Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 57

@สองวันต่อมา

ขณะที่มายกำลังยืนรอรถอยู่ที่หน้าบริษัท จู่ๆ ก็มีรถตู้คันสีดำขับมาจอดตรงหน้าของเธอ ก่อนที่จะมีคนลงมาจากรถแล้วใช้ผ้าสีดำคลุมศีรษะของเธอจากนั้นก็พาเธอขึ้นรถหายไป

ไม่นานเธอก็ถูกพามายังบ้านหลังนึงที่เต็มไปด้วยชายชุดดำ เป็นบ้านที่เธอไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นมาก่อนเลย และก็ไม่รู้ด้วยว่าใครเป็นคนพาเธอมา

นอกจากชายชุดดำพวกนี้แล้วต้องมีคนบงการอยู่เบื้องหลังแน่นอน แต่จะเป็นใครกันล่ะที่อยากได้ตัวของเธอ

"ที่นี่ที่ไหน!?"

"..." ไม่มีใครตอบอะไรทุกอย่างนิ่งสงบ ทุกคนเหมือนกับคนเป็นใบ้ได้แต่ยืนนิ่งๆ อย่างเดียว

"ฉันถามว่าที่นี่ที่ไหน!?" เธอตะโกนอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งหนีออกไปทางประตูตอนที่ชายชุดดำกำลังเผลอ แต่ทว่าชายชุดดำคนนึงก็วิ่งมาจับตัวเธอเอาไว้ซะก่อน

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ พวกคุณเป็นใครมาจับตัวฉันทำไม!"

"แม่ครับ//แม่ขา"

"..." เสียงเล็กๆ ทำให้เธอหยุดชะงักก่อนจะหันกลับไปมอง และก็ได้พบว่าลูกฝาแฝดของเธอถูกจับมาอยู่ที่นี่เหมือนกัน "สกาย สโนว์ นี่ลูกก็ถูกจับตัวมาเหมือนกันเหรอ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมเจ็บตรงไหนหรือเปล่า!?"

มายไล่สายตามองร่างกายของลูกๆ ทั้งสองด้วยความตื่นตระหนก พยายามหาบาดแผลตามจุดที่ลูกสาวกับลูกชายอาจจะโดนทำร้ายมา แต่ก็ไม่มีอะไรเลย

"แม่เป็นอะไรครับ ทำไมแม่ต้องร้องไห้ด้วย"

"ไม่ต้องกลัวนะลูกมีแม่อยู่ทั้งคน แม่จะไม่ให้ใครทำอะไรเราสองคนเด็ดขาด!"

"ไม่มีใครทำอะไรเราหรอกค่ะแม่"

"มีสิคนพวกนี้ไง คนพวกนี้เป็นคนไม่ดีห้ามเข้าใกล้นะลูก"

"แม่พูดอะไรคะ คนพวกนี้เขาไม่ทำอะไรเราหรอกค่ะ"

"..."

"เราสองคนไม่ได้ถูกจับตัวมานะครับ คุณปู่เป็นคนพาเราสองคนมาที่นี่เองครับ"

"คุณปู่?"

"ครับ"

"ทำไม.."

"ฉันขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอตกใจ และก็ขอโทษแทนคนของฉันที่อาจจะรุนแรงกับเธอมากไปหน่อย" ชายสูงวัยเดินออกมาจากตัวบ้านพร้อมกับการ์ดตัวสูงล่ำอีกสองคน

"คุณทำแบบนี้ทำไมคะ จับพวกเรามาทำไม?" เธอลุกขึ้นยืนพร้อมกับหันหน้าไปคุยกับชายสูงวัยอย่างไม่เกรงกลัว

"ที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากใช้วิธีนี้กับเธอหรอกนะ แต่คิดว่าถ้าชวนเธอมาดีๆ เธอก็คงจะไม่มา"

"คุณทำแบบนี้ทำไมคะ?"

"เข้ามาในบ้านก่อนสิ"

"ไปครับแม่"

"ไปกันนะคะแม่"

"..." เธอถูกลูกๆ จูงมือพาเข้าไปในบ้านหลังใหญ่หลังนั้น

"ทั้งสองคนยอมมาที่นี่กันเองเหรอ?"

"ค่ะ คุณปู่ไปรับที่โรงเรียนแล้วก็บอกว่าแม่จะมาอยู่ที่นี่ด้วย"

"ทำไมไว้ใจคนง่ายขนาดนั้นลูก" เธอพูดเบาๆ

"คุณปู่ใจดีนะคะคุณปู่ไม่ดุ"

"จริงๆ นะครับแม่ ตอนนั้นที่เราไปเล่นที่บ้านพ่อคุณปู่ก็ซื้อขนมซื้อของเล่นให้เยอะแยะเลยครับ"

"..." มายถอนหายใจออกมาอย่างแรง ถึงลูกๆ จะพูดแบบนั้นแต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจคนตรงหน้าอีกอยู่ดี

เขาดูเป็นชายสูงวัยที่ดูดีมากๆ แถมหน้าตาก็ดุดันแปลกๆ แววตาก็ดูเยือกเย็นจนเธอไม่กล้าสบตาด้วย

"เธอคงรู้บ้างแล้วว่าฉันเป็นพ่อของเวคิน"

"ค่ะ เพิ่งจะรู้จักเด็กๆ นี่แหละค่ะ"

"ความจริงฉันอยากให้ลูกชายของฉันแต่งงานกับคนที่คู่ควรเท่าเทียมกัน จะได้มีทายาทให้กับตระกูลสองตระกูลได้ แต่เวคินไม่มีความคิดแบบนั้นเลย เธอรู้ใช่ไหม ว่าลูกชายของฉันไม่ยอมมีใครเพราะอะไร"

"ไม่ทราบค่ะ"

"เพราะเธอไง"

"คะ? เพราะฉันเหรอคะ?"