Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1112

เจ้าคางคกสั่นสะท้านไปทั้งตัว ถูกจ้องจนเกิดความกลัวขึ้นในใจ รีบร้อนพูดว่า “สัตว์ประหลาดยุคโบราณไม่มีอะไรพิเศษหรอก เทียบกับบุคคลขอบเขตมกุฎยุคปัจจุบัน ก็แค่เวลาเก็บตัวจำศีลนานกว่าหน่อยหนึ่ง รากฐานพลังที่สะสมไว้น่ากลัวกว่าหน่อยหนึ่ง พลังมหามรรคที่ครอบครองล้ำเลิศกว่าหน่อยหนึ่ง… เท่านั้นเอง”

หลินสวินสายตาลุ่มลึก จับจ้องเจ้าคางคกพลางกล่าวว่า “ไม่เคยกลายเป็นราชัน ไม่อาจมีอายุยืนยาม เก็บตัวเงียบมาตั้งแต่ยุคบรรพกาลกระทั่งตอนนี้ ผ่านกาลเวลาไม่รู้ยาวนานเพียงไหน แต่ยังคงรักษาอายุขัยให้อ่อนวัยได้ นี่ไม่เรียกพิเศษหรือ”

เจ้าคางคกหนาวสะท้านไปทั้งตัว “ข้าเตือนเจ้าก่อนเลยนะ อย่ามาคิดพิเรนทร์กับข้า ข้าสาบานว่าแม้ตายก็จะไม่ยอมเด็ดขาด!”

อาหลู่ชิงเอ่ยปาก ถ่มน้ำลายครั้งหนึ่ง “เจ้าไม่ใช่เซียนสาวธิดาเทพสักหน่อย ต้องตาบอดถึงจะคิดพิเรนทร์กับเจ้าได้ แต่จะว่าไป รูปลักษณ์เช่นนี้ของเจ้าก็งดงามมากจริงๆ งดงามกว่าพวกผู้หญิงบนโลกนี้บางคนเสียอีก”

พูดจนจบเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มซุกซน

เจ้าคางคกโกรธจนแทบจะเข้าไปตีกับเจ้าคนเถื่อนนี่ ที่เขาชิงชังที่สุดก็คือเอารูปโฉมของเขาไปเทียบกับผู้หญิง!

จากนั้นเขาก็ถอนหายใจกล่าวว่า “อายุขัยของสรรพสัตว์อยู่ภายใต้อำนาจของกฎเกณฑ์แห่งกาลเวลา ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ นอกเสียจากทลายอุปสรรคแห่งกาลเวลาถึงสามารถดำรงอยู่นิจนิรันดร์ แต่นี่แทบเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ขนาดอริยะยังหลุดพ้นพันธนาการแห่งกาลเวลาได้ยาก”

“แม้สัตว์ประหลาดยุคโบราณจะมีพลังแฝงที่สามารถรักษาความอ่อนเยาว์ได้ ทว่าไม่ใช่พวกเขาจะร้ายกาจมากมายถึงขั้นสามารถหลบหนีการกัดเซาะของกาลเวลาได้ แต่เป็นเพราะพวกเขาล้วนเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ถูกฝังอยู่ใต้หิมะต่างหาก!”

“เมล็ดพันธุ์หรือ” หลินสวินเอ่ย

“ใช่ ใช้วิธีต้องห้ามขั้นสูงสุดผนึกพลังแฝง พลังชีวิตและพลังทั้งหมดไว้ ก็สามารถหลบเลี่ยงการกัดเซาะของกาลเวลา เหมือนกับเมล็ดพันธุ์ที่ฝังใต้หิมะ ขอเพียงสลายผนึกแล้วปลูกเมล็ดพันธุ์ลงอีกครั้ง ก็สามารถเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ออกดอกออกผล”

เจ้าคางคกกังวลใจว่าจะถูกหลินสวินนำมาชำแหละศึกษา จึงเล่าเรื่องสัตว์ประหลาดยุคโบราณที่ตนรู้ออกมาทุกเรื่อง

“แต่ว่า เมล็ดพันธุ์ไม่ใช่ใครก็เป็นได้!”

พูดถึงตอนท้ายเจ้าคางคกสีหน้าเคร่งขรึม “เรื่องราวในโลกมีขึ้นมีลง กาลเวลาเปลี่ยนผัน นี่เป็นกฎระเบียบแห่งการโคจรของใต้หล้า ต่อหน้ากาลเวลาก็เหมือนเป็นข้าวเมล็ดหนึ่งในมหาสมุทรกว้างใหญ่”

“หากหมายหลบเลี่ยงการกร่อนเซาะของกาลเวลา ฝังเมล็ดพันธุ์ในหิมะ ทำให้มีโอกาสได้ตื่นขึ้นและถือกำเนิดอีกครั้ง ไม่เพียงต้องสิ้นเปลืองทรัพยากรและพลังเหลือคณา หนำซ้ำยังต้องเดิมพันกับชะตาฟ้าดินอีกด้วย!”

“ถ้าโชคดี เมล็ดพันธุ์ก็จะมีความเป็นไปได้ที่จะผลิดอกอีกครั้ง”

“ถ้าโชคร้าย ถูกทับถมจนไม่อาจกลับมาได้ ก็แปลว่าตาย!”

“ในสถานการณ์เช่นนี้ มีเพียงขุมอำนาจกับสำนักใหญ่ที่ภูมิหลังน่ากลัวไร้ที่สิ้นสุดถึงสามารถวางแผนล่วงหน้า ฝังเมล็ดพันธุ์ลงไปได้”

เมื่อฟังถึงตรงนี้หลินสวินก็สะท้านในใจ เอ่ยว่า “นี่หมายความว่า สัตว์ประหลาดยุคโบราณที่สามารถตื่นขึ้นและถือกำเนิดอย่างโดดเด่น ทุกคนต่างชนะเดิมพันชะตาฟ้าดินใช่หรือไม่ ส่วนเหล่าสัตว์ประหลาดยุคโบราณอื่นๆ ที่ไม่ได้ถือกำเนิด เป็นไปได้สูงว่าจะไม่อาจฟื้นคืนชีวิตได้อีกหรือ”

เจ้าคางคกพยักหน้า “ถูกต้องตามนี้”

หลินสวินครุ่นคิด “สันนิษฐานเช่นนี้ สัตว์ประหลาดยุคโบราณที่ฟื้นคืนชีวิตในปัจจุบันทุกคน ล้วนเป็นบุคคลระดับผู้กล้าที่แข็งแกร่งที่สุดของแต่ละขุมอำนาจเก่าแก่ใช่หรือไม่”

เจ้าคางคกพยักหน้าอีกครั้งหนึ่ง “การผนึกเมล็ดพันธุ์สิ้นเปลืองทรัพยากรและพลังมากอย่างที่สุด ตามที่ข้ารู้มา ขุมอำนาจบรรพกาลบางส่วน เพียงเพื่อทำให้ผู้กล้าบางคนตื่นขึ้นในมหายุคในอนาคตได้ ก็ใช้พลังของเผ่าจนสิ้น หลั่งเลือดหัวใจจนหมดเพื่อเดิมพันโชคชะตาของทั้งเผ่า!”

“ในสถานการณ์เช่นนี้ เมล็ดพันธุ์ที่ถูกผนึกจะเป็นคนธรรมดาได้หรือ ถึงกับพูดได้ว่าเมล็ดพันธุ์ที่ถูกผนึกทั้งหมดล้วนมีรากฐานพลังและคุณสมบัติบรรลุขอบเขตมกุฎระดับราชัน ไม่ว่าจะเป็นรากฐานพลัง พรสวรรค์ หรือแก่นกระดูก ต่างไม่ด้อยไปกว่าผู้กล้าขอบเขตมกุฎคนใดในปัจจุบัน ที่พวกเขาขาดก็คือโอกาสการกลายเป็นราชันครั้งหนึ่งเท่านั้น!”

หลินสวินเข้าใจถ่องแท้แล้ว มิน่าถึงถูกมองว่าเป็น ‘สัตว์ประหลาด’ นี่เป็นเหล่าผู้แข็งแกร่งที่สุดที่สามารถเป็นราชันได้ ซึ่งขุมอำนาจบรรพกาลใช้พลังทั้งหมดเลือกออกมา!

หากศุภโชคมหายุคแห่งการกลายเป็นขอบเขตมกุฎระดับราชันมีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาล คาดเดาได้เลยว่าสัตว์ประหลาดยุคโบราณเหล่านี้ย่อมไม่เลือกจำศีลเก็บตัวและรอคอยแน่ เกรงว่าคงเป็นราชันตั้งนานแล้ว

‘จำศีลเก็บตัวและรอคอยในกาลเวลาไร้ที่สิ้นสุด เพียงเพื่อรอมหายุคครั้งนี้…’

ในใจหลินสวินออกจะสั่นสะท้านอย่างเลี่ยงไม่ได้

เป็นครั้งแรกที่พบว่าวิถีแห่งมหามรรคโหดร้ายขนาดนี้!

หากเกิดไม่ถูกเวลา แม้มีคุณสมบัติของผู้กล้า สง่างามไร้เทียมทาน ก็เกรงว่าจะไม่เหลืออะไรเลย!

ยังดีที่สำหรับบุคคลขอบเขตมกุฎรุ่นปัจจุบันแล้ว อย่างน้อยพวกเขาก็โชคดี เพราะมหายุคครั้งนี้มาเยือนในยุคสมัยที่พวกเขาอยู่!

อีกทั้งหลินสวินก็พอจะตัดสินได้คร่าวๆ แล้วว่า สัตว์ประหลาดยุคโบราณที่ว่าก็มีความแตกต่างไป

บ้างจำศีลยาวนาน ถูกฝังปิดผนึก เริ่มเก็บตัวตั้งแต่ยุคบรรพกาล

บ้างจำศีลสั้น เหมือนฉู่จงเทียนที่เริ่มเก็บตัวเมื่อพันปีก่อน

นี่ก็หมายความว่า ตั้งแต่บรรพกาลถึงปัจจุบันล้วนมีสัตว์ประหลาดที่ถูกฝังผิดผนึกในยุคต่างๆ

แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะมีมากมายนัก!

ก็เหมือนที่เจ้าคางคกพูด ต้องการปิดผนึกฝังเมล็ดพันธุ์ มีราคาที่ต้องจ่ายมหาศาล ทั้งยังต้องเดิมพันอีก แม้จะปิดฝังเอาไว้แต่ก็เป็นไปได้สูงที่จะไม่ตื่นขึ้นมาอีก!

“พลังต่อสู้ของสัตว์ประหลาดยุคโบราณเป็นอย่างไร” นี่ถึงเป็นสิ่งที่หลินสวินสนใจที่สุด

เจ้าคางคกพลันจองหองขึ้นมา โอหังคับฟ้า พูดอย่างหยิ่งผยองว่า “ว่ากันด้วยรากฐานพลังอาจจะไม่ต่างจากข้า แต่ถ้าว่ากันด้วยพลังต่อสู้ คนที่แข็งแกร่งกว่าข้าก็มีแต่ปะติ๋วเดียว”

“ปะติ๋วเดียวนี่เท่าไร” หลินสวินถาม

เจ้าคางคกกระแอมหนึ่งครั้ง “เรื่องนี้ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร เอาเป็นว่าไม่ได้มีมากนักหรอก อย่างไรเสียบุคคลแห่งยุคเหมือนอย่างข้าก็พบเจอได้ยากจริงๆ”

อาหลู่พลันดูถูก “เจ้าคางคกนี่คุยโม้ ปากดีชะมัด!”

“เจ้าไสหัวไปเลย!” เจ้าคางคกโกรธจนเข่นเขี้ยว เจ้าคนเถื่อนผู้นี้ชอบประชันกับตนตลอด ช่างพาให้คนชิงชังนัก!

ทั้งสองเริ่มทะเลาะกันเองอีกแล้ว หลินสวินคร้านจะสนใจ

หากหญิงลึกลับผู้นั้นคาดคะเนได้ถูกต้อง จากตอนนี้ถึงช่วงมหายุคมาเยือน อย่างมากก็เหลือแค่เดือนเดียว