Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 60

@ตกเย็นวันเดียวกัน

"คุณสั่งอาหารมาเหรอ?" ฉันหันไปถามคุณเวคิน เมื่อเห็นอาหารหลายอย่างจัดเรียงไว้อยู่บนโต๊ะอย่างสวยงาม

แต่ละอย่างก็ดูน่ากินมากๆ

"อืม..น่ากินไหม"

"น่ากินค่ะ"

"นั่งลงสิ เดี๋ยวผมไปตามเด็กๆ ให้"

"ขอบคุณค่ะ"

บ้านหลังนี้ดูเงียบสงบมากๆ เลยนะ เงียบจนได้ยินเสียงแมลงเสียงนกร้องจากไกลๆ

"แม่คร้าบ//แม่!!"

"อย่าวิ่งสิลูก" ฉันเอ็ดพวกแกเล็กน้อย ถึงจะรู้ว่าเด็กๆ จะดื้อไม่ทำตามก็เถอะ

"จะว่าลูกทำไมล่ะมาย เด็กน่ะถ้าไม่มีประสบการณ์ก็ไม่จำหรอก ต้องลองให้ล้มดูบ้างถึงจะรู้สึก" คุณเวคินขัดขึ้น เพราะมีพ่อคอยตามใจแบบนี้ไง ถึงได้เอาแต่ใจไม่เกรงกลัวอะไรเลย

"แม่ขาเราจะอยู่ที่นี่กันนานมั้ย"

"แล้วเราว่ายังไงล่ะ ถ้าไม่กลับบ้านเลยลุงหมอกจะเป็นห่วงเอานะ"

"หนูคุยกับลุงหมอกแล้วค่ะ"

"คุยแล้ว?" ฉันถามกลับ พร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมยุ่ง

"พ่อให้โทรศัพท์คุยกับลุงหมอกแล้วค่ะ"

"แล้วลุงหมอกว่ายังไงบ้าง"

"ลุงหมอกว่าแล้วแต่พวกเราค่ะ จะกลับกันตอนไหนวันไหนก็ได้ลุงหมอกไม่ว่า"

"ใช่ครับ จะกลับกันตอนไหนก็ได้ แม่ครับเราอยู่ที่นี่นานๆ นะครับ ผมยังอยากเล่นอยู่ที่นี่อยู่เลย"

"..." เจอลูกอ้อนแบบนี้มีเหรอที่ฉันจะทนได้ "เอาล่ะๆ กินข้าวกันก่อนดีกว่านะ"

"ถ้าลูกยังอยากเล่นอยู่ที่นี่คุณก็ตามใจพวกแกหน่อยสิ อีกอย่างคุณก็ไม่ต้องกลับไปทำงานแล้วด้วย"

"..." ใช่สิ ก็พ่อของคุณเวคินเล่นไปพูดกับหัวหน้างานของฉันแบบนั้นแล้ว ป่านนี้เขาก็คงจะหาคนใหม่มาแทนฉันไปแล้วล่ะ

ทุกอย่างมันกระทันหันมันรวบรัดไปหมดจนฉันตั้งตัวไม่ทันเลย จู่ๆ คุณปู่ของสองแฝดก็อยากให้ฉันแต่งงานกับคุณเวคิน และมีทายาทสืบสกุลให้กับตระกูลอีก

คุณเวคินเป็นลูกชายคนเดียวและพี่สาวของเขาอีกคนนึงก็เป็นแค่ลูกบุญธรรมที่พ่อของเขารับมาอุปการะเลี้ยงดู

ถึงจะมีสิทธิ์ครอบครองสมบัติแต่ก็แค่บางส่วนเท่านั้น คุณเวคินสิที่มีสิทธิ์ได้ครอบครองทุกอย่าง

"กินเยอะๆ นะมาย ดูคุณผอมไปมากเลย"

"ขอบคุณค่ะ"

"ให้แต่แม่ ไม่ให้พวกเราบ้างเหรอครับ"

"..." เด็กน้อยสองคนพากันมองตาแป๋ว เมื่อคุณเวคินตักกับข้าวใส่จานให้ฉันแต่ไม่ตักให้แกทั้งสองคน

"หวานกันแบบนี้สงสัยหนูจะได้น้องแน่ๆ เลย"

"น้องสโนว์ใครสอนให้พูดแบบนั้นลูก!"

"เพื่อนหนูก็พูดแบบนี้ประจำเลย พ่อกับแม่หวานกันทีไรมีน้องทุกที"

"จริงๆ เลยนะเด็กพวกนี้" ฉันนั่งบ่นอุบ เด็กสมัยนี้เนี่ยแก่แดดกันจริงๆ เลย รู้ได้ยังไงกันแค่ผู้ใหญ่นั่งหวานกันแล้วตัวเองจะมีน้องเลย

อย่าให้รู้นะว่ามีคนสอน ฉันจะเล่นงานคนสอนก่อนเลย

"เป็นอะไรไป เขินเหรอหน้าแดงเชียว?"

"คุณก็อีกคนนะ!"

"อ่าว ผมผิดอะไร ผมก็แค่ถามเอง"

"..." ไม่รู้สิตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนหน้าร้อนตาไปหมด อย่างกับว่ามีไฟกองใหญ่อยู่ตรงหน้าของฉันแล้วรู้สึกได้ถึงไอความร้อน

"สงสัยแม่จะเขินจริงๆ ครับพ่อ ผมไม่เคยเห็นแม่หน้าแดงแบบนี้เลย"

"แม่หน้าแดงแบบนี้น่ารักไหม?"

"น่ารักดีค่ะพ่อ น่ารักเหมือนหนูเลย"

"เรื่องนี้พ่อเห็นด้วยนะ น่ารักเหมือนกันเลยสองแม่ลูก"

"แล้วผมล่ะครับ ผมไม่น่ารักหรอกครับพ่อ"

"เราก็หล่อเหมือนพ่อไง"

"แค่ก แค่ก แค่ก" ฉันสำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น คนอะไรจะหลงตัวเองได้ขนาดนั้นนะ

"อะไรกันมาย แค่ผมชมตัวเองว่าหล่อแค่นี้คุณถึงกับสำลักเลยเหรอ?"