BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 19

“สองคนนั้นลูกน้องคุณเหรอคะ” เพตราถามคูเปอร์ในขณะที่เธอกับเขากำลังเดินออกมาจากบาร์เพื่อมาเดินเล่นบริเวณชายหาดเพื่อพูดคุยทำความรู้จักกันมากกว่านี้

“ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบพร้อมกับหันหน้ามองมือขวาและมือซ้ายของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะดึงสายตากลับมาหาหญิงสาวที่เขาถูกใจอีกครั้ง

เพตราไม่ได้ถามอะไรต่อแต่ก็พอรู้อยู่แล้วว่าเธอคงจะหนีวงจรของมาเฟียไม่พ้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นมาเฟียอย่างโชแปงหรือคูเปอร์ แต่อย่างน้อยคูเปอร์จะไม่แสดงท่าทีคุกคามเธอตั้งแต่แรกเหมือนใครอีกคน

“ฉันอยากดื่มเบียร์อีกสักขวดสองขวด คุณช่วยให้ลูกน้องไปซื้อให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ” เพตราหยุดยืนบริเวณหาดทรายแล้วหันหน้ามองไปยังทะเลที่มีเสียงคลื้นกระทบโขดหินที่ห่างจากเธอไม่ไกลเล็กน้อย มันสร้างความผ่อนคลายให้เธอเป็นอย่างมาก

“ได้สิ” ว่าแล้วคูเปอร์ก็หันสั่งลูกน้องของตัวเองตามที่เพตราต้องการ

“ขอบคุณค่ะ” เพตราเอ่ยอย่างสุภาพแล้วจึงถอดรองเท้าเป็นระเบียบแล้วหย่อนตัวนั่งขัดสมาธิลงบนมันทันที เมื่อเห็นว่าคนที่มาด้วยกันยังยืนอยู่ เพตราจึงถือวิสาสะคว้ามือของเขาแล้วดึงให้นั่งลงข้างๆ กัน

“นี่จะเที่ยงคืนแล้วนะ พรุ่งนี้คุณไม่ต้องไปทำงานเหรอ”

“ทำค่ะ แต่ปกติฉันนอนดึกกว่านี้มาก แค่นี้ไม่เป็นไร” เพตราคลี่ยิ้มบางๆ หลังจากที่พูดจบ ส่งผลให้คูเปอร์ค่อยๆ ยกมือขึ้นปัดไรผมที่ปรกลงมาบริเวณแก้มนวลให้กับเธอ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนเพตราเห็นเงาสะท้อนของตัวเองอยู่ในดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้นอย่างชัดเจน

“ถ้าผมจะจูบคุณ?”

“รอให้ฉันเมามากกว่านี้ก่อนแล้วฉันจะอนุญาตค่ะ”

“หึ” คูเปอร์แค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างนึกชอบใจ บางครั้งเขาก็เห็นความแสบซ่าผ่านแววตาของเธอ แต่บางครั้งเขาก็เห็นความใสซื่อในแววตาของเธอเหมือนกัน เขาจึงสับสนว่าแบบไหนคือตัวตนจริงๆ ของเธอกันแน่

“นายครับ” เสียงลูกน้องคนสนิทของคูเปอร์ดังขึ้น ก่อนที่ขวดเบียร์สีชาที่ถูกเปิดฝาจะถูกยื่นให้กับเขา แต่เพตราจึงเอื้อมมือไปรับแทนแล้วจึงเอ่ยขอบคุณตามมารยาท

“ขอบคุณนะคะ” คูเปอร์รับขวดเบียร์ของตัวเองมาถือไว้ก่อนจะค่อยๆ หันมองหญิงสาวที่กำลังกระดกเบียร์ดื่มหลายอึกใหญ่จนหมดขวด

“คุณทำท่าทางเหมือนคนอกหักเลยนะ”

“ฉันยังห่างไกลจากคำว่าอกหักมากนะ…”

“…ขอขวดที่อยู่ในมือได้ไหมคะ” เพตราเอนตัวเข้าหาร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงหวานทว่าสายตาของเธอหากดูใกล้ๆ ก็คงจะดูออกว่าเธอเมาแล้ว

“ตอนนี้เมารึยัง?” คูเปอร์ชูขวดเบียร์ขึ้นในขณะที่เพตรากำลังจะแย่งมันไปจากมือเขา

“ถ้าบอกว่าไม่ก็คงจะดูโกหกเกินไป…เพราะฉะนั้นเมานิดหนะ…อุ๊บ!” ยังไม่ทันที่เพตราจะได้พูดจบประโยคมือหนาก็รั้งศีรษะเล็กเข้ามาใกล้แล้วแนบริมฝีปากลงบนปากบางทันที ความขมของเบียร์ที่อยู่ในโพรงปากทำให้คูเปอร์เผลอครางออกมาในลำคอเบาๆ

ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เพตราไม่ได้ผลักอีกฝ่ายหนึ่งออกไป เธอหลับตาลงช้าๆ แล้วนึกถึงสัมผัสของใครอีกคน นานนับนาทีที่เธอถูกตักตวงความหวานอย่างหนักหน่วง ก่อนที่คูเปอร์จะเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกไปเอง

“คุณเมาแล้วขึ้นห้องไปนอนพักเถอะ” มือหนายกมือลูบริมฝีปากเปื้อนน้ำลายเบาๆ แล้วหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วจัดการโดยอุ้มเพตราขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนในท่าเจ้าสาว

“…” เพตราทำได้แค่พยักหน้าเบาๆ แล้วซบหน้าลงบนแผงอกแกร่งก่อนจะหลับตาลงช้าๆ น่าแปลกที่หัวใจเธอมันไม่ได้เต้นแรงกับจูบครั้งนี้ของคูเปอร์เลยแม้แต่น้อย แต่เธอกลับนึกถึงสัมผัสของใครอีกคนมากกว่า

แอดดดดดด! ประตูห้องพักของเพตราถูกเปิดออกเล็กน้อยโดยฝีมือของเธอ หญิงสาวก้าวเข้ามายืนในห้องแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณคูเปอร์ที่อุ้มเธอมาส่งถึงหน้าห้อง

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”

“ครับ…” คูเปอร์ตอบสั้นๆ ก่อนที่เพตราจะคลี่ยิ้มแล้วเตรียมจะหันหลังเดินเข้ามาในห้อง