พลั่ก!!
"เมียกับลูกกูอยู่ที่ไหน!?" เวคินกระชากคอเสื้อลูกน้องของพ่อตัวเองอย่างแรง และเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด แววตาทั้งสองข้างดุดันราวกับต้องการสังหารคน
"เอ่อ...เรื่องนี้ผมไม่ทราบจริงๆ ครับ" ลูกน้องรีบก้มหน้าลงด้วยความกลัว เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าพ่อของเวคินไปอยู่ที่ไหน
ไม่ว่าเวคินจะเอาลูกน้องของพ่อตัวเองมาเค้นหาความจริงครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลย ดูเหมือนว่าลูกน้องทุกคนที่นี่จะไม่รู้เรื่องที่พ่อของเขาจับตัวมายและลูกไป
"ตาคินลูก แม่ว่าคนพวกนี้คงไม่รู้เรื่องด้วยหรอก" เสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นก็เหมือนเสียงสวรรค์มาโปรดลูกน้องทุกคนที่ถูกจับมาให้เวคินเค้นหาความจริงจากเรื่องที่เกิดขึ้น
"พวกมึงออกไปให้หมด"
"ครับคุณเวคิน"
"ใจเย็นๆ ก่อนสิลูก"
"แม่จะให้ผมใจเย็นยังไงครับ เมียกับลูกผมหายไปนะครับ แล้วถ้าสามคนนั้นเป็นอะไรขึ้นมาผมคงไม่ต้องโทษตัวเองไปตลอดชีวิตเหรอครับ"
"ลองมองในแง่ดี พ่อของเราอาจจะแค่พาทั้งสามคนไปเที่ยวก็ได้ อย่าลืมสิว่าพ่อของเราก็ทั้งรักทั้งหลงหลานแฝดจะตาย"
"ผมรู้จักพ่อดีครับ"
"แต่ไม่รู้จักเท่าที่แม่รู้"
"ครับ??"
"พ่อเราน่ะความจริงเป็นคนจิตใจดีอ่อนโยนกับเด็ก แต่แค่บุคลิกภายนอกที่พ่อของเราแสดงออกมันดูหยาบกระด้างเราก็เลยมองว่าพ่อของเราเป็นแบบนั้น"
"..."
"นายครับๆ ได้เบาะแสเซฟเฮ้าส์ของคุณท่านแล้วครับ"
"รีบไป!"
เวคินรีบวิ่งตามลูกน้องไปขึ้นรถ ก่อนจะพากันออกไปอย่างรวดเร็ว
ไม่นานก็มาถึงยังบ้านหลังนึงที่รอบตัวบ้านเต็มไปด้วยต้นไม้และรั้วสูง หน้าบ้านมีการ์ดเต็มไปหมด เวคินมั่นใจเลยว่าที่นี่คือเซฟเฮ้าส์ของพ่อเขา
มือหนาคว้าปืนพกเหน็บไปที่ขอบกางเกงด้านหลังแล้วลงจากรถไป
แววตาสาดประกายความอำมหิตไปที่การ์ดที่ยืนอยู่รอบๆ ทำเอาแต่ละคนต้องรีบก้มหน้าลงด้วยความกลัวตามๆ กัน
"เมียกับลูกผมอยู่ไหน!?" ร่างกำยำเอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ด้วยน้ำเสียงห้วนห้วนๆ
"พูดอะไรของแก"
"ผมรู้ว่าเป็นพ่อ บอกผมมาว่าเอาเมียกับลูกผมไปอยู่ที่ไหน!"
"เมียกับลูกแก ฉันจะไปรู้ได้ยังไง นี่แกให้ลูกน้องสืบหาเซฟเฮ้าส์ของฉันแล้วถ่อมาที่นี่เพื่อที่จะถามเรื่องไร้สาระพวกนี้น่ะเหรอ?"
"มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระ!"
"เมียแกทำไมไม่รู้จักดูแลดีๆ ล่ะ"
"..."
"แล้วทำไมถึงคิดว่าฉันเป็นคนเอาไป?"
"ลูกน้องของผมเห็นคนของพ่อมาพาตัวมายไป แล้วก็เห็นพ่อไปรับสองแฝดที่โรงเรียนด้วย"
"..." ผู้เป็นพ่อไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่กลับนั่งอ่านหนังสืออย่างใจเย็น
"พ่อ!"
"..." ชายสูงวัยเหลือบตาขึ้นมองลูกชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเล็กน้อย
"ผมขอร้องล่ะ บอกผมมาเถอะ"
"ฉันเคยพยายามหาคนที่คู่ควรเพื่อมาแต่งงานกับแก แต่แกก็ไม่สนใจใครเลย หนำซ้ำยังคั่วผู้หญิงไม่เลิก แต่กับผู้หญิงคนนี้แกกลับยอมได้ทุกอย่าง"
"ใช่ ผมยอมได้ทุกอย่างเพราะเป็นเธอ"
"แต่แกก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีคุณค่าคู่ควรกับแกเลย"
"เมื่อไหร่พ่อจะเลิกห่วงหน้าตาเลิกห่วงฐานะตระกูลของตัวเองสักที แล้วคนที่พ่อหามาให้มันเป็นยังไงล่ะครับ ดีสมใจพ่อเลยไหมล่ะ"
"..."
"เมียกับลูกผมอยู่ที่ไหน!?"
"..."
"พ่อก็รู้ว่าผมไม่ชอบพูดซ้ำเรื่องเดิมๆ พ่อคงไม่อยากให้ผมอาละวาดทำให้ที่นี่ลุกเป็นไฟหรอกนะครับ"
"แกจะทำอะไร!?"
"เซฟเฮ้าส์ของพ่อมันจะกลายเป็นนรก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Bad Love มาเฟีย
1...
ดูดนิยายคนอื่นมาลงเว็บแบบนี้น่าเกลียดมาก นิสัยแย่สุดๆ อยากได้ก็เขียนเอาเองสิ ทำไมถึงมาเอาของคนอื่นไปแบบนี้ หน้าด้าน!!!...