BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 11

รถยนต์คันหรูเคลื่อนเข้ามาจอดในคลับใจกลางเมืองโดยฝีมือของเจสันมือขวาของควีน ตลอดทางเพตราพูดจ้ออยู่คนเดียว คนโตกว่าทำได้แค่นั่งตอบคำถามเธออย่างไม่ได้คิดอะไร

“หนูดีใจมากเลยที่พี่ควีนรับหนูเข้าทำงาน”

“มัวแต่พูดมากลงรถได้แล้ว” ควีนส่ายหัวให้กับเด็กช่างพูดอย่างเพตราก่อนจะเปิดประตูรถลงมาโดยไม่รอให้มือขวาคนสนิทมาเปิดให้อย่างทุกครั้ง

เพตราเดินเข้ามาในคลับหรูพร้อมกับควีน เธอแอบรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่นักท่องราตรีหลายๆ คนให้ความสนใจเธอกับควีนมากจนน่าประหลาด ปกติแล้วไม่เคยมีใครให้ความสนใจเธอมากขนาดนี้ถึงแม้ว่าการแต่งตัวของเธอจะไม่ได้ต่างจากนี้สักเท่าไหร่

“โนอาห์!” ร่างบางหันมองตามเสียงของควีนที่เอ่ยออกมาเสียงดัง ก่อนที่เธอจะเบิกตาด้วยความตกใจที่ผู้ชายเจ้าของชื่อที่ควีนเปล่งออกมานั้นฉุดกระชากลากเจ้านายของเธอไปยังโต๊ะของเขา

เพตราตกใจกับการกระทำของมาเฟียหนุ่มไม่น้อย แต่เมื่อเธอเห็นความน่าเกรงขามแบบที่ควีนมีจากโนอาห์ เธอจึงทำได้แค่เดินตามทั้งสองคนมาแบบเงียบๆ ก็เท่านั้น

ทว่าขาเรียวกลับแข็งทื่อเมื่อดวงตากลมโตของเธอปะทะเข้ากับดวงตาคมกริบของผู้ชายที่เธอตั้งใจหนีเขามาตลอดหนึ่งอาทิตย์

“ชะ…โชแปง” ร่างเล็กพึมพำเสียงแผ่วเบาเตรียมจะหันหลังเดินออกมาจากผับ แต่เสียงของควีนกลับรั้งเรียกเธอไว้เสียก่อน

“เพย์มานั่งตรงนี้” เพตราจำใจเดินมายืนอยู่บริเวณโซฟาที่มีโชแปงนั่งอยู่ด้วยความหวาดกลัวสายตาที่พร้อมจะฆ่าเธอให้ได้ตอนนี้ ถ้ามีโอกาส…

“ช่วยหลีกทางนิดนึงได้ไหมคะ” เด็กสาวย่อตัวลงเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ กับเจ้าของร่างสูงที่นั่งบังทางเดินของเธออยู่โดยไม่สบสายตากับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“แปงเขยิบให้น้องเดินเข้ามาหน่อย”

“นั่งตรงนี้จะตายเหรอถึงต้องไปนั่งตรงนั้น” โชแปงเปล่งน้ำเสียงเยือกเย็นประชดประชันเด็กสาวในชุดล่อเสือล่อตะเข้และไม่ยอมหลีกทางให้อีกฝ่ายเดินผ่านเขาไปได้

“หนูนั่งตรงนี้ก็ได้ค่ะ” ว่าแล้วเพตราก็นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับโชแปงโดยไม่ขออนุญาต เธอทำใจกล้าทำท่าทางอวดดีถึงแม้ว่าหัวใจดวงน้อยจะสั่นระรัวก็ตาม

“ใครอนุญาตให้เธอนั่งตรงนี้”

“หนูอนุญาตตัวเองค่ะ” เด็กสาวตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของเธอกลับเต้นแรงด้วยความหวาดกลัวสายตาของโชแปงที่กำลังมองเธออยู่อย่างไม่สบอารมณ์นัก

“นายไปกินรังแตนที่ไหนมาแปง หงุดหงิดอะไรขนาดนั้น...” ควีนถามโดยที่ไม่ได้รอคำตอบจากปากของเขา เธอเริ่มพูดต่อทันที

“...ฉันจะแนะนำน้องฉันให้พวกนายรู้จัก นั่นเพตรา ส่วนนี่เรเวน โชแปงแล้วก็นี่โนอาห์เพื่อน...”

“พวกมันเป็นเพื่อน ส่วนฉันเป็นผัวเธอ” เพตราเบิกตาด้วยความตกใจที่รู้ว่าเจ้านายสาวมีแฟนแล้วและที่สำคัญไม่คิดว่าเธอจะเป็นเพื่อนกับคนมีอำนาจในวงการสีเทาอย่างโชแปงด้วย

หญิงสาวแทบจะไม่ได้ฟังบทสนทนาของเจ้านายสาวกับแฟนของเธอเลยเมื่อมือหนาของชายหนุ่มข้างๆ เลื่อนเข้ามาจับบั้นท้ายของเธอโดยไม่ได้ตั้งตัว เพตราหันมองหน้าโชแปงด้วยสายตาที่พยายามจะปิดบังเขาว่าเธอไม่ได้หวั่นใจกับการเจอเขาในครั้งนี้ แต่เมื่อเห็นสายตาคมกริบที่กำลังบอกเธอว่าเธอทำผิดพลาดมหันต์ที่ผิดสัญญาโดยการหนีเขาตลอดหนึ่งอาทิตย์

“พี่ควีน เพย์ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” เพตราทนสายตาของคนข้างๆ ไม่ไหว เธอจึงขอตัวไปทำใจที่ห้องน้ำเสียก่อน

“รอเจสันก่อน เดี๋ยวให้ไปเป็นเพื่อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลมาก”

“ไม่ได้”

“ลุก! ฉันจะไปเข้าห้องน้ำพอดี” โชแปงหยัดตัวลุกจากโซฟาพร้อมกับออกคำสั่งกับเด็กสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกันด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะเดินนำออกไปโดยมีเพตราทำหน้าราวกับจะร้องไห้แต่ก็ยอมเดินตามหลังมาเฟียหนุ่มไปง่ายๆ เพราะกลัวว่าควีนและคนอื่นๆ จะสงสัยเรื่องระหว่างโชแปงและเธอ

พรึ่บ! ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องน้ำวีไอพีของคลับ ร่างเล็กก็ถูกมาเฟียหนุ่มกระชากเข้าไปประกบริมฝีปากแนบชิดอย่างไม่ได้ตั้งตัว ก่อนจะดันร่างของเพตราเข้ามาในห้องน้ำด้านในสุดในขณะที่เธอพยายามผลักเขาออกห่างตัวเอง

“อื้อออออออ~” เอวคอดถูกโอบรัดด้วยท่อนแขนแกร่งแน่นหนา ไม่มีทางที่เพตราจะหลุดออกจากพันธนาการของเขาได้เลย เธอทำได้เพียงแค่ยอมรับสัมผัสดูดดื่มของอีกฝ่ายอย่างจำใจ

“อ๊าาาาา…ยะ…อย่าทำนะ หนูไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิด” เพตราเอ่ยขอร้องด้วยสรรพนามแทนตัวเองใหม่ เมื่อรู้ว่าโชแปงเป็นเพื่อนสนิทของเจ้านายสาว มาเฟียหนุ่มเลื่อนใบหน้าออกมาจากลำคอระหงแล้วจ้องมองใบหน้าสะสวยเขม็ง

“หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันให้มันคงพอสำหรับการทำใจของเธอแล้วใช่ไหม”

“คะ…คุณรู้” เพตราเบิกตาโพลงด้วยความตกใจที่โชแปงพูดเหมือนรู้ว่าเธอหนีเขาทำไมและก็เหมือนว่าเขาจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหนตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา