Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1082

พวกเขาเห็นตนเป็นอะไร

ต้นหญ้าอ่อน?

เหยื่อ?

มดที่สามารถเหยียบย่ำได้?

หลินสวินไม่ได้โง่ เขารู้ดีว่านี่ก็คือความจริง

ในสายตาของเหล่าสำนักโบราณที่เย่อหยิ่ง คนที่ไร้พรรคไร้สำนักและหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างเขา แม้จะสะดุดตาบ้าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้น่ากลัวมากนัก

ในอดีตที่ผ่านมาก็ใช่ว่าจะไม่มีคนยอดเยี่ยมเช่นนี้โผล่ออกมา แต่ด้วยภูมิหลังที่ต่ำต้อยจึงถูกเหล่าสำนักโบราณเหยียบย่ำและกดข่มตามอำเภอใจ

บางคนต่อต้าน แต่ส่วนใหญ่ล้วนจบชีวิตลงพร้อมความแค้น

ไม่มีเหตุผลอื่น นอกจากพลังของตนยากจะต่อสู้กับสำนักโบราณ ยากเกินไป!

ทว่ารู้ก็ส่วนรู้ แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าหลินสวินจะก้มหัว!

หากเป็นเช่นนั้น เขาคงไม่ใช่หลินสวินแล้ว

ตอนนี้เขายืนอยู่บนเกาะเล็กๆ แห่งหนึ่ง กวาดสายตาเย็นชาทอดมองไปยังทุกคนบนฝั่ง นึกถึงการถูกไล่ล่าทั้งหมดหลังจากตนเข้ามาในดินแดนรกร้างโบราณ เพลิงโทสะและความเกลียดชังที่สะสมอยู่ในใจราวกับลุกโชนจนแทบจะควบคุมไม่อยู่

จากนั้นหลินสวินสูดหายใจเข้าลึกๆ เก็บสายตากลับมา

ทะเลหมากดาราถูกปกคลุมไปด้วยพลังต้องห้าม มองจากโลกภายนอก เห็นเพียงแค่ภาพประกายดวงดาวแผ่ซ่านและหมู่เกาะที่ราวกับตัวหมาก

หลินสวินยืนในนั้นก็เหมือนดั่งยืนอยู่ในค่ายกลใหญ่ ถูกพลังต้องห้ามครอบคลุม โลกภายนอกไม่สามารถมองเห็นเงาร่างของเขาได้

สวบ!

หลินสวินเริ่มลงมืออย่างไม่รีรอ

เขาก้าวย่างตามตำแหน่งดวงดาว เงาร่างวูบไหวราวกับลำแสง โลดแล่นอยู่ระหว่างเกาะต่างๆ

แต่ในมือ กลับทำมุทราวิชาลับอยู่ตลอดเวลา

ฮูม

ภาพที่น่าทึ่งปรากฏขึ้นมา ในทะเลหมากดาราประกายดวงดาวพลิกตลบไปมาราวกับหมอกเคลื่อน จู่ๆ ก็ผันผวนขึ้นมา คลื่นต้องห้ามที่คลุมเครือก็แผ่กระจายพลุ่งพล่านประหนึ่งกระแสน้ำ โดยมีหลินสวินเป็นศูนย์กลาง

ครู่ใหญ่หลินสวินถึงหยุดการกระทำในมือ ยืนอยู่บนเกาะสันโดษ หน้าผากเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ สูญเสียพลังอย่างมาก

‘ค่ายกลใหญ่วัฏจักรดารานี่น่ากลัวเกินไป ต้องพยายามสุดความสามารถจึงพอจะใช้อานุภาพได้เพียงหนึ่งในพัน แต่ว่า…’

หลินสวินนั่งขัดสมาธิบนพื้น สูดหายใจเข้าลึกๆ สายตาเย็นเยียบ ‘เพียงพอแล้ว!’

ในสมองของเขา ภาพแผนภาพวัฏจักรดาราค่อยๆ โคจร แผ่ระลอกคลื่นประหลาด นี่ก็คือความมั่นใจของหลินสวิน

…

“เอ๊ะ!”

ทันใดนั้นที่ริมชายฝั่งพลันมีคนร้องออกมา “รีบดูเร็ว พลังต้องห้ามบนทะเลหมากดารากำลังหายไปอย่างรวดเร็ว! ”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ผู้แข็งแกร่งแต่ละขุมอำนาจที่รออยู่ที่นั่นนานแล้วต่างสังเกตเห็นภาพนี้ทันที สายตาเป็นประกาย

พลันเห็นว่าบนทะเลหมากดารา ประกายดวงดาวที่ราวกับภาพฝันเป็นเหมือนกระแสน้ำลง ถดถอยและหายไปด้วยความเร็วที่น่าตกใจ เผยให้เห็นพื้นผิวทะเลสีเงินยวงและเกาะรูปร่างแปลกประหลาดมากมาย

ไม่มีประกายดวงดาวบดบัง ทะเลหมากดาราอันยิ่งใหญ่ เปลี่ยนเป็นแจ่มชัดกว้างใหญ่และบริสุทธิ์

“แม้แต่พลังต้องห้ามที่น่ากลัวและชวนกดดันนั่นก็จางหายไปด้วย!”

หม่าหยวนชิงตื่นเต้น รู้สึกผ่อนคลายอย่างที่สุดไปทั่วทั้งตัว

“หายไปแล้วจริงๆ”

“เรื่องดี!”

“แต่เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้อย่างไร”

“ปัญหานี้ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือ พลังต้องห้ามของทะเลหมากดารานี่ไม่สามารถข่มขวัญพวกเราได้อีก!”

ซั่งเหวินจิ่นแห่งแดนพิสุทธิ์อมตะ เหยียนอวิ๋นจื่อแห่งสำนักยุทธ์สมุทรคราม เซียวจิงหงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณ โก่วหยางซิวแห่งเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ…

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าล้วนสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของคลื่นพลังต้องห้ามของทะเลหมากดาราในทันที ต่างเผยความดีใจออกมา

ก่อนหน้านี้ที่พวกเขารออยู่ที่นี่ ไม่กล้าเข้าไปในทะเลหมากดารา ก็เพราะทะเลแห่งนี้น่ากลัวมาก ปกคลุมไปด้วยพลังต้องห้ามไร้เทียมทาน

แม้จะเป็นอริยะบังเอิญเข้าไป ก็มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะหลงทาง ถูกขังอยู่ในนั้นตลอดไป

ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาอยากจะเล่นงานหลินสวิน ก็ทำได้แค่รออยู่นอกทะเลหมากดารา

แต่ตอนนี้…

ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว!

“เช่นนี้ แม้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนหลินสวินอยากหลบอยู่ในทะเลหมากดาราไม่ออกมาก็เป็นไปไม่ได้แล้ว!”

โก่วเหยียนเจินตะโกนอย่างตื่นเต้น

ในเวลาเดียวกันคนอื่นๆ เองก็ตอบสนอง สายตาต่างวับวาวคลุมเครือ

สวบ!

ทันใดนั้นในกองกำลังของแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ ชายชราชุดคลุมเทาคนหนึ่งโฉบออกไป ทะยานผ่านห้วงอากาศไปยังทะเลหมากดารา

โหวเทียนจง!

นี่คือสัตว์ประหลาดเฒ่าที่เพิ่งบรรลุอมตะเคราะห์ขั้นหนึ่ง

“อยากชิงสังหารหลินสวินก่อนหรือ เป็นไปไม่ได้!”

ในเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬ ชายกลางคนเคราโค้งในชุดคลุมเลือดยิ้มเยาะ ตอนที่พูด เงาร่างก็พุ่งออกมา ไปยังทะเลหมากดาราราวกับกระแสน้ำสีเลือด

“ควรลงมือแล้ว!”

“ไป!”

“พวกเจ้าอยู่ที่นี่ ครั้งนี้ทะเลหมากดาราเกิดการเปลี่ยนแปลงยิ่งใหญ่ แม้พลังต้องห้ามจางหายไป แต่ยากจะรับประกันว่าจะไม่ปรากฏอันตรายใดๆ”

จากนั้นผู้แข็งแกร่งระดับราชันคนแล้วคนเล่าต่างทะยานเข้าไปในทะเลหมากดารา

อีกทั้งด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย ทุกขุมอำนาจล้วนมีระดับราชันอย่างมากก็หนึ่งถึงสองคนเข้าไปภายใน ส่วนคนอื่นๆ รอฟังข่าว

“ครั้งนี้เทพมารหลินตายแน่!”

ไม่ว่าจะเป็นข่งหลิง อวี่หลิงคง หลี่ชิงผิง หรือโก่วเหยียนเจิน ล้วนมั่นใจมาก ในใจต่างคาดหวัง

ราชันออกโจมตี ทั้งยังมีวิธีป้องกันสมบัติอริยะและกระบวนผนึกมรรคราชันตั้งนานแล้ว การฆ่าหลินสวินก็ย่อมง่ายดายราวกับหั่นผักหั่นปลา ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงอะไร