Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1037

สรุปบท ตอนที่ 1037 ทุ่งน้ำค้างแข็งผลึกเร้น: Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์

สรุปตอน ตอนที่ 1037 ทุ่งน้ำค้างแข็งผลึกเร้น – จากเรื่อง Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ โดย Internet

ตอน ตอนที่ 1037 ทุ่งน้ำค้างแข็งผลึกเร้น ของนิยายกำลังภายในเรื่องดัง Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ 1037 ทุ่งน้ำค้างแข็งผลึกเร้น
หลายปีก่อน ยามที่อยู่แหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ในแดนลับอสูรมารอริยะ เพราะเรื่องที่พ่ายแพ้ในเงื้อมือของหลินสวินพาให้ซูซิงเฟิงคับแค้นฝังใจมาจนบัดนี้

หลายปีต่อมา ซูซิงเฟิงไต่เต้าขึ้นสู่รายชื่อศิษย์แกนหลักแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณอย่างราบรื่น เดิมทีคิดว่าเพียงพอจะล้างความอัปยศก่อนหน้านี้ได้แล้ว

แต่ที่ทำให้เขาไม่อาจยอมรับคือ หลินสวินในตอนนี้คือเทพมารหลินที่มีชื่อเสียงเกรียงไกร!

เขาไม่ยอม ไม่เต็มใจ ไม่ยินดีจะถูกหลินสวินบดบังรัศมีอีกครั้ง

ดังนั้นครั้งนี้เมื่อรู้ข่าวว่าหลินสวินปรากฏตัวที่แคว้นหมึกขาว ก็ตั้งใจไปดูศัตรูคู่แค้นที่ทำให้เขาแค้นฝังใจ ให้เห็นกับตาตัวเองว่าจะแข็งแกร่งขึ้นถึงขั้นไหนกันแน่

แต่ยามนี้ในที่สุดซูซิงเฟิงก็เห็นความน่ากลัวของหลินสวินเองกับตัว!

การโจมตีเพียงสามครั้ง เขาก็ถูกสยบโดยตรง ไร้ซึ่งความอนาทร ยิ่งไม่มีพลังขัดขืน ถูกบดขยี้อย่างสิ้นเชิง!

เมื่อเทียบกับหลายปีก่อน หลินสวินในตอนนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนชัดๆ ฝีมือต่อสู้กร้าวแกร่ง อานุภาพอหังการ พาให้ซูซิงเฟิงยังรู้สึกหมดหวัง

ควรรู้ว่าเขาก็เองก็เหยียบย่างบนมกุฎมรรคาแล้วเหมือนกัน แต่ยามที่เผชิญหน้ากับหลินสวิน สิ่งที่แลกมาก็ยังเป็นจุดจบที่ถูกกำราบตามเคย!

และเวลานี้ ในที่สุดซูซิงเฟิงก็เพิ่งประจักษ์แจ้งว่าในช่วงหลายปีมานี้ที่ตนแข็งแกร่งขึ้น หลินสวินเองก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นเดียวกัน แถมยังแกร่งจนห่างชั้นกันลิบลับ!

เขายังสงสัยว่าทั้งแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณ เกรงว่าคงมีแต่เยี่ยนจั่นชิวลงมือด้วยตัวเองเท่านั้นจึงจะมีโอกาสกำราบหลินสวิน

เพียงแต่ไม่รอให้ซูซิงเฟิงคิดมากก็ถูกหลินสวินซัดสลบเหมือด

และจากนั้นครู่หนึ่ง ผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณอีกสิบหกคนที่เหลือต่างก็ถูกกำราบ ไม่มีใครรอด และไม่มีใครหลบหนีได้สักคน

……

เมืองเนินยุทธ์

สียามค่ำคืนเหมือนสายน้ำ แต่ในเมืองกลับสว่างไสว

ผู้ฝึกปราณตัวเปื้อนฝุ่นธุลีคนหนึ่งเพิ่งมาถึงนอกเมือง เตรียมจะเข้าไปในเมือง แต่พอช้อนสายตาขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจก็ปากอ้าตาค้างทันที

บนผนังกำแพงสูงตระหง่าน ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่มีเงาร่างคนแล้วคนเล่าแขวนห้อยอยู่ ล้วนถูกมัดตัวแน่นหนา ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เรียงแถวหน้ากระดาน

และบนนั้นก็เขียนอักษรเลือดตัวใหญ่ที่แสนอุกอาจสะดุดตาแถวหนึ่ง

‘ผู้สืบทอดสำนักใหญ่อันทรงเกียรติส่วนหนึ่ง กลับไม่สนศักดิ์ศรี สมคบคิดกับพวกสวะหมาทมิฬ พฤติกรรมต่ำช้า พาให้ผู้คนเคืองขุ่น ธรรมชาติเกินรับไหว!’

เมื่อเห็นฉากนี้ผู้ฝึกปราณก็สูดหายใจเฮือก ในใจสั่นสะท้าน

ไม่นานนักผู้ฝึกปราณที่รวมตัวกันนอกประตูเมืองก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมองเห็นภาพฉากนี้ต่างพากันหน้าเปลี่ยนสี ตื่นตระหนกไม่สิ้น

“เป็นใครกันถึงกับกล้าแขวนผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณไว้ตรงนี้ ประกาศศักดาต่อธารกำนัล”

ผู้คนมากมายต่างใจสะท้านสะเทือน

เมืองเนินยุทธ์นี้เป็นเมืองที่ใกล้กับแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณมากที่สุด แต่ยามนี้ ผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณกลับถูกมัดตัวแน่นหนา แขวนประจานอยู่บนกำแพงเมือง นี่ก็เห็นได้ชัดว่ากำลังตอกหน้าแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณอยู่!

“สมคบคิดกับเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬหรือ หากเป็นเช่นนี้จริงๆ เจ้าพวกนี้ก็ไร้ยางอายยิ่งแล้ว ใครไม่รู้บ้างว่าพวกหมาทมิฬเหล่านี้เป็นเผ่าหนึ่งที่ผู้ฝึกปราณในใต้หล้าชิงชังมากที่สุด”

และมีคนร้องอุทาน ข่าวที่ตัวอักษรเลือดแถวนั้นเปิดโปงช่างพาให้ผู้คนตกใจเสียจริง หากพิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องจริง ชื่อเสียงของแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณจะต้องแปดเปื้อนอย่างแน่นอน

“ต้องเป็นฝีมือเทพมารหลินแน่นอน! ก็มีแต่เจ้าหมอนี่ที่ใจกล้าทำเรื่องผิดมนุษย์มนาขนาดนี้!”

“ถูกต้อง หลายวันมานี้แดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณไม่ได้ล่าตัวเจ้านั่นตลอดเลยหรือ เห็นชัดๆ ว่าทุกอย่างตรงหน้าก็คือการแก้แค้นจากเจ้านั่น”

ผู้ฝึกปราณส่วนใหญ่ต่างเดาถึงชื่อนี้ออกมาได้โดยไม่ได้นัดหมายตั้งแต่จังหวะแรก ในใจก็ว้าวุ่นไม่หยุด ไม่อาจสงบสติอารมณ์

ก่อนหน้านี้ยามที่ได้ยินข่าวว่าแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณล่าตัวหลินสวิน ยังมีผู้ฝึกปราณไม่น้อยตั้งใจจะชมเรื่องสนุก คิดว่าครั้งนี้เกรงว่าเทพมารหลินคงต้องตกที่นั่งลำบากเท่านั้นแล้ว

แต่ใครเลยจะคิดว่าคืนนี้เอง เทพมารหลินสวินก็สำแดงการตอบโต้!

หนำซ้ำการตอบโต้เช่นนี้ยังไม่ได้ปกปิดใดๆ เผด็จการเป็นที่สุด!

“พอเรื่องนี้แพร่ออกไป แดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณคงไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ แน่ หากไม่เหนือคาด ทั่วทั้งแคว้นหมึกขาวจะเริ่มเปิดฉากมรสุมลูกใหญ่ในคืนนี้…”

มีคนทอดถอนใจ สังหรณ์ใจว่าเรื่องในคืนนี้จะต้องสร้างคลื่นลมที่ไม่อาจคาดเดาได้อย่างแน่นอน

ไกลออกไปหลินสวินและเซียวชิงเหอเก็บสายตากลับมา ต่างฝ่ายต่างสบตากันปราดหนึ่ง พากันหัวเราะอย่างเงียบๆ

“เมื่อของขวัญชิ้นโตนี้ส่งออกไป ทั้งบนล่างแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณต้องเดือดดาลด้วยเหตุนี้เป็นแน่ และเจ้าเดรัจฉานเฒ่าซูคงที่สมคบคิดกับเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ ไม่เพียงต้องแบกรับคำครหา แถมต้องให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่แดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณอีกด้วย หาไม่ ผลกระทบนี้ก็จะเลวร้ายเกินไป”

เซียวชิงเหอหัวเราะร่วนเอ่ยคำ

เขามาจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์สุริยันจันทรา เข้าใจพฤติกรรมการเคลื่อนไหวของสำนักโบราณเหล่านี้เป็นที่สุด เพื่อศักดิ์ศรีและกิตติศัพท์ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเลือกร่วมมือกับเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬอย่างโจ่งแจ้ง หาไม่คงถูกคนทั่วหล้าปรามาสแน่นอน

“แต่น่าเสียดาย ครั้งนี้ไม่ได้พบแม่นางจ้าวจิ่งเซวียนเลย”

เซียวชิงเหอชำเลืองมองหลินสวินปราดหนึ่ง

“ไม่ได้บอกว่านางมุ่งหน้าไปภูเขาเทพไร้มรณะแล้วหรือ พอดีเลย พวกเราก็ต้องไปร่วมศึกประลอง ‘กระดานยอดมกุฎรุ่นเยาว์’ ด้วยเหมือนกัน ถึงตอนนั้นค่อยเจอกันก็ไม่เป็นไร”

สีหน้าหลินสวินราบเรียบ ความจริงแล้วในใจก็รู้สึกเสียดายน้อยๆ เช่นกัน

ครั้งนี้มุ่งหน้ามาแคว้นหมึกขาว เป้าหมายแรกเริ่มของเขาก็แค่อยากพบหน้าค่าตาจ้าวจิ่งเซวียน แต่คิดไม่ถึงเลยว่ายังจะดึงดูดระลอกคลื่นเช่นนี้ขึ้นมาได้

ทอดสายตาไกลออกไป รอบด้านล้วนเป็นน้ำค้างเย็นน้ำแข็งหิมะ ฟ้าดินไพศาล สีขาวเงินทั้งแถบ

“ภูเขาเทพไร้มรณะตั้งอยู่ภายในแดนลี้ลับ หากคิดเข้าไปในนั้นจะต้องข้ามผ่านทุ่งน้ำค้างแข็งผลึกเร้นแถบนี้ให้ได้ก่อน”

เซียวชิงเหอพ่นลมหายใจออกมาหนึ่งเฮือก ไอร้อนเพิ่งจะแผ่กระจายก็ถูกควบแข็งกลายเป็นแท่งน้ำแข็ง ร่วงตุบลงกับพื้น

“ที่แห่งนี้ลือกันว่าเป็นรังเก่าของเผ่าจู๋หลงบรรพกาล หนาวเย็นกรีดกระดูก สัตว์ปีศาจที่จำศีลอยู่ในนั้นมีเป็นฝูง อยากข้ามผ่านอย่างปลอดภัยไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

เซียวชิงเหอแนะนำไปพลาง เหาะเหินมุ่งหน้าพร้อมกับหลินสวินไปพลาง

ยานขนส่งอวกาศถึงจะรวดเร็วถึงขีดสุด แต่ก็เปลืองแรงมหาศาลเช่นเดียวกัน หากไม่จำเป็นหลินสวินก็ไม่อยากขับสมบัติอริยะลำนี้โคลงเคลงข้ามเมืองไป

ยามนี้เหลือเวลาห่างจากการประชันกระดานยอดมกุฎรุ่นเยาว์ราวๆ เจ็ดวัน จากการสันนิษฐานของเซียวชิงเหอ หากไม่เหนือความคาดหมายก็น่าจะเข้าสู่ภูเขาเทพไร้มรณะแห่งนั้นได้ก่อนเวลา

ท่ามกลางลมหิมะเวิ้งว้าง เงาร่างของทั้งคู่ถูกท่วมจมอย่างรวดเร็ว หายลับไปในที่ไกลๆ

ผ่านไปครู่หนึ่งเสียงเข่นฆ่าอันดุเดือดก็ลอยมาจากระยะไกล หลินสวินและเซียวชิงเหอหยุดฝีเท้าทันควัน แผ่จิตรับรู้กระจายออกไป

บริเวณไกลๆ งูเหลือมยักษ์น้ำแข็งลำตัวยาวเต็มพันจั้ง ร่างหนาเท่าบ้านตัวหนึ่งห้อทะยานกลางอากาศ กำลังโรมรันดุเดือดกับชายหนุ่มรูปร่างกำยำคนหนึ่ง

งูเหลือมยักษ์น้ำแข็งทรงพลังไร้เทียมทาน ส่วนหัวมีเขาประหลาดคู่หนึ่งงอกออกมารำไร ถึงกับมีลักษณะจะกลายเป็นมังกร มันห้อทะยานกลางห้วงอากาศ ปลดปล่อยพลังน้ำค้างแข็งและประจุอสนี พาให้ฟ้าดินแถบนี้จมสู่ความสั่นสะเทือน อานุภาพดุร้ายท่วมฟ้า

สามารถกล่าวได้อย่างไม่เกินจริงแม้แต่น้อย ต่อให้ระดับกึ่งราชันมาเอง ก็ต้องฝังร่างอยู่กลางปากสัตว์ตัวนี้แน่นอน!

เพียงแต่เหนือความคาดหมายของหลินสวินและเซียวชิงเหอ ยามนี้งูเหลือมยักษ์น้ำแข็งกลับตกสู่สถานการณ์ถูกควบคุมโดยสิ้นเชิง!

ชายหนุ่มรูปร่างกำยำคนนั้นมีผมยาวดั่งเพลิง มือกำดาบศึกสีเลือดยาวสี่ฉื่อ ตัวดาบคละคลุ้งด้วยแสงสายฟ้า ท่วงท่าอาจอง หยิ่งผยองกำแหง

รูปแบบการต่อสู้ของเขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัวถึงที่สุด ดาบพุ่งดั่งฟ้าคำราม ว่องไวเต็มพิกัดทั้งยังเผด็จการ ไอดาบเจิดจ้าสายแล้วสายเล่านั้นประหนึ่งควบรวมมาจากสายฟ้าแห่งเก้าสวรรค์ พาดขวางกลางฟ้าดิน เปี่ยมด้วยกลิ่นอายทำลายล้างอันน่าสะพรึง พาให้ห้วงอากาศแตกกระจุยกลายเป็นเกลียวคลื่นแผ่กว้างไม่ขาดสาย

เพียงแค่ทอดมองจากไกลๆ ก็ให้บรรยากาศดุกร้าวเผด็จการบีบคั้นแก่ผู้คนได้แล้ว

ปึง!

ขณะที่หลินสวินและเซียวชิงเหอมองไป การต่อสู้ก็จวนจะยุติแล้ว ก็เห็นเงาร่างกำยำดั่งเพลิงสายนั้นห้อทะยานฟ้า ฟันดาบเดียวลงไป ราวกับสายฟ้าสีเลือดร่วงหล่นจากเวิ้งนภา

หัวของงูเหลือมยักษ์น้ำแข็งระเบิดกระจุยดังสนั่น!

แสงอสนีเจิดจรัสส่องสะท้อนบนเงาร่างกำยำที่ยืนถือดาบอยู่ตรงนั้น ทำให้เขาโดดเด่นสง่าสะท้านโลก ราวกับเทพไท้กลางดงดาบ

…………………..