Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 45

@สองเดือนถัดมา

#บริษัทเวคิน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตครับท่านประธาน"

"เชิญ"

"มีเอกสารด่วนต้องเซ็นครับ"

"เอาวางไว้ก่อน"

"ครับ"

สองเดือนที่ผ่านมาเวคินตั้งใจทำงานอย่างเดียว ไม่สนใจเลยรอบตัวจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะเขาไม่อยากคิดถึงเรื่องที่ทำให้ต้องหนักใจ โดยเฉพาะคำร้องขอของมาย ที่ขอร้องให้เขาอยู่ห่างจากลูกๆ ของเธอ เพื่อให้เขาคอยไปดูแลพิณทิพย์มากกว่า ถึงจะไม่เห็นด้วยแต่ก็ขัดเธอไม่ได้อยู่ดี

"เอ่อท่านประธานครับ...คุณพิณมาหาครับ ตอนนี้อยู่ข้างล่าง"

"มาทำไม บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าให้อยู่บ้าน" เขาบ่นเบาๆ และก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไรที่เธอชอบออกไปไหนมาไหนทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าตัวเองกำลังท้อง แต่กลับทำเหมือนว่าตัวเองไม่ได้ท้อง

"ให้ผมเชิญคุณพิณเข้ามาเลยไหมครับ"

"อืม"

"ครับ"

เลขาของเวคินเดินออกไปได้ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับพิณทิพย์ เธอเดินเข้ามาพร้อมกับยิ้มให้เขาเล็กน้อย

"คุณมาทำไม?"

"พอดีว่าพิณออกไปหาเพื่อนมาน่ะค่ะ ก็เลยแวะมาหาคุณ เที่ยงนี้เรา..."

"ผมเคยบอกคุณว่ายังไง ท้องอยู่ก็ควรจะอยู่บ้าน แต่นี่คุณเล่นเที่ยวเตร็ดเตร่ไปเรื่อย ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง!?"

"คุณเป็นห่วงพิณเหรอคะ? ดีใจจัง"

"ผมเป็นห่วงลูกของผมต่างหาก"

"...." พิณทิพย์ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ไม่รู้ว่าจะโต้ตอบกลับไปยังไงเหมือนกัน

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หน้าเครียดจัง"

"เปล่า ผมมีงานต้องทำ" เวคินตอบเสียงเรียบ ก่อนจะหยิบเอกสารตรงหน้ามาเปิดดูแล้วนั่งทำต่อ

"เที่ยงนี้เราไปหาอะไรกินกันมั้ยคะ ลูกคงดีใจถ้าเราได้กินข้าวร่วมกัน"

"เที่ยงนี้ผมมีงานด่วนต้องทำ ตอนบ่ายมีประชุม ถ้าคุณหิวก็ไปซื้อเอาเองก็แล้วกัน หรือไม่ก็กลับบ้าน"

"แต่พิณอยาก..."

"...."

พิณทิพย์ไม่พูดอะไรต่อเมื่อเห็นท่าทีที่นิ่งเฉยของเวคิน เขาไม่ชอบพูดอะไรซ้ำๆ ไม่ชอบคนที่พูดไม่รู้เรื่อง

ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจเธอ เพราะเขามีงานต้องทำเหมือนกัน

"งั้นพิณกลับไปรอคุณที่บ้านก็ได้ค่ะ อาทิตย์นี้หวังว่าเราจะได้ไปเที่ยวด้วยกันบ้างนะคะ พิณอยากให้คุณพักผ่อนบ้าง"

"....." เวคินไม่ได้ตอบอะไร

"พิณกลับแล้วนะคะ"

"อืม..."

พิณทิพย์เดินออกจากห้องของเวคินไป

ด้วยท่าทีที่เย็นชาของเขาทำให้เธอรู้สึกปวดใจไม่น้อย ในใจก็ได้แต่แอบคิดว่าทำไมเขาไม่สนใจเธอบ้าง ขนาดเธอท้องอยู่เขาก็ยังไม่คิดจะสนใจ เหมือนกับเด็กฝาแฝดสองคนนั้น

ยิ่งนานวันเธอก็สัมผัสได้ถึงความห่างเหินจากเขา ไม่เหมือนกับมายที่เขาแสดงออกต่อเธอ มันแตกต่างกันมาก

@เวลาต่อมา

#บ้านเวคิน

โต๊ะอาหาร...

"เป็นอะไรไปลูก ทำไมสีหน้าดูไม่ค่อยดี"

"ที่บริษัทเกิดปัญหานิดหน่อยครับแม่"

"เกิดอะไรขึ้น?" เสียงของชายสูงวัยเอ่ยถาม

"เรื่องเล็กน้อยครับ พ่อไม่ต้องห่วง"

"ไปพักผ่อนบ้างไหมคะ คุณจะได้รู้สึกดีขึ้น"

"ไปพักผ่อนให้สบายใจ แต่ยังปล่อยงานให้ค้างคา อะไรคือพักผ่อน?"

"คือพิณ..."

"ตาคินเรื่องแค่นี้เอง หนูพิณจะไปรู้เรื่องอะไรล่ะ"