Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 44

#บ้านเวคิน

"ว่าไงนะลูก หนูพิณกำลังท้องเหรอ!?" แม่ของเวคินอุทานออกมาด้วยความตกใจ

"แม่ก็ลองถามเธอดูเอาเองสิครับว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงทำไมถึงไม่เอาเรื่องนี้มาบอกกับครอบครัวก่อนที่จะไปบอกคนอื่น" เวคินหันไปมองพิณทิพย์ที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอรีบก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าสบตากับเขา

"จริงเหรอหนูพิณ?"

"จริงค่ะคุณแม่"

"ตายจริง นี่เรากำลังจะมีทายาทแล้วเหรอเนี่ย"

"ผมแค่อยากรู้ ว่าทำไมเธอถึงไม่บอกเรื่องนี้กับเราก่อนที่จะไปปรึกษากับคนอื่น คุณต้องการอะไรของคุณกันแน่?"

"อะไรกันลูก ทำไมพูดกับหนูพิณแบบนั้นล่ะ?"

"เธอไปหาแม่ของน้องสกายสโนว์ บอกให้เธอห้ามให้..."

"พิณก็แค่ไปขอร้องให้แม่ของสองแฝดช่วยพูดค่ะ พิณอยากให้คุณคินสนใจกันบ้าง พิณท้องแบบนี้คุณก็เอาแต่ทำงาน ไม่สนใจกันบ้างเลย เจอหน้ากันทีไรคุณก็ชอบชวนทะเลาะอยู่เรื่อย"

"แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรสั่งมาให้ผมกับลูกเจอกัน!?"

"อะไรกันคะ พิณไปพูดตอนไหน พิณไม่เคยพูดแบบนั้นเลยนะคะ พิณไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดไม่ให้พ่อกับลูกเจอกันเลยสักหน่อย"

"วันนั้นคุณไปหามายที่บ้าน"

"ใช่ค่ะพิณไปหาเธอที่บ้าน พิณก็แค่พูดให้เธอมาช่วยพูดกับคุณว่าให้กลับมาดูแลกันบ้าง แต่พิณไม่คิดว่าเธอจะมาพูดใส่ร้ายกันแบบนี้"

"...." เวคินถอนหายใจออกมาอย่างแรง

"พอๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว หนูพิณตั้งท้องแบบนี้คินก็ต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย พาไปตรวจที่โรงพยาบาลพาไปฝากท้องให้เรียบร้อยด้วยนะตาคิน"

"พิณไปตรวจเองก็ได้ค่ะ ถ้าคุณคินอยากจะทำงานมากกว่า"

"ไม่ได้นะลูก ฝากท้องครั้งแรกต้องพาสามีไปด้วย"

"แต่คุณคิน...เขาคงไม่อยากไปหรอกค่ะ พิณไม่อยากบังคับเขา แค่ขอให้เขาคอยดูแลพิณบ้างก็พอแล้วค่ะ"

"ตาคิน.."

"เอาเป็นว่าผมจะพยายามหาเวลาว่างมาคอยดูแลเธอก็แล้วกันนะครับ แม่ก็รู้ว่าผมต้องทำงานที่บริษัทเยอะขนาดไหน อีกอย่างถ้าเธออยากได้คนคอยดูแลจริงๆ แม่บ้านก็มีตั้งมากมายนี่ครับ"

"ตาคินลูก คนท้องต้องการคนรักคอยดูแลนะ"

"คนท้องบางคนอยู่คนเดียวเลี้ยงลูกคนเดียวทำอะไรๆ คนเดียว ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ครับ"

"...."

"นี่คุณกำลังเอาพิณไปเปรียบกับ..."

"ผมไม่ได้เปรียบอะไรกับใครทั้งนั้น ผมแค่พูดเฉยๆ คุณเองก็ไม่ได้ทำงานอะไร แล้วดูท่าก็ไม่ได้แพ้ท้องด้วย แค่ดูแลตัวเองมันคงไม่ยากหรอกมั้ง"

"เป็นสามีก็ต้องคอยดูแลภรรยาสิลูก"

"เธอไม่ได้ตัวคนเดียวนะครับ มีคนอยู่รอบตัวขนาดนี้ ไม่น่าจะมีอะไรอันตราย"

"อันตรายเกิดได้ทุกเวลาทุกที่ ไม่อย่างนั้นจะเรียกว่าอุบัติเหตุได้เหรอ"

"เอาเป็นว่าตอนกลางคืนผมจะกลับมานะครับ ส่วนตอนกลางวันผมต้องทำงาน"

"...."

"หวังว่าจะเข้าใจกัน"

พูดจบเวคินก็เดินออกมาจากบ้าน แล้วขับรถไปทำงานที่บริษัทต่อ

@เวลาผ่านไป

#บ้านเวคิน

"คุณคิน" พิณทิพย์รีบเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงรถของเวคินแล่นดังเข้ามาในบ้าน

"ทำไมคุณถึงไม่พักผ่อน?" เวคินเอ่ยถามเสียงเรียบ พลางขยับเนคไทถอดออกแล้วเดินหลบไป

"พิณออกมารอคุณ พิณนึกว่าคุณจะไม่กลับ" เธอรีบเดินตาม และพยายามทำกับเวคินเหมือนกับคู่สามีภรรยาทั่วไปทำกัน

"ผมดูเป็นคนผิดคำพูดขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"เปล่าค่ะ แต่ปกติ..."

"...."

"เดี๋ยวพิณไปเตรียมน้ำให้อาบนะคะ"

"ไม่ต้อง คุณไปพักผ่อนได้แล้ว"

"...."

"เดี๋ยวผมจัดการเอง เรื่องส่วนตัวของผม ผมทำเองได้" เวคินพูดเสียงราบเรียบ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง

"คุณกินอะไรมาหรือยังคะ เดี๋ยวพิณไปทำอะไรให้กิน"

"คุณท้องไม่ใช่เหรอ จะทำงานทำไม?"

"พิณเป็นห่วงคุณ กลัวว่าคุณจะหิวน่ะค่ะ"