Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1090

สำนักกระบี่เทียมฟ้ามีอริยะออกเดินทาง!

ข่าวปิดบังไม่ได้สิ้นเชิง อีกทั้งสำนักกระบี่เทียมฟ้าก็ไม่คิดปกปิด

เพราะการโจมตีที่พวกเขาเจอครั้งนี้มากเกินไปจริงๆ ชื่อเสียงสำนักล้วนได้รับผลกระทบ ต้องรีบลบล้างความอัปยศฟื้นคืนสถานการณ์

“เป็นอริยะวิถีกระบี่ฟางหลิงซู่ที่บรรลุอริยะเมื่อสามพันปีก่อน!”

ไม่ช้าก็มีข่าวที่เชื่อถือได้แพร่ออกมา ก่อให้เกิดความตกตะลึงทั้งใต้หล้า

ฟางหลิงซู่เป็นถึงอริยะที่เจิดจรัสหาใดเปรียบคนหนึ่ง ยามกลายเป็นอริยะเมื่อสามพันปีก่อนได้จุดชนวนความอึกทึกครึกโครมอย่างไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เท่า ในตอนนั้นดึงดูดสัตว์ประหลาดเฒ่าของสำนักโบราณไม่รู้เท่าไหร่ให้มุ่งหน้ามายังสำนักกระบี่เทียมฟ้าเพื่อแสดงความยินดี!

“กี่ปีแล้วที่อริยะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก คิดไม่ถึงว่าคราวนี้ใต้เท้าฟางหลิงซู่จะออกเคลื่อนไหวเพราะเทพมารหลินคนเดียว!”

ผู้ฝึกปราณมากมายใจสั่นสะท้าน

อริยะออกเดินทาง ประโยคนี้คือเรื่องใหญ่ที่อึกทึกครึกโครหาใดเปรียบ!

“เล่าลือว่าทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นจากกระบี่เทียมฟ้า สมบัติอริยะชิ้นนี้คือสิ่งที่บรรพจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักกระบี่เทียมฟ้าเหลือไว้ ไม่อาจสูญเสียไปได้ ปัจจุบันกระบี่อริยะเล่มนี้เหมือนจะถูกเทพมารหลินกำราบไว้ที่ทะเลหมากดารา”

“ไป พวกเราก็ไปทะเลหมากดาราดูบ้าง กี่ปีแล้วที่ไม่เคยเห็นอริยะออกเดินทางด้วยตัวเอง ครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะเปิดฉากคลื่นลมใหญ่ระดับใด!”

อริยะออกเดินทางดึงดูดความสนใจทั่วหล้า คำวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับฟางหลิงซู่กลายเป็นประเด็นที่ได้รับความสนใจที่สุดทันที

แต่ไม่นานก็มีข่าวชวนตะลึงแพร่ออกมา…

“อริยะเมี่ยวหวาแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ออกจากด่าน นั่งเกี้ยวสมบัติปักษาเทพออกจากแคว้นกู่ชาง มุ่งหน้าไปยังทะเลหมากดาราแล้ว!”

เมี่ยวหวา อริยะหญิงที่ทำใต้หล้าตกตะลึงเมื่อหลายพันปีก่อน!

ชั่วขณะทั้งใต้หล้าต่างอื้ออึงด้วยเหตุนี้ เปิดฉากความปั่นป่วนโกลาหล ผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนตกตะลึงอ้าปากค้าง

อริยะอีกคนออกเดินทางแล้ว?

เทพมารหลินก่อเรื่องใหญ่ขนาดไหนกันถึงทำให้อริยะต่างนั่งไม่ติด

แต่ยังไม่รอให้คนทั่วไปตื่นจากความตระหนก ก็มีข่าวแล้วข่าวเล่าทยอยแพร่ออกมา ก่อเกิดคลื่นลมที่ทำให้คนนับไม่ถ้วนคาดไม่ถึงอย่างไม่เคยมีมาก่อน

“อริยะเต้าคุนแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณกราดเกรี้ยว เอ่ยวาจาว่าจะสังหารเทพมารหลินเพื่อเป็นตัวอย่าง!”

“อริยะเพชฌฆาตเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬออกจากด่าน…”

“แดนพิสุทธิ์อมตะ…”

“สำนักยุทธ์สมุทรคราม…”

สัตว์ประหลาดเฒ่าที่ก้าวสู่อริยมรรคคนแล้วคนเล่าออกเคลื่อนไหว สะเทือนใต้หล้าโดยสมบูรณ์ ทำให้เมฆลมบนโลกปั่นป่วน ผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนตื่นตระหนกหาใดเปรียบ เทพมารหลินนี่ทำให้เหล่าอริยะกราดเกรี้ยวแล้ว!

อริยะปรากฏตัวบนโลก เดิมก็เพียงพอก่อให้เกิดคลื่นถาโถมทั้งใต้หล้าแล้ว

แต่ปัจจุบันอริยะมากมายออกเคลื่อนพลพร้อมกัน ทั้งจ่อปลายทวนเข้าใส่เทพมารหลิน คนหนุ่มที่ตัวคนเดียว นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่ไม่เคยมีมาก่อน!

“อาศัยเพียงจุดนี้ ต่อให้ครั้งนี้เทพมารหลินประสบเคราะห์ถึงแก่ความตาย ก็พอจะตายไปอย่างไม่เสียดายแล้ว ถึงอย่างไรในหมู่คนรุ่นเยาว์ ใครเล่าจะสามารถดึงให้เหล่าอริยะลงมือได้เหมือนเขา”

มีคนทอดถอนใจ

“เป็นถึงอริยะแต่กลับไม่สนฐานะ ไปจัดการคนรุ่นหลังคนหนึ่ง นี่มันระรานคนอื่นชัดๆ”

“เฮ้อ ปรารถนาให้คนหนึ่งเด่นผงาดด้วยตัวเองยากเหลือเกิน! เหมือนเทพมารหลินที่ไร้เทียมทานเจิดจรัสแค่ไหน แต่ตอนนี้กลับต้องเผชิญหน้าการหมายหัวจากเหล่าอริยะ เขา… จะมีโอกาสรอดชีวิตได้อย่างไร”

บ้างเป็นห่วงสถานการณ์ของหลินสวิน

ใต้หล้าคลื่นลมปั่นป่วน เหล่าอริยะออกปฏิบัติการเพราะเทพมารหลินคนเดียว ทำให้สำนักโบราณมากมายบนโลกล้วนไม่อาจสงบใจ สายตาถูกดึงดูด

…

“ต่ำช้า!”

เมื่อทราบข่าว เซียวชิงเหอที่เพิ่งกลับตำหนักศักดิ์สิทธิ์สุริยันจันทราโกรธจนสั่นไปทั้งตัว แต่หลังจากใจเย็นลงก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรงหาใดเปรียบ

เหล่าอริยะออกเคลื่อนไหว ถึงแม้เขาอยากช่วยก็เปล่าประโยชน์!

ต่อให้เขาจะขอให้สำนักยื่นมือช่วยเหลือ แต่… สำนักไหนเล่าจะไปเผชิญหน้ากับอริยะพวกนั้นเพื่อคนนอก

เซียวชิงเหอรู้สึกถึงความโศกเศร้าอย่างไม่มีอะไรยิ่งใหญ่เท่า เขาค้นพบเป็นครั้งแรกว่า ยามไม่มีพลังที่แข็งแกร่งพอ แม้แต่ไปช่วยสหายก็เปลี่ยนเป็นยากลำบากและหมดหนทางเช่นนี้!

…

“พวกเจ้า ไม่ช้าก็เร็วต้องกรรมตามสนอง!”

เมื่อจ้าวจิ่งเซวียนทราบข่าว ใจพลันเจ็บปวดอย่างไม่อาจอธิบาย ใบหน้างามซีดเผือด

นางรู้ดีว่าตนไร้กำลังไปขัดขวาง ดังนั้นจึงคิดออกจากสำนักกลับโลกชั้นล่าง หมายไปขอความช่วยเหลือจากบิดามารดาโดยไม่ลังเล

แต่ยังไม่รอให้นางออกจากสำนักก็ถูกเบื้องบนขัดขวาง ถูก ‘เชิญ’ ให้ปิดด่านหลังเขา ตัดขาดการติดต่อกับโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง

นี่ทำให้จ้าวจิ่งเซวียนหนาวเยือกในใจอย่างที่สุด!

…

โครม!

ศาลบรรพชนตระกูลเยี่ยแห่งเขาจื่อเวย

เท้าข้างหนึ่งของเยี่ยเฉินถีบเปิดประตูโถงที่ปิดสนิท

“ผู้อาวุโสตระกูล หากท่านหลบหน้าข้าอีก เชื่อไหมว่าข้าจะถล่มที่พักท่านให้ราบ!”

เยี่ยเฉินตะโกนลั่น ท่าทีเหิมเกริมน่ากลัว

ห่างออกไป คนเบื้องบนของตระกูลเยี่ยมากมายมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ยิ้มขื่นไม่หยุด