Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 1137

หลินสวินเองก็อึ้งงันน้อยๆ สีหน้าดูผิดประหลาดไป

“มัวอึ้งอะไรอยู่ มอบบรรณาการของเจ้าสิ” ชายจมูกเหยี่ยวงองุ้มขมวดคิ้วกล่าว

ผู้คนล้วนอดสงสัยใคร่รู้ไม่ได้ ยืดคอชะเง้อ ตั้งใจจะดูสักหน่อยว่า ‘ของบรรณาการ’ ของหลินสวินจะเป็นอะไรกันแน่

หลินสวินขบคิดครู่หนึ่ง ล้วงเอากรงเล็บสีทองอร่ามออกมาอย่างมาดมั่น ดูเหมือนไม้กระบองด้ามหนึ่ง สีทองอร่าม ปลายเล็บแหลมคมปรากฏแสงเย็น ซ้ำยังไหลเวียนด้วยเปลวเพลิง

“นะ… นี่คือกรงเล็บอะไร ทำไมถึงดูเหมือนกรงเล็บกระเรียนทองเพลิงโหม” บางคนอึ้งค้าง ฉงนสงสัยไม่รู้จบ

“กระเรียนทองเพลิงโหมอะไรกัน เห็นๆ อยู่ว่าแค่กรงเล็บไก่อันหนึ่ง” มีคนพึมพำว่า “ของบรรณาการนี้นับว่าเป็นของเล่นอะไร โกโรโกโสชะมัด”

“กรงเล็บไก่? ใหญ่เบ้อเริ่มได้ขนาดนี้เชียวหรือ ก็นับว่าน่าตกใจเหมือนกันนะ” คนมากมายต่างหัวเราะขึ้นมา สีหน้าล้อเลียน

แต่เหนือความคาดหมายของพวกเขา เมื่อมองเห็นกรงเล็บนี้องครักษ์สองคนที่เฝ้าหน้าตำหนักตาแทบถลน ท่าทางเหมือนไม่อยากเชื่อ

ถึงขั้นสั่นเทิ้มไปทั่วร่าง

“แค่กรงเล็บไก่เท่านั้น ถึงกับทำให้ใต้เท้าสูงศักดิ์สองท่านตื่นเต้นจนเป็นสภาพเช่นนี้ หรือกรงเล็บไก่นี้มีประวัติความเป็นมาอย่างนั้นหรือ”

ผู้ฝึกปราณคนหนึ่งงงงัน

เผียะ!

เสียงเพิ่งสิ้นสุด บนหน้าเขาก็ประทับฝ่ามือหนึ่ง ฟันทั้งปากปลิวลอยเจือเลือดออกไป ใบหน้าถูกตบแตก ตัวพลิกรอบหนึ่งก่อนโซซัดโซเซนั่งลงกับพื้น สมองตื้อไปหมด

ทั่วลานเงียบกริบ ร่างแข็งทื่อ เพราะทุกคนเห็นว่าคนที่ลงมือคือชายจมูกเหยี่ยวงุ้มของเผ่าอีกาทองคนนั้น

เขาในยามนี้สีหน้าคล้ำเขียว เส้นเลือดบนหน้าผากเต้นตุบๆ ใบหน้าไม่น่าดูได้มากเท่าไรก็ไม่น่าดูเท่านั้น

ผู้คนล้วนงงเป็นไก่ตาแตก เพื่อกรงเล็บไก่อันเดียว ถึงกับ…

มีคนเฉลียวใจว่าสถานการณ์ชักชอบกล ทะแม่งๆ ยิ่ง

“ของบรรณาการอันนี้ได้หรือไม่” หลินสวินถาม

“เจ้าเป็นใคร ถึงขั้นกล้าฆ่าผู้แข็งแกร่งเผ่าข้า!” ชายจมูกงุ้มสูดหายใจลึก ฝืนระงับไอสังหารที่เดือดพล่านในใจ

เป็นดังคำกล่าวที่ว่า คนดีไม่มา คนมาไม่ดี

เจ้าหนุ่มตรงหน้าคนนี้กล้ามาที่นี่เพียงลำพัง นี่ก็ไม่ปกติยิ่ง ทำให้ชายจมูกงุ้มนึกเอะใจถึงความผิดปกติบางอย่าง

และยามนี้ในลานต่างปั่นป่วนขึ้นมา สีหน้าเปลี่ยนเป็นผิดประหลาดไร้ใดเปรียบ ในที่สุดก็ตระหนักว่านั่นไม่ใช่กรงเล็บไก่แต่อย่างใด และไม่ใช่กรงเล็บกระเรียนทองเพลิงโหมด้วย แต่เป็นกรงเล็บอีกาทองที่ถูกฟันขาดต่างหาก!

เจ้าหมอนี่เป็นใคร ช่างใจกล้านัก!

ผู้คนต่างใจสะท้าน รู้สึกสยองขวัญอย่างบอกไม่ถูก

ส่วนหวังตงที่อยู่ไกลๆ อึ้งค้างอยู่ตรงนั้นโดยสิ้นเชิง สหายที่รู้จักกันโดยบังเอิญคนนี้… เหมือนจะมาหาเรื่อง?

นั่นเป็นถึงเผ่าอีกาทองเชียวนะ!

เขาบ้าไปแล้วหรือไร!

ไม่อาจไม่พูดว่าหวังตงนับว่าไม่เลวทีเดียว ถึงแม้จะเพิ่งพบกันครั้งแรก แต่ยามที่เห็นภาพนี้ก็เริ่มหวั่นใจแทนหลินสวินตามจิตใต้สำนึก

“ข้าเป็นใครไม่สำคัญ ข้าแค่ถามพวกเจ้าประโยคเดียว เคยเห็นสองคนนี้หรือไม่”

เมื่อหลินสวินวาดนิ้ว ม่านแสงสายหนึ่งปรากฏขึ้น ฉายภาพของเจ้าคางคกและอาหลู่

ชายจมูกงุ้มอึ้งงันก่อน จากนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปน้อยๆ กล่าวว่า “จะ… เจ้าคือ…”

น้ำเสียงยังไม่ทันสิ้นสุด คอเขาก็ถูกหลินสวินคว้าหมับผ่านอากาศ ยกขึ้นมา “เจ้าแค่ต้องบอกข้า เคยเห็นพวกเขาหรือไม่!”

“ท่าไม่ดีแล้ว มีคนมาหาเรื่อง!”

ผู้แข็งแกร่งเผ่าอีกาทองที่อยู่อีกฟากของตำหนักส่งเสียงตะโกนลั่น สั่นสะเทือนราวฟ้าคำรามก็ไม่ปาน

ปึง!

หลินสวินยื่นมือตบฉาด พลังมหามรรคอันน่าสะพรึงวูบหนึ่งทะยานขึ้น ผู้แข็งแกร่งเผ่าอีกาทองไม่ทันโต้ตอบก็ถูกสยบฆ่าตายคาที่ ร่างถูกกระแทกระเบิดกระจุย

เพียงการโจมตีเล็กๆ ครั้งเดียว กลับสะเทือนไปทั่วลาน

ผู้ฝึกปราณที่กำลังต่อแถวอยู่บริเวณนั้นตกใจจนตะโกนเสียงหลง พากันหลบเลี่ยง หนีกระเจิดกระเจิง

เมืองโบราณเผาเซียนห้ามเข่นฆ่า นี่คือกฎ ใครกล้าฝ่าฝืนต้องถูกขุมอำนาจใหญ่มองเป็นศัตรูร่วมกัน

แต่หลินสวินกล้าเหยียบย่ำกฎระเบียบนี้ ยิ่งฆ่าคนตรงๆ ในถิ่นของเผ่าอีกาทองอีก นี่น่าตกใจเกินไปแล้ว

ขอเพียงไม่โง่ ล้วนมองออกว่านี่คือจอมอำมหิตคนหนึ่งชัดๆ!

“ฆ่าคนแล้ว เจ้ายังไม่รีบหนีอีกหรือ!” ไกลออกไปหวังตงตะโกนลั่น

“ทำไมต้องหนี”

หลินสวินเอ่ยส่งๆ จากนั้นออกแรงที่ฝ่ามือ บีบจนคอชายจมูกงุ้มคนนั้นแทบหักเป็นเสี่ยง แม้แต่หายใจยังยาก

“จะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เคยเห็นพวกเขาหรือไม่”

นัยน์ตาดำของหลินสวินเย็นเยียบ คล้ายเหวลึกวังน้ำวน แผ่พลังน่าสยดสยองออกมา

ชายจมูกงุ้มรู้สึกเพียงหน้ามืดวิงเวียน พยักหน้าโดยไม่รู้ตัวราวกับใกล้จมดิ่งลงไปก็ไม่ปาน

“พวกเขาอยู่ที่ไหน” หัวใจหลินสวินหนักอึ้ง หรือว่าอูหลิงเฟยจะลงมือจับตัวเจ้าคางคกกับอาหลู่ไว้เรียบร้อยแล้ว

หากเป็นจริง นั่นคือข่าวร้ายอย่างแน่นอน!

แต่ไม่รอให้ชายจมูกงุ้มตอบคำถาม ในตำหนักโอ่อ่าไร้ใดเปรียบนั้นมีเงาร่างสิบกว่าสายพุ่งพรวดออกมา มีทั้งชายหญิง เห็นได้ชัดว่าล้วนถูกทำให้ตกใจทั้งสิ้น

“ช่างกล้าเหลือเกิน ถึงขั้นกล้าโร่มาหาเรื่องที่เผ่าอีกาทองของข้า!” บางคนตะโกนลั่น

ทันใดนั้นชายจมูกงุ้มตื่นตระหนก ตั้งท่าจะส่งเสียงเตือน ลำคอก็เกิดเสียงครึ่กหนึ่งคราก็ถูกหลินสวินบีบหัก สิ้นลมทันที

“เจ้ารนหาที่ตาย!”