BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 32

“คนเลว…” เพตราก่นด่าชายหนุ่มมาตลอดทางก่อนจะเดินออกมายืนอยู่ด้านหลังของห้องรับรองชั้นดาดฟ้า หญิงสาวยืนพิงระเบียงแล้วหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าคลัชท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา หญิงสาวไม่ได้หวังให้โชแปงตามมาเจอเพราะเขาก็คงอยากจะอยู่กับแฟนจริงๆ ของเขาไม่ใช่คู่นอนอย่างเธอ

เฮือก! เด็กสาวสะดุ้งเฮือกทันทีที่มีคนสะกิดหลัง ใบหน้าสะสวยรีบหันไปมองด้วยความอยากรู้ แต่ก็ต้องตกใจเพราะคนที่มาสะกิดหลังคือผู้ชายที่เธอเคยเจอเมื่อหลายวันก่อน…

“คุณคูเปอร์”

“เจอกันอีกแล้วนะคนสวย” คำทักทายของคูเปอร์ทำให้เพตราเผลอยิ้มออกมาอย่างน้อยวันนี้ก็มีคนชมเธอสวยแล้ว

“คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ชมฉันสวย”

“ก็วันนี้คุณสวยมากจริงๆ สนใจมาเป็นคู่ควงของผมไหม” คูเปอร์ก้าวเข้าไปประชิดร่างบางก่อนจะจับปลายผมสีน้ำตาลเข้มขึ้นมาจูบเบาๆ มองเธอด้วยสายตาคาดหวังให้เธอตอบตกลง

“ฉันไม่ค่อยชอบงานแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นเพื่อนดื่มฉันยินดีนะคะ”

“ผมจะได้เห็นคุณเมาอีกแล้วเหรอ”

“อย่าแซวสิคะ” เพตราทำหน้าบูดบึ้งก่อนจะค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวาน ใบหน้าหล่อเหลาของคูเปอร์ค่อยๆ เลื่อนเข้ามาใกล้หมายจะฉกฉวยริมฝีปากเล็ก แต่ทว่าดวงตากลมโตดันเห็นคนกำลังเดินมาทางนี้พอดี เธอจึงผลักคูเปอร์ออกเบาๆ

“คุณเพตราครับ นายให้ผมมาพาคุณเข้าไปในงาน” คนๆ น้ั้นก็คือแดร็กมือขวาคนสนิทของโชแปง เพตราทำหน้าเสียเพราะกลัวว่ามือขวาหนุ่มจะเอาเรื่องที่เธอกำลังจะจูบกับคูเปอร์ไปฟ้องเจ้านายเขา

“ทำไมไม่ให้เขาเดินออกมาตามเพย์เองล่ะคะ”

“เชิญครับ”

“เพย์อยากอยู่ข้างนอก ถ้าใกล้จะกลับแล้วก็ค่อยมาตามเพย์แล้วกัน”

“ผมจะไม่บอกเรื่องเมื่อกี้กับนาย แต่ถ้าให้มาเจอเองผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะครับ” เพตราเบะปากคว่ำลงทันที ดูเหมือนว่าแดร็กก็กำลังขู่ให้เธอกลัวว่าถ้าโชแปงเห็นเธออยู่กับคูเปอร์อีกครั้ง เธอต้องเป็นฝ่ายรับกรรมที่ก่อไว้เอง

“ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป อยู่กับผมไม่มีใครทำอะไรคุณได้หรอก” คูเปอร์เลื่อนมือโอบเอวบางของเพตรา ก่อนจะพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ตั้งใจบอกฝากให้แดร็กไปบอกโชแปงด้วย

“มึงไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงของกูนะ” น้ำเสียงเยือกเย็นของโชแปงดังขึ้น ทำให้เพตรารีบสะบัดตัวออกจากแขนของคูเปอร์ทันที เพราะครั้งที่เธอจูบกับคูเปอร์ก็ทำให้เขาลงโทษเธอเกือบตาย

เพตราหลบสายตาคมกริบของมาเฟียหนุ่มก้มมองปลายเท้าตัวเองอย่างอัตโนมัติ ถึงแม้ว่าเธอจะยังโกรธเคืองเขาอยู่ แต่ก็ไม่อยากให้ทั้งสองคนมีปากเสียงกันฝนงานใหญ่ๆ แบบนี้ เธอไม่ต้องการตกเป็นเป้าสายตาของใคร

“เดินมานี่” โชแปงเปล่งเสียงเยือกเย็นแกมสั่งกับเพตรา เธอจำใจต้องเดินคอตกไปหาเขา ก่อนจะถูกโอบรัดเอวไว้แน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก

“หึ…” คูเปอร์แค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ มองหน้าของโชแปงไร้ซึ่งความหวาดกลัว แน่นอนว่าทั้งสองคนเป็นมาเฟียเหมือนกันจึงไม่ค่อยชอบหน้ากันสักเท่าไหร่

“…ไม่ต้องกลัวนะเด็กดี ไว้เจอกันใหม่” คูเปอร์กล่าวคำลาก่อนก้าวเข้าไปจับเส้นผมเธอขึ้นมาจูบเบาๆ แล้วจึงเดินออกไป

พรึ่บ! เพตราเป็นฝ่ายสะบัดตัวออกจากพันธนาการของโชแปง แล้วเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาไม่พอใจ

“กล้ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้เหรอ” มาเฟียหนุ่มก้าวขาหมายจะกระชากร่างเล็กให้เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนตัวเองอีกครั้ง ทว่าเท้าเล็กกลับก้าวถอยหลังหนีได้ทัน

“ไม่ต้องมายุ่งกับหนู หนูไม่อยากยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว อยากจะตกนรกก็ตกไปคนเดียว อย่าลากหนูลงไปด้วย” ถึงแม้จะรู้ว่าโชแปงอารมณ์ไม่ดีที่เห็นเธออยู่กับคูเปอร์ แต่เธอก็ไม่พอใจที่รู้ว่าเขามีแฟนแล้วและยังมามีความสัมพันธ์ทางกายกับเธออีก

“…”

“ที่เงียบนี่คือไม่มีอะไรจะปฏิเสธใช่ไหม ทำไมไม่เข้าไปอยู่กับแฟนตัวเองล่ะ ออกมายุ่งกับคนอื่นอีกทำไม”

“…”

“หนูไม่อยากยุ่งกับแฟนคนอื่น หนูมีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ คิดจะหลอกกันไปถึงไหน ก็รู้อยู่หรอกว่าอีกไม่กี่เดือนเราก็คงกลายเป็นคนอื่น แต่หนูคงทำใจมีเซ็กซ์กับแฟนคนอื่นไม่ได้หรอกนะ” เพตราระบายความในใจยาวเหยียดมองหน้าคนตัวสูงราวกับคาดหวังคำตอบบางอย่างจากเขา น้ำตาอุ่นชื้นค่อยๆ เอ่อขึ้นมารอบดวงตาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงเงียบทำเหมือนกับว่าทุกอย่างคือเรื่องจริงและเขาไม่มีอะไรจะอธิบาย

“เดินมานี่”

“สั่งอยู่ได้…ฮึก!” น้ำตาหยดแรกไหลลงมาทันทีที่คำพูดแรกของโชแปงเป็นคำสั่งไม่ใช่คำอธิบาย เพตราสะอึกสะอื้นแล้วหันหลังเตรียมจะเดินหนี เธอไม่อยากร้องไห้แสดงความรู้สึกต่อหน้าเขาไปมากกว่านี้

พรึ่บ! ร่างสูงก้าวขายาวๆ เข้าไปหาเธอก่อนจะรั้งเอวเล็กไว้แน่น ถึงแม้ว่าเพตราจะพยายามสะบัดตัวให้หลุดออกจากท่อนแขนแกร่ง แต่โชแปงก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระเสียที