Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 35

คลิ๊ก ( ข้อความใหม่ )

( ฉันต้องการเจอกับคุณ เจอกันที่ร้านกาแฟใกล้ๆ บ้านฉัน ชื่อร้าน คาเฟ่sss แล้วฉันจะรอ )

เวคินเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วลุกเดินออกมาจากห้องทำงานทันทีเมื่ออ่านข้อความที่มายส่งมาจบ

"ท่านประธานจะไปไหนครับ"

"ผมมีธุระต้องทำ ยกเลิกการประชุมยกเลิกนัดลูกค้าทั้งหมดเพราะวันนี้ผมไม่ว่าง"

"แต่คุณพิณทิพย์กำลังมาที่นี่นะครับ"

"ช่วยจัดการให้ทีนะ ผมมีธุระต้องไปทำจริงๆ" พูดพูดจบเวคินก็เดินออกไปทันที พร้อมกับทิ้งปัญหากองใหญ่เอาไว้ให้กับเลขา

ทุกครั้งที่พิณทิพย์มาที่นี่แล้วไม่เจอเวคินเลขาก็จะเป็นคนคอยรับหน้าแทนตลอด

แต่เพราะมันเป็นคำสั่งของเจ้านายเลขาก็เลยไม่สามารถขัดคำสั่งของเจ้านายได้

@ร้านกาแฟคาเฟ่sss

เวคินขับรถไม่นานก็มาถึงร้านกาแฟที่มายได้นัดให้เขามาเจอที่นี่

เป็นร้านกาแฟเล็กๆ และก็ไม่ค่อยเป็นจุดสนใจของคนด้วย ลูกค้าก็ไม่ได้มีมากมายอะไร เธอจึงเลือกที่นี่เป็นที่นัดพบกับเวคิน

"ผมมาแล้ว"

"นั่งลงก่อนสิคะ"

"สั่งอะไรก่อนไหมเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง"

"ไม่ต้องอ้อมค้อมจะดีกว่าค่ะ ฉันแค่ต้องการจะคุยกับคุณเรื่องลูก"

"ว่ามาสิ"

"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ฉันเคยบอกกับคุณไปแล้วว่าอย่าทำให้ลูกของฉันสับสน พวกแกไม่มีพ่อไม่รู้จักคุณมาตั้งหลายปีพวกแกอยู่ได้ พอมีคนเข้ามาในชีวิตมีคุณมาแสดงตัวบอกว่าเป็นพ่อของพวกแก ทำให้ลูกๆ ของฉันเริ่มสับสน และอยากได้คำตอบเรื่องนี้จากฉัน"

"คำตอบอะไร?"

"พวกแกอยากรู้ว่าคุณหายไปไหน อยากรู้ว่าทำไมเราสองคนถึงไม่อยู่ด้วยกันเหมือนครอบครัวอื่นๆ คุณรู้ไหมว่าคำถามพวกนี้มันยากที่จะตอบมากแค่ไหน"

"ผมรู้ ผมก็แค่อยากจะรับผิดชอบพวกแก อยากเติมเต็มในส่วนที่พวกแกขาดหายมาตลอด"

"เพราะแกไม่เคยมีความรู้สึกขาดหายเลยนะ จนมีคนเข้ามาแสดงตัวมีบทบาทในชีวิตของพวกแก คุณเองก็แต่งงานไปแล้วทำไมต้องมายุ่งกับลูกของฉันด้วย?"

"ผมรู้ว่าคุณไม่อยากให้ผมเข้าไปยุ่ง แต่นั่นก็เป็นลูกของผมเหมือนกันนะ ให้ผมได้ทำอะไรเพื่อพวกแกบ้างไม่ได้เหรอ?"

"คุณอย่าลืมสิว่าที่ผ่านมาคุณก็ไม่ได้ทำหน้าที่นี้อยู่แล้ว คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีพวกแก"

"ก๋ถ้าผมรู้ผมคงไม่ปล่อยให้คุณกับลูกต้องลำบากหรอก"

"....." มายนั่งเงียบ และเลือกที่จะหันไปมองทางอื่นแทนเพราะไม่อยากสบตากับเขา ยิ่งได้ใกล้ชิดได้สบตาได้คุยกันมันทำให้เธอยังมีความรู้สึกดีหลงเหลืออยู่อีกนิดๆ

ความจริงก็ไม่ได้อยากเจอแต่ครั้งนี้ต้องมาเจอเพราะเธอต้องการที่จะเคลียร์เรื่องวุ่นวายพวกนี้ให้จบ

"พวกแกบอกว่าคุณชวนไปที่บ้าน?"

"อืม"

"ทำไม?"

"ไม่รู้สิ ผมแค่อยากให้พวกแกรู้สึกผูกพันกับผมบ้าง"

"คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันไม่อยากให้พวกแกไป"

"รู้"

"ฉันไม่อยากจะอนุญาตให้พวกแกไปหรอกนะ แต่คุณรู้ไหมว่าน้องสกายเป็นแบบไหนตั้งแต่วันนั้น แกไม่ค่อยกินไม่ค่อยพูดเหมือนที่เคยเป็น แถมยังโกรธกับน้องสโนว์ด้วย คุณดูสิ่งที่คุณทำสิ คุณทำให้เด็กสองคนที่เคยรักกันมากต้องมาทะเลาะกันเพราะมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน"

"ขอโทษ ผมไม่คิดว่าลูก..."

"ไม่คิดว่าพวกแกจะคิดมาก น้องสกายน่ะแกนิสัยเหมือนกับคุณนั่นแหละ เข้ากับคนง่ายใจดีไปเรื่อย แต่น้องสโนว์ไม่ใช่แบบนั้น แกเป็นคนที่จำฝังใจมากถ้ารู้ว่ามีใครมาทำอะไรให้แกรู้สึกไม่ดี และแกก็ฝังใจกับคำว่าพ่อมาก แกไม่ได้อยากมีคุณในชีวิตเพราะที่ผ่านมาคุณไม่เคยทำให้แกรู้สึกว่ามีคุณเลย"

"ผมเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเลยสินะ"

"การที่คุณจะเป็นพ่อได้คุณต้องทำให้ลูกยอมรับในตัวของคุณให้ได้ก่อน เอาล่ะฉันจะอนุญาตให้น้องสกายไปเล่นที่บ้านของคุณได้ แต่ในฐานะเพื่อนของน้องอัศวินเท่านั้น คุณต้องไม่บอกใครว่าแกเป็นอะไรกับคุณ ถ้าเรื่องนี้มีคนรู้มากกว่าเราคุณจะไม่มีสิทธิ์ได้เจอลูกอีกเลย"

"ได้สิ แล้วน้องสโนว์ล่ะ"

"ฉันคงต้องถามแกก่อน ถ้าแกอยากจะไปด้วยฉันก็จะอนุญาตให้ไป แต่คุณต้องสัญญากับฉันว่าคุณจะพาพวกแกกลับมา คุณไม่ได้รับสิทธิ์ให้เลี้ยงดูลูกได้ พวกแกเป็นลูกของฉันไม่ใช่ลูกของคุณ"

"อืม ผมเข้าใจแล้ว"

เพราะอยากอยู่ใกล้ๆ กับลูกเวคินจึงจำเป็นต้องทำตามที่มายบอกทุกอย่าง

"ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านไหม"

"ไม่ต้องค่ะ ฉันมาเองได้ฉันก็กลับเองได้" มายพูดเสียงแข็งที่ไร้เยื่อใยต่อกัน ก่อนที่เธอจะเดินไปขึ้นรถแท็กซี่แล้วออกไป

@ผ่านไปสักพัก