Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1056

ตอนที่ 1056 วิชาแยกฟ้าและเข็มร้อยสวรรค์
น้ำเสียงชิงเหวินเจวี้ยนเพิ่งแผ่วลง แค่ชั่วพริบตาหลินสวินก็นึกถึงเซียวชิงเหอที่ถูกเห็นเป็นผืนผ้าวาด ประสบความทรมานก่อนแพ้พ่าย ไอสังหารที่สั่งสมในใจมานานพลันถาโถมเต็มทรวงอย่างไม่อาจระงับ

“สวรรค์เมตตาหรือไม่ข้าไม่รู้ ข้ารู้เพียงครานี้หากไม่ทำให้ข้าพอใจ เจ้าก็อย่าได้หวังจะออกจากสนามประลอง!”

นัยน์ตาดำของหลินสวินเยียบเย็น กล่าวเน้นทีละคำ ไอสังหารไร้รูปแผ่กระจายจากร่างเขาประหนึ่งกระแสน้ำปกคลุมฟ้าดิน ทำให้อานุภาพพลังเขาเปลี่ยนแปลงฉับพลัน

ชิงเหวินเจวี้ยนหัวเราะ บนหน้าอ่อนโยนแปลกประหลาดเปี่ยมความบ้าคลั่ง กล่าวว่า “เทพมารหลิน ข้าจะรังสรรค์เจ้าเป็นดอกลำโพง รับรองว่าเจ้าต้องพอใจ!”

ตูม!

ยามกล่าววาจาทั้งสองเคลื่อนไหวพร้อมกัน เงาร่างทั้งคู่กลายเป็นสายฟ้าแลบ ดุจดาวหางสองดวงพุ่งเข้าหากัน ระเบิดแสงศักดิ์สิทธิ์แสบตา เสียงกัมปนาทดั่งฟ้าคะนองสะเทือนเก้าสวรรค์

ขณะนี้ศึกใหญ่ได้ปะทุขึ้นแล้ว

ในลานประหนึ่งเตาหลอมผลาญพิภพสองใบเข้าชนกัน ทำให้ห้วงอากาศสั่นสะเทือนไร้ระเบียบ ชั้นบรรยากาศส่งเสียงระเบิด

บนสนามประลองโชควาสนาเต็มไปด้วยหมอกควันโหมกระหน่ำ แสงมรรคพลุ่งพล่านโดยสมบูรณ์ แผ่ไพศาลราวมหาสมุทรไร้ขอบเขต การปะทะของพลังชั้นยอดนั้นทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสี

“แข็งแกร่งนัก!”

“เปรียบเทียบกันแล้ว การประลองนี้ดุเดือดที่สุดโดยไม่ต้องสงสัย ประหนึ่งศึกสุริยันจันทรา พลานุภาพน่าตื่นตา!”

ตรงเชิงเขา ผู้ชมการประลองทุกคนต่างไหวหวั่น

ยอดมกุฎรุ่นเยาว์คนอื่นๆ ที่ยืนอยู่บนยอดเขาก็กำลังจับตามองอย่างใกล้ชิด บัดนี้พวกเขาต่างรู้แล้วว่าเทพมารหลินแข็งแกร่งยิ่ง แต่จะทรงพลังมากแค่ไหนใครก็ไม่อาจให้คำตอบที่แน่ชัด

ในการประลองนี้อาจได้เห็นร่องรอยบ้าง!

ตูม!

บนสนามประลองโชควาสนา ทั้งสองฝ่ายห้ำหั่นดุเดือดแล้วแยกห่าง ผ่านไปครู่หนึ่งที่นั่นจึงฟื้นคืนความสงบ แสงมรรคประกายศักดิ์สิทธิ์นานัปการเลือนหาย

เงาร่างทั้งคู่คุมเชิงกันห่างไกล ยืนอยู่คนละฝั่ง

“สมเป็นเทพมารหลิน ได้ยินว่าหลายวันก่อนเจ้าเคยทำลายสถิติส่วนหนึ่งที่อวิ๋นชิ่งไป๋สร้างไว้เมื่อสิบปีก่อน หากวันนี้ข้าสังหารเจ้าได้ ก็หมายความว่าอวิ๋นชิ่งไป๋เมื่อสิบปีก่อนสู้ข้าในวันนี้ไม่ได้ใช่หรือไม่”

แววตาชิงเหวินเจวี้ยนวาบประกาย มีแสงมรรคเจิดจรัสไหลบ่าอยู่ภายใน

ทันทีที่วาจานี้กล่าวออกมา ผู้แข็งแกร่งสำนักกระบี่เทียมฟ้าต่างสีหน้าไม่น่าดู ถึงกับนำอวิ๋นชิ่งไป๋ที่เหมือนดั่งเทพไท้ในใจพวกเขามาเปรียบเทียบ ช่างเหิมเกริมจริงๆ!

จินมู่อวิ๋นเองก็แค่นเสียงเย็นชา แววตาดุดันเจือความไม่พอใจ

“เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว” หลินสวินสีหน้าเยียบเย็น

เวลานี้ผู้คนมากมายล้วนมองออก แม้ทั้งคู่กำลังสนทนา แต่อานุภาพพลังของพวกเขากลับกำลังพุ่งทะยาน เปลี่ยนเป็นน่าหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม

ชุดหลินสวินส่งเสียงสะบัด ผมดำแผ่สยาย ประหนึ่งเทพมารตื่นขึ้นในกาย!

อีกฟากหนึ่ง รูขุมขนทั่วร่างชิงเหวินเจวี้ยนเปิดกว้าง ประกายศักดิ์สิทธิ์หลากสายพรั่งพรู ทั้งตัวดั่งมีเปลวอัคคีห้อมล้อม ทำให้ห้วงอากาศละแวกใกล้เคียงต่างบิดเบี้ยวร้อนแรง พลานุภาพสะท้านฟ้า

บรรยากาศในลานเปลี่ยนเป็นกดดัน แม้อยู่ห่างไกลกันมากก็ยังทำให้ผู้ฝึกปราณไม่น้อยตรงเชิงเขาสัมผัสได้ถึงความกดดันปิ่มจะหายใจไม่ออก

ตูม!

ชิงเหวินเจวี้ยนบุกโจมตีก่อน เขาเยื้องย่างลอยชาย ก้าวสู่ห้วงอากาศดั่งหงส์เขียวร่ายรำบนเวิ้งฟ้า กลางฝ่ามือปรากฏลายมรรคแถบหนึ่ง ประกายแสงสีแดงชาดพุ่งโจมตีไปข้างหน้า น่าหวาดกลัวอย่างที่สุด

ขณะนี้กลิ่นอายเขาคลั่งระห่ำ พลังฝ่ามือส่องประกายท่วมฟ้า ประหนึ่งทวยเทพออกเคลื่อนไหว สั่นสะเทือนทั่วทั้งลาน

“ยอดวิชามรดกเผ่าหงส์เขียว… วิชาแยกฟ้า!” มีพวกผู้อาวุโสเอ่ยเสียงต่ำ ไหวหวั่นไปกับมัน

เกือบจะเวลาเดียวกัน ทางด้านหลินสวินแผ่ประกายศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์แถบใหญ่ เงาร่างเขาดุจภาพมายา สง่างามไร้มลทิน แต่กลับระเบิดคลื่นพลังวิญญาณหาใดเทียมออกมา

ตูม!

เขากำหมัดสำแดงนัยเร้นลับของเคล็ดวิชาเก้าหมัดสะเทือนสวรรค์ ชั่วพริบตาห้วงอากาศทรุดตัวลง พลังหมัดราวทะลวงผ่านกาลเวลาแต่โบราณ ปะทุพล่านเหนือสนามประลอง

เสียงปะทะสะเทือนโสตดังขึ้นราวภูเขาไฟระเบิด!

ทั้งสองต่อสู้กันดุเดือด รวดเร็วรุนแรงดุจอสนี พลังดั่งบรรพต ต่างสำแดงวิชาต่อสู้ล้ำเลิศ ยึดกุมทุกโอกาส สำแดงความแข็งแกร่งของบุคคลแห่งยุคที่แท้จริงอย่างเต็มที่

แถบเชิงเขาเงียบสนิท ผู้ชมการประลองต่างกลั้นหายใจจดจ่อ จิตวิญญาณปั่นป่วนอลหม่าน

ต่อให้เป็นเหล่ายอดมกุฎรุ่นเยาว์ที่ยืนตระหง่านบนยอดเขาแต่ละยอด เวลานี้ล้วนเผยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง ดวงตาไม่แม้แต่จะกะพริบ ด้วยเกรงจะพลาดรายละเอียดอะไรไป

ตูม!

นิ้วมือชิงเหวินเจวี้ยนดุจคมดาบแหลมคมคู่หนึ่ง ห้อมล้อมเพลิงศักดิ์สิทธิ์สีชาด เฉือนตัดห้วงอากาศแหลกสะบั้น เปลวเพลิงโหมกระหน่ำ ยามทอดสายตามอง กลางสนามประลองลมฝ่ามือดุจอัคคี แปรเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิง

การเคลื่อนไหวเขาแคล่วคล่องดุจหงส์เขียวโฉบเวิ้งฟ้า มีความเร็วสูงสุดที่ทำให้ผู้คนสับสนตาลาย กลิ่นอายชวนประหวั่นดั่งวิญญาณเทพสัญจรผ่านเปลวเพลิง

หลินสวินใช้ก้าวย่างชือน้ำแข็งปะทะกลับอย่างรวดเร็วเช่นกัน พลังหมัดเรียบง่ายธรรมดา ไม่เจือกลิ่นอายผลาญเผาเพียงเสี้ยว แต่ทุกหมัดต่างมีอานุภาพสะท้านฟ้าสะเทือนดิน ไม่ถอยหลีกแม้แต่น้อย

ชั่วพริบตากลางฟ้าดินเต็มไปด้วยเสียงครั่นครืน เสมือนมีหงส์เขียวส่งเสียงเดือดดาล เสียงเทพมารกู่ก้อง

ทั้งสองห้ำหั่นกันดุเดือด เพลิงศักดิ์สิทธิ์สีชาดกับประกายอัศจรรย์สีเขียวแผ่ลอย ระเบิดแสงไร้สิ้นสุดปกคลุมสนามประลอง

“ไม่เลวๆ!”

ขณะนี้เห็นได้ว่าชิงเหวินเจวี้ยนตื่นเต้นนัก ใบหน้างามประหลาดหล่อเหลาปรากฏสีแดงเรื่อราววิกลจริต เขาหัวเราะลั่น กลิ่นอายทรงพลังยิ่งกว่าเดิม

ทั่วร่างเขาปรากฏมายาโคมเขียวเก่าแก่มากมาย เพลิงศักดิ์สิทธิ์พร่างพราว ลักษณ์ประหลาดสะเทือนใต้หล้า นี่คือสิ่งสะท้อนถึงวิชาลับมหามรรค

คือพลานุภาพที่แข็งแกร่งที่สุดของมรดกวิชาแยกฟ้าแห่งเผ่าหงส์เขียว โคมเขียวเรืองอัคคี สามารถแหวกทลายเวิ้งฟ้า!

ทว่าแม้เขาจะแข็งแกร่ง หลินสวินก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน ยามขยับเคลื่อนพลังหมัดแผ่ไพศาล สะท้านฟ้าครอบปฐพี ปั่นป่วนทลายห้วงอากาศ

การต่อสู้ระหว่างทั้งคู่ช่างน่าตื่นตะลึง แค่เพิ่งเริ่มต้นก็ปรากฏพลานุภาพที่เหนือกว่าขอบเขตมกุฎทั่วไป วิชามรรคยิ่งใหญ่เกรียงไกร ประกายแสงล้นฟ้า