บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 1284
บทที่ 1284 ต่อรองกับเสือเพื่อขอหนังเสือ
“ตอนที่โจมตีภูเขา พวกเราจะเป็นกองหน้า ทำงานที่อันตรายที่สุด ย่อมต้องได้ส่วนแบ่งมากที่สุดเป็นธรรมดา”
กองหน้า?
เถียหูจื่อหัวเราะเยาะอีกครั้ง เขารู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้ สมองคงถูกลาเตะมาแน่ ๆ ไม่เช่นนั้นจะพูดเรื่องโง่ ๆ แบบนี้ได้อย่างไร?
การปล้นสะดม สิ่งที่สำคัญคือต้องใช้กำลังทั้งหมดในคราวเดียว
อะไรที่ว่ากองหน้ากองหลังล้วนเป็นเรื่องไร้สาระ ต้องโจมตีพร้อมกัน ทำให้อีกฝ่ายตกใจ แล้วฆ่าเหมือนฆ่าไก่เชือดหมู นั่นแหละคือวิถีที่ถูกต้อง
มองปราดเดียวก็รู้ ชายหนุ่มคนนี้ต้องเป็นมือใหม่แน่นอน
“ขี้เกียจเสียเวลาพูดกับเจ้า”
“ไอ้โง่ ตอนพวกเจ้าขึ้นเขา ภูเขาอวิ๋นหลานถูกกองทัพชายแดนเหนือล้อมไว้หมดแล้ว คิดหาทางเอาชีวิตรอดก่อนเถอะ แบ่งของที่ปล้น แบ่งย่าของเจ้าสิ!”
พวกโจรกบฏพวกนี้ พูดจาหยาบคายเป็นธรรมดา
ฉินเฟิงไม่ได้สนใจ แต่หนิงหู่ทนฟังไม่ได้แล้ว พูดอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าพูดจาอะไรของเจ้า?”
“เปิดปากก็แม่ ปิดปากก็ย่า เจ้านี่กตัญญูจริง ๆ”
เถียหูจื่อไม่คิดว่า โจรตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง จะกล้าพูดกับเขาแบบนี้ จึงชักดาบที่เอวออกมาทันที พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าพูดอะไรนะ?”
“ข้าเห็นเจ้าอยากตายมากสินะ!”
“ก่อนที่กองทัพใหญ่จะบุกขึ้นเขา ข้าจะฆ่าเจ้าเสียก่อน!”
ตราบใดเถียหูจื่อกล้าลงมือ คนที่จะตายในวินาทีถัดไปย่อมเป็นเขาอย่างแน่นอน แต่ฉินเฟิงยังเล่นไม่พอ จึงยื่นมือห้ามหนิงหู่ไว้
ขณะเดียวกันก็จ้องมองเถียหูจื่อด้วยรอยยิ้ม
“หากพึ่งพาแค่พวกเจ้า ย่อมยากที่จะสำเร็จ ข้านำข่าวสารสำคัญมาด้วย”
“ไม่เพียงแต่จะช่วยพวกเจ้าแก้ไขเรื่องบนภูเขา แต่ยังสามารถเปิดเส้นทางรอดออกจากภูเขาอวิ๋นหลานได้อีกด้วย”
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ป่าเขาที่เดิมเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกก็เงียบลงในทันที
เฉินป๋อหลินตอนนี้เพียงแค่ต้องการมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ จึงก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวทันที จ้องมองฉินเฟิงอย่างไม่วางตา
“สิ่งที่เจ้าพูดเป็นความจริงหรือ?”
“หากเจ้ากล้าหลอกพวกข้า อย่าโทษว่าพวกข้าไม่ไว้หน้า”
ฉินเฟิงยักไหล่ กล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่เชื่อหรือ? คาดว่าพวกเจ้ายังไม่รู้ว่าทำไมกองทัพชายแดนเหนือถึงมาที่นี่ เพื่อปราบปรามพวกเจ้าสินะ?”
เมื่อเห็นทุกคนงุนงง ฉินเฟิงก็เปิดเผยเบื้องลึกอย่างจริงจัง
ภายใต้สายตาของทุกคน ฉินเฟิงยื่นมือชี้ไปที่ภูเขา “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าคนบนภูเขาเป็นใคร?”
เถียหูจื่อไม่ทันคิด ก็หลุดปากออกมาว่า “แน่นอนว่าเป็นหญิงงามที่แต่งงานไปไกลถึงชายแดนเหนือ และยังมีทหารองครักษ์ติดตาม คาดว่าคงเป็นบุตรสาวขุนนาง”
โอ้โห? ไม่เลวนี่!
เถียหูจื่อคนนี้ ดูภายนอกแล้วหยาบกร้าน ไม่คิดว่าภายในจะเป็นคนละเอียดอ่อน
การคาดเดาทั้งหมดของเขา กลับถูกต้องทั้งหมด
เสิ่นชิงฉือแน่นอนว่าเป็นหญิงงาม ในฐานะบุตรสาวของมหาเสนาย่อมเป็นบุตรสาวขุนนางอย่างแน่นอน
ฉินเฟิงพยักหน้าติด ๆ กัน “ถูกต้อง หญิงสาวผู้นี้เป็นบุตรสาวขุนนางจริง ๆ และยังเป็นบุตรสาวของมหาเสนาอีกด้วย”
อะไรนะ?! บุตรสาวของมหาเสนา!
ทันใดนั้นที่นั่นก็วุ่นวายขึ้นมาทันที
แม้แต่เถียหูจื่อผู้หยิ่งยโสยังตกใจจนตัวสั่น
“เจ้าไม่ได้กำลังล้อเล่นใช่หรือไม่? บุตรสาวของมหาเสนาจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
เฉินป๋อหลินก็ตกใจจนหน้าซีด “ไม่น่าแปลกใจที่กองทัพชายแดนเหนือจะมาล้อมปราบ บุตรสาวขุนนางคนสำคัญเช่นนี้”
พวกโจรภูเขารอบ ๆ ต่างก็พากันซุบซิบนินทา
“บุตรสาวของมหาเสนา? มหาเสนาเป็นขุนนางระดับใด?”
“ไอ้โง่! มหาเสนาเป็นผู้ที่อยู่ใต้คนเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น รองจากฝ่าบาทเท่านั้น ยังเป็นขุนนางผู้ปกครองดินแดนอีกด้วย”
“หา? ขุนนางใหญ่ขนาดนั้นเลย? ขั้นใด?”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ