าแผ่นดินใหญ่หลงหยินนี่งดงามเพียงใด! เพราะว่าไม่มีพวกท่านอยู่ที่นี่ พวกเราคงไม่กล้าเข้ามาเหยียบจริงๆ! บัดนี้คิดซะว่าพวกเราอาศัยความองอาจของพวกท่านมาเดินทางที่พิเศษสักครั้งนี่แล้วกัน!หากชนะก็เท่ากับว่าองอาจและกล้าหาญ! พวกเราจะบอกคนรุ่นหลังว่า แผ่นดินใหญ่หลงหยินก็ไม่น่ากลัวอะไร!"

เขาพูดพลาง หันไปทางเฉินซ่ากับโหลชี "เหตุผลนี้พวกท่านเชื่อหรือไม่?"

โหลชีสบตากับเฉินซ่าหนึ่งที จากนั้นทั้งคู่ยิ้มมุมปากพร้อมกัน ท่าทางเช่นนั้นคล้ายคลึงกันมาก

"เชื่อ ทำไมจะไม่เชื่อ"

"ลงไป" เฉินซ่าโอบเอวโหลชี กระโดดลงจากหลังเจ้าขาว

ตงสือยู่รีบตามติดลงไป ถูเปินก็ดึงเสี่ยวหนิวกระโดดลงมาด้วย เสี่ยวหนิวร้องเสียงดังว่า "จักรพรรดินี เสี่ยวหนิวตอนนี้สู้ได้แล้วนะ! ให้ข้าเป็นทหารนับทัพน้อยได้หรือไม่?"

โหลชีหัวเราะร่วนพลางว่า "ได้ ให้เจ้าเป็นทหารนับทัพน้อยนะ!"

ซวนหยวนคงมือไขว้หลังเดินเข้ามา มองสำรวจราชันอินทรีหิมะก่อน สายตาดูภูมิใจ "นกอินทรีนี่ไม่เลว ถ้าอยู่ในสนามรบต้องสามารถสู้ได้หนึ่งต่อพันเลยทีเดียว!" ระหว่างพูดก็มองสำรวจถูเปินอีก "หน้าตาธรรมดา ไม่ต้องคิด"

พิจารณาอะไร?

เขาหันมองตงสือยู่อีก สายตาเป็นประกายขึ้นมา "คนนี้ไม่เลว นี่ เจ้าหนู เจ้าชื่ออะไร ปีนี้อายุเท่าไหร่ แต่งงานแล้วหรือไม่?"

ตงสือยู่โดนเขาทำอึ้งงุนงง ยังไม่ทันตอบ ก็ได้ยินชายผู้นั้นที่สง่างามไร้ใครเปรียบถามขึ้น "ถ้าไม่มี เจ้าสนใจเข้าร่วมการคัดเลือกตำแหน่งพระสวามีของชีชีเราหรือไม่?"

"ซวนหยวนคง!" เฉินซ่ากัดเขี้ยวเคี้ยวฟัน ซัดฝ่ามือไปทางเขาทันที

โหลชีกุมขมับ เอาอีกแล้ว เอาอีกแล้ว นักพรตเลวทำไมชอบแกล้งเฉินซ่านักนะ?

นางมีหรือจะรู้ว่า ซวนหยวนคงไม่เคยเห็นลักษณะการอยู่ด้วยกันของพวกเขามาก่อน ตั้งแต่เขากลับมาก็รู้สึกว่าเฉินซ่าเย็นชามากไป ผู้ชายเย็นชาเป็นน้ำแข็งแบบนี้จะมีอารมณ์สุนทรีย์อะไรได้? อย่าทำชีชีของเขาเบื่อหน่ายเลย ดังนั้น เขามีภาระในการอบรมเฉินซ่าอยู่นะ

ก้าวแรกคือต้องทำลายใบหน้าภูเขาน้ำแข็งนั่น

"ให้พวกเขาสู้กันไป" โหลชีถอนหายใจยาว หันไปบอกเหล่าแม่ทัพเหล่าหลี่ว่า "พวกเจ้ามีใครไม่ยอมรับอีก จะสู้ใช่ไหม? ไม่ยอมรับได้ ข้าจะให้เจ้าขาวสู้กับพวกเจ้าดีไหม?"

ทุกคนพากันแทบล้ม

เจ้าขาว พวกเขารู้แล้วว่าเป็นชื่อของเจ้าขาว นกอินทรีตัวนั้น ให้ราชันอินทรีที่สามารถต่อกรได้หนึ่งต่อพันมาสู้กับพวกเขา เจ้ายังจะหน้าด้านมากกว่านี้ได้ไหม?

แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรมากจริงๆ